Prof. Piotr Sobolewski (ur. 1961, Sandomierz), neurolog, pochodzi z rodziny podtrzymującej tradycje patriotyczne i lekarskie. Jest synem lekarza Kazimierza Sobolewskiego, wieloletniego więźnia sowieckich łagrów i wnukiem znanego sandomierskiego lekarza Wincentego Sobolewskiego. Jego stryj Janusz Sobolewski zginął w Powstaniu Warszawskim. Prof. Piotr Sobolewski jest ordynatorem Oddziału Neurologii w Szpitalu Specjalistycznym w Sandomierzu, współorganizatorem licznych medycznych konferencji naukowych. Przez kilka kadencji pełnił funkcję radnego Rady Powiatu Sandomierskiego i radnego Rady Miasta Sandomierza, angażując się w działalność społeczną. Prof. Piotr Sobolewski jest dziekanem Filii Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Sandomierzu i pracownikiem naukowym Collegium Medicum. Dzięki jego staraniom zostały wydane pamiętniki dziadka i ojca.
[00:00:06] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1961 r. w Sandomierzu.
[00:00:20] Dziadek, Wincenty Sobolewski, po ukończeniu gimnazjum w Radomiu w 1909 r. rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Wcielony do armii rosyjskiej, służył w korpusie sanitarnym. Dyplom uzyskał w 1916 r. w Rostowie n/Donem. W 1917 wstąpił do Legionów, w wojsku służył do 1931. Zmobilizowany w 1939, został komendantem szpitala w Samborze. Dziadek służył w kompanii sanitarnej 4 Pułku Saperów. Swoją służbę w wojsku opisał w pamiętnikach.
[00:05:20] W 1939 r. dziadek został szefem szpitali wojskowych w Samborze i Busku – droga z Ciechocinka do Sandomierza i dalej na wschód. Dziadek został zatrzymany przez sowietów, ale zdołał uciec.
[00:07:22] Po powrocie do Sandomierza dziadek pracował jako lekarz i działał w konspiracji. Należał do Stronnictwa Narodowego – wydawanie pisma „Naród w walce”. W 1942 r. grupę zdekonspirowano, dziadek uciekł z Sandomierza do wsi Tuczępy. Przez dwa lata mieszkał na plebanii, w dalszym ciągu pisał pamiętniki, jednym z tematów były partyzanckie walki. W 1944 r. po przejściu frontu wrócił do Sandomierza. Pracował do 1972 r. jako kierownik ośrodka zdrowia, zmarł w roku 1976.
[00:09:50] Dziadek miał trzech synów, jeden zmarł podczas kampanii wrześniowej, drugi zginął w Powstaniu Warszawskim, trzeci syn Kazimierz został wywieziony do łagru. Poszukiwania synów, starania o uwolnienie Kazimierza.
[00:11:40] Kazimierz Sobolewski urodził się w Janowie Lubelskim, gdzie wtedy stacjonował dziadek. W 1922 r. rodzina przeprowadziła się do Sandomierza, tu ojciec ukończył szkołę. W 1936 r. podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie – powody, dla których nie studiował w Krakowie. Po wybuchu wojny uczestniczył, razem z prof. Jałowym i innymi studentami, w zabezpieczaniu pozostawionej broni, którą ukrywano w piwnicach Zakładu Anatomii. Aresztowany przez NKWD, został uwolniony po interwencji prof. Parnasa, i wrócił do Sandomierza. Tu pracował w szpitalu i razem z ojcem działał w konspiracji.
[00:14:55] Ojciec wyjechał do Lwowa uciekając przed Gestapo – kontynuowanie studiów oraz działalności konspiracyjnej – drukowanie „Słowa polskiego”. Ojciec wstąpił do Armii Krajowej, miał pseudonim „Norbert”. Był Delegatem Rządu Londyńskiego w woj. stanisławowskim. Ukończył studia przed wkroczeniem sowietów do Lwowa. Po ujawnieniu się Delegatury został aresztowany i skazany na 18 lat łagru, karę odbywał w Incie, gdzie pracował jako lekarz.
[00:18:35] Warunki w łagrze, gdzie ojciec prowadził pracę naukową badając przypadki chorych łagierników. Ojciec przywiózł do Polski skrzynkę z rękopisami swoich badań – wygłaszanie referatów na zjazdach medycznych.
[00:20:58] Przygotowania do wyjazdu do Polski, oczekiwanie na dworcu w Brześciu na dokumenty z Moskwy. Stosunek polskich władz do repatriantów. Dziadek zabiegał przez wiele lat o uwolnienie syna. Ojciec otrzymał paczkę z Izraela, co nie poprawiło jego sytuacji w łagrze. Dziadek wysłał ok. 400 paczek, do adresata dotarły 4. Po śmierci Stalina wyrok ojca skrócono do 10 lat, do Polski wrócił w 1955 r.
