Wojciech Szot (ur. 1947, Annopol) – jego ojciec Stanisław przed wojną zajmował się pracą na roli, po wojnie pracował w Annopolu jako fryzjer, a następnie jako wozak konny w Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Stanisław miał brata Józefa (ur. 1917), który po wojnie wyjechał na Ziemie Odzyskane, brata Adama (ur. w latach 20.), który w roku 1953/54 utopił się w starorzeczu Wisły w Zabełczu, oraz siostrę Milkę (ur. 1924), zamieszkałą w okolicach Kraśnika. Urodzona w 1917 roku w Annopolu (Rachowie) matka Pelagia z domu Zgardzińska pracowała przed wojną w majątku dziedzica Rachowa, Jakoba Rozenberga. W czasie okupacji pracowała w tym majątku zarządzanym przez niemieckiego komendanta Ottona Lazarczyka. Po wojnie była sprzedawczynią w sklepach Gminnej Spółdzielni SCh w Annopolu. Młodszy brat matki, Zbigniew Zgardziński w 1943 roku został przez mieszkańca Annopola zadenuncjowany Niemcom (prawdopodobnie za ukrywanie Żydów) i wywieziony na roboty przymusowe do III Rzeszy. Po wojnie pracował na statku, a następnie osiedlił się w Wietnamie. Drugi brat matki Bronisław Zgardziński był kamasznikiem, zajmował się szyciem butów
po wojnie pracował w Usługowym Zakładzie Szewskim w Annopolu przez wiele lat będąc jego kierownikiem. W 1944 roku Pelagia Zgardzińska wyszła za mąż za Stanisława Szota. Wojciech jest jednym z czworga rodzeństwa: najstarsza siostra Alicja (ur. 1945), po mężu Wolska, brat Józef (1948) mieszka wraz z żoną w Annopolu, najmłodszy brat Zbigniew (1959) mieszkał i pracował w Annopolu, zmarł w wieku 40 lat. Wojciech w latach 1955-1962 uczęszczał do 7-klasowej Szkoły Podstawowej w Annopolu. W roku 1962 rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Kraśniku na kierunku kierowca mechanik samochodowy. Następnie kontynuował naukę w Technikum Samochodowym przy Państwowym Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej w Kraśniku, którą ukończył w 1966 roku z dyplomem technika mechanika samochodowego. Podjął pracę w Państwowym Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej w Kraśniku. Od jesieni 1967 odbywał w Warszawie i Lublinie zasadniczą służbę wojskową, m.in. przygotowywany do udziału w inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do pracy w kraśnickim PKS. W 1985 roku ze względu na komunistyczne represje partyjne zmuszony do odejścia z pracy, zatrudnił się w Zakładzie Transportu i Spedycji Lasów Państwowych w Kraśniku, gdzie pracował do października 1999. Następnie wyemigrował w celach zarobkowych do USA. Do Polski wrócił w 2004 roku. W 2008 roku przeszedł na emeryturę. Od 1972 roku żonaty z Wiesławą Krakowiak, w latach 1970-72 pracowniczką Poczty Polskiej, a do 1993 roku pracowniczką biurową w Przedsiębiorstwie Komunikacji Samochodowej PKS w Kraśniku. Żona zmarła przedwcześnie na chorobę nowotworową. Starszy syn Grzegorz (ur. 1974) mieszka w Kraśniku. Ukończył Wydział Samochodowy Politechniki Lubelskiej
jest biegłym sądowym w sprawach związanych wypadkami drogowymi i zarządzaniem ruchem lądowym. Jego żona Agnieszka jest stomatologiem. Młodszy syn Artur (1976) pracuje w kraśnickiej Policji w wydziale ruchu drogowego. Ma żonę Ewę. Wojciech Szot od roku 1985 do chwili obecnej należy do Koła Łowieckiego „Zaborze” w Annopolu. Od 1987 roku jest członkiem Zarządu, pełnił funkcje Sekretarza, Wicełowczego oraz Łowczego. Był odznaczany przez Polski Związek Łowiecki.
mehr...
weniger
[00:00:07] Wspomnienie pracowników kopalni w Annopolu, kierowcą dyrektora Stefana Surdego był Edward Janisz. Ratownikiem górniczym był wuj boh. Kazimierz Zgardziński – wypadki w kopalni. Roman Krawczyk posiada dokumenty dotyczące kopalni. Podczas likwidacji kopalni można było odkupić szyny kolejki, które wykorzystywano podczas budowy domów.
[00:03:44] Boh. bywał na terenie kopalni, ale nie schodził pod ziemię. Wózki z urobkiem wyciągały konie, zabawy dzieciaków na hałdach. Po wojnie mężczyźni z okolicy pracowali w kopalni, kobiety w zakładach krawieckich, w gastronomii.
[00:06:05] Wiele osób pracowało w rolnictwie, handlu i rzemiośle, wuj Bronisław Zgardziński był kierownikiem zakładu szewskiego. Wspomnienie cukierków z dzieciństwa. Boh. dostał na komunię sandały robione na zamówienie. Gdy chciano go zdyscyplinować, straszono odebraniem obuwia. Szycie spodni u krawca – zmieniająca się moda męska. Asortyment w sklepie Wąsika [+]. Matka pracowała w domu towarowym na stoisku meblowym.
