Homicki Bogusław

Świadkowie Epoki

IP/DF/SE/0170

10 października 2018, Warszawa

0:24

Bogusław Homicki (ur. 1941, Warszawa) wspomina powstanie warszawskie i pobyt w obozie przejściowym w Pruszkowie. Po wojnie był wychowankiem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy na warszawskiej Pradze. Opowiada o zasadach wprowadzonych w „Ognisku” przez jego twórcę Kazimierza Lisieckiego „Dziadka”, wspomina swoją wychowawczynię Marię Pilecką.

[00:00:10] Przodkowie boh. mieszkali w Warszawie od 110 lat. Jego dziadkowie na Starym Mieście, ojciec na Powiślu, gdzie w 1941 r. urodził się boh. Obydwa miejsca zostały zburzone podczas wojny i po jej zakończeniu rodzina zamieszkała na Pradze na ul. Strzeleckiej 4.
[00:01:00] „Prywatny” schron boh. podczas nalotów – pod spódnicą matki. Opuszczenie Warszawy podczas powstania warszawskiego, matka niosła młodszego brata Jerzego na rękach. Hale w obozie przejściowym w Pruszkowie.
[00:02:15] W halach spędzili 2-3 miesiące. W styczniu [1945] do hali przyszedł radziecki żołnierz, który krzyknął „Warszawa wolna!”. Ojciec był w powstaniu warszawskim, wpław przez Wisłę przedostał się na Pragę. Potem dostał tam przydział na mieszkanie, w którym zamieszkali.
[00:03:27] Śmierć Stalina w marcu 1953 – boh. miał wtedy 12 lat.
[00:04:15] Na skrzyżowaniu Strzeleckiej i Środkowej 9 stał „drewniaczek”. Boh. dowiedział się, że znajdowało się tam „Ognisko” [Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Ulicy prowadzone przez Kazimierza Lisieckiego „Dziadka”], do którego dołączył w marcu 1953. Atmosfera i infrastruktura „Ogniska”. Boh. spędził w nim 6 lat – do 1959 r.
[00:05:30] Pierwszą spotkaną w „Ognisku” osobą był Kazimierz Lisiecki „Dziadek”. Miał surową twarz i boh. bał się go. Miłość do wychowanków „Dziadek” okazywał „po męsku” - obowiązki i rygor panujący w „Ognisku”.
[00:07:15] „Ciocia” [Maria] Pilecka była z zawodu nauczycielką i wdową po „wrogu ludu”. Była szykanowana, nie mogła znaleźć pracy. Zatrudnienie jej przez Lisieckiego wiązało się z odwagą.
[00:08:30] Pozycja Kazimierza Lisieckiego i przydatność placówek opiekuńczych w tamtym okresie. Postać Cioci Pileckiej, jej osoba działała na wychowanków kojąco, dzieliła się z nimi dobrocią i ciepłem, była wyjątkowa.
[00:11:20] Reguły panujące w „Ognisku”. Po latach przebywania w nim, boh. czuł się „nasączony” wartościami takimi jak miłość do ojczyzny, poszanowanie przyrody, uczciwość. Maria Pilecka stosowała te wartości na codzień.
[00:12:40] Dzieci Marii Pileckiej, Zofia i Andrzej, mieszkali w „Ognisku”. Z czasem „Dziadek” dostał do użytku obiekty w Świdrze przy ul. Mickiewicza 21, 23 i 24, gdzie przydzielił Cioci Pileckiej mieszkanie. Przyjaźń boh. z Zofią i Andrzejem.
[00:14:00] 1976, artykuł w „Kurierze Polskim” o rotmistrzu Pileckim. Autor artykułu stracił nazajutrz pracę.
[00:15:25] Postać Witolda Pileckiego i jego niewystarczająca popularność obecnie. Postać Jana Karskiego i jego czyny nagradzane przez Amerykanów. Czyny Pileckiego, za które należą mu się odznaczenia.
[00:17:20] Spotkanie z p. Ostrowską, łączniczkę współaresztowaną w procesie rotmistrza. Działalność Pileckiego w obozie Auschwitz, ucieczka.
[00:19:30] Działalność Pileckiego w powstaniu warszawskim. „Reduta Pileckiego” utrzymana przez 63 dni Powstania.
[00:20:20] Kontakty boh. z Marią Pilecką.
[00:21:48] Ojciec boh. nie mógł dostosować się do warunków ustroju komunistycznego. We wrześniu 1939 dostał się do niewoli sowieckiej – w zamian za kożuch radziecki żołnierz pozwolił mu uciec.
[00:24:00] Ojciec po wojnie zaczął pić. Ludzie walczący z Niemcami mieli przywileje – o polskim żołnierzu zabranym przez wojsko rosyjskie nie wolno było nawet mówić.
więcej...
mniej

Grudnik Bartosz

Latusek Adam

Instytut Pileckiego

Film