[00:24:45] W łagrze więziono wielu Polaków, w tym dwóch członków Delegatury, którym ojciec załatwił pracę w szpitalnym laboratorium. Ojciec po latach spisał nazwiska osób pracujących w szpitalach łagiernych w okolicach Inty.
[00:26:53] Wyjazd do Polski następował etapami – przenoszenie do kolejnych obozów. Pobyt w punkcie repatriacyjnym w Grabanowie k. Białej Podlaskiej – biały chleb i kiełbasa – zbieżność nazwiska z przedwojennym właścicielem majątku. Ojciec wysłał do domu telegram o swoim powrocie, jako miłośnik muzyki pierwsze kroki w Warszawie skierował do operetki. Ojciec pracował w szpitalu w Sandomierzu – organizacja punktu krwiodawstwa i laboratorium, szefowanie oddziałowi zakaźnemu.
[00:33:26] W posiadaniu rodziny są dokumenty dotyczące aresztowania i pobytu w więzieniu we Lwowie – gryps adresowany do narzeczonej, Wandy Sękowskiej, wyrzucony z jadącej więźniarki. Listy do rodziców. Wanda Sękowska nie miała wiadomości od narzeczonego i wyszła za mąż.
[00:34:55] W latach 1942-44 ojciec pracował w Instytucie prof. Rudolfa Weigla. Wiele osób uratowało życie pracując jako karmiciele wszy. Ojciec dwa razy chorował na tyfus – przyjazdy dziadka, by się nim opiekować. [+]
[00:37:43] Dziadek ukrywał się w Tuczępach pod nazwiskiem Jacek Grzybowski – lekarstwa ze Lwowa od syna Kazimierza. Dziadek przebywał w Tuczępach z przysposobioną córką Ireną Rzepecką, której mąż był w Armii Andersa. Syn Ireny Rzepeckiej sprawdzał wypisywane recepty, czy dziadek nie podpisał się gdzieś jako Sobolewski.
[00:40:14] Ojciec pracując w sandomierskim szpitalu poznał przełożoną pielęgniarek, dziewczynę ze wsi, i ożenił się – małżeństwo zostało uznane za mezalians, co zanotował Iwaszkiewicz w swoich dziennikach.
[00:41:39] Dziadek Wincenty Sobolewski miał trzech synów: Zdzisław studiował medycynę w Krakowie, działał w ruchu narodowym, za co był więziony przez sanacyjne władze i w związku z tym nie został zmobilizowany. W 1939 r. odbywał praktykę w sandomierskim szpitalu, który ewakuowano w kierunku Janowa Lubelskiego po bombardowaniach miasta. Zdzisław Sobolewski zachorował podczas ewakuacji na zapalenie płuc i zmarł. Najmłodszy syn, Janusz, w 1939 r. chciał studiować na Politechnice Lwowskiej. Podczas okupacji zaangażował się w działalność konspiracyjną – prowadził nasłuch radiowy i kolportaż gazetki „Naród w walce”. Zagrożony przez gestapo wyjechał do Warszawy i podjął studia medyczne na tajnych kompletach. Należał do Armii Krajowej, pomimo hemofilii walczył w powstaniu w oddziale „Tygrysów Woli”, ranny w nogę, zmarł w szpitalu polowym. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano na Powązkach. [+]
[00:51:47] Odznaczenia stryja – odebranie krzyża Virtuti Militari przez rodzinę.
[00:52:59] Janusz Sobolewski ps. „Jurek” dostarczył materiały do Kielc – aresztowanie i pobyt w kieleckim więzieniu. Bunt i udana ucieczka więźniów – okoliczności zdarzenia. Stryj został ranny 26 sierpnia 1944, zmarł pomimo operacji w szpitalu przy ul. Długiej – słowa jego podkomendnych.
[00:57:28] Tradycje patriotyczne i lekarskie w rodzinie. W 1922 r. dziadek kupił dom w Sandomierzu i otworzył gabinet lekarski, który funkcjonuje do dziś. Boh. skończył medycynę w 1985 r. i przyjmuje w gabinecie od 1988. Narzędzia w gabinecie dziadka, jego specjalizacje. Praca ojca po powrocie z łagrów. Boh. jest neurologiem, jego córka także jest lekarką.
[01:00:34] W rodzinnym archiwum znajduje się wiele pamiątek i spisanych relacji – wydanie wspomnień dziadka i ojca. Publikacja o Januszu Sobolewskim.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..