[00:10:35] Matka opowiadała o komendancie Lazarczyku, który więził ludzi w piwnicy w czasie okupacji. Po wojnie w tym miejscu składowano piwo, które przywożono w beczkach z browaru w Ostrowcu. Ojciec pracował przy jego rozładunku.
[00:14:06] Parcelacja majątku po wojnie – ojciec dostał dwa hektary ziemi koło Michalina. Ojciec był fryzjerem, potem pracował w transporcie w Gminnej Spółdzielni.
[00:17:10] Nad rzeką Sanną były łąki, na których wypasano krowy. Sanna była rybną rzeką – wybieranie ryb na rozlewiskach. Łowiono leszcze, szczupaki i świnki. Zmiany po melioracji w latach 60. Żydzi podczas okupacji budowali drogę i pracowali przy regulacji rzeki. Kąpiele w starorzeczu Wisły. Okoliczności utopienia się stryja Adama Szota – boh. widział jego zwłoki. Spacery nad Sanną, położenie źródła Kasańska Bania.
[00:26:45] Ojciec miał dwóch braci i siostrę. Brat Józef mieszkał na zachodzie Polski i rodzina nie utrzymywała kontaktów. Boh. nie znał stryja Adama, który się utopił. Siostra Milka wyszła za Żuka, który pracował w kopalni fosforytów – dzieci Żuków.
[00:33:00] Boh. miał braci Józefa i Zbigniewa oraz siostrę Alicję. Siostra, urodzona w 1945 r., ukończyła Technikum Ekonomiczne w Annopolu i pracowała w Stomilu w Bydgoszczy. Brat Józef urodził się w 1949 r., po ślubie mieszkał i pracował w Kraśniku. Boh. po skończeniu szkoły pracował w Kraśniku – kontakty z bratem. Teść brata, Gonder, był miejscowym działaczem.
[00:37:55] Sadzawka koło parku w Annopolu – jazda na drewnianych łyżwach. W rurze przepustu boh. znalazł zardzewiałe łyżwy, które wyczyścił i używał ich. Młodzież chodziła do kina działającego w dawnej ubojni – wyświetlane filmy. Seanse kina objazdowego w szkole. [+]
[00:43:58] Wypadki w Annopolu – potrącenie weterynarza przez autobus.
[00:45:52] Powody przedwczesnej śmierci brata Zbigniewa, urodzonego w 1959 r.
[00:48:07] Wspomnienie żony, która w 2016 r. zachorowała i zmarła w 2019. Choroba wnuczka Michała, który również zmarł w 2019 r. Refleksje na temat małżeństwa. Najstarszy syn Grzegorz urodził się w 1974 r., ukończył Politechnikę Lubelską i mieszka w Kraśniku. Jest biegłym sądowym w sprawach wypadków komunikacyjnych. Syn Artur pracuje w policji. Zajęcia wnuków.
[00:56:53] Boh. przez trzy lata starał się o przyjęcie do Koła Łowieckiego w Annopolu. Został przyjęty w 1985 r. – sprawowane funkcje. Spotkania ze zwierzętami w lesie. W czasie kariery łowieckiej boh. zastrzelił rannego jelenia i strzela do dzików. Stosunek do zwierząt. Żona nie chciała, by przynosił upolowane zwierzęta i ptaki do domu. Obszar łowiecki wokół Annopola – liczba myśliwych. Przywiązanie do psa myśliwskiego – jego zachowanie podczas spotkania z łanią.
[01:06:48] Kolega-myśliwy Mieczysław Więckowski opowiadał o notablu z Kraśnika, który pojechał na polowanie i zabił kozła, na którego nie miał pozwolenia. Przestrzeganie dyscypliny łowieckiej – porównanie do zabijania dzików obecnie, stawka za zastrzelonego dzika. Spotkanie w lesie z wilkami. Boh. był na polowaniu w Nadleśnictwie Władysławów w Lasach Janowskich – zabicie wilka.
[01:16:38] Boh. słyszał opowieści starszych osób o wojnie – wspominanie przez matkę Radwańskiego ps. „Kostek” i Kozłowskiego. Boh. nie interesowały te historie. Związki z Annopolem.
[01:22:48] Boh. jako młody chłopak chodził na zabawy do okolicznych wsi, bywał też na zabawach za Wisłą. Nocne wyprawy po jabłka i przejażdżki motocyklem. Młodzieńcze psoty. Związki z Annopolem – wymiana mieszkańców na przestrzeni lat.
[01:28:18] Dom w Kraśniku kupiono od Żyda Kestenbauma. Przejazd taborów cygańskich – wyrzucanie wiechci słomy dla oznaczenia dróg. Zimą Cyganie mieszkali w baraku w Annopolu, który został po budowniczych miasta. Czasem mieszkali tam saperzy, którzy kruszyli lód na Wiśle – zerwanie mostu w dzień targowy. Podczas budowy nowego mostu pracował Edward Stachura, który mieszkał u Rycherta, brata babci prowadzącego relację.
[01:38:00] Rozważania na temat pamięci i zasłyszanych w dzieciństwie opowieści, także o duchach straszących przy cmentarzu. Przed wojną działała kopalnia odkrywkowa fosforytów i pracował w niej ojciec boh. – jej lokalizacja i ślady widoczne w latach 50.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..