Ałła Czubaj (ur. 1952, Dżezkazdan) jest Polką urodzoną na zsyłce w Kazachstanie. Opowiada historię swojej rodziny.
[00:00:10] Autoprezentacja boh. urodzonej w 1952 r. w Dżezkazganie w Kazachstanie.
[00:00:25] Na Ukrainę wrócono w 1958 r. Ojciec pracował jako maszynista na kolei. Matka zajmowała się dziećmi i gospodarstwem. Na początku mieszkano w małych wagonach „tiepłuszkach”, potem przeniesiono się do domu.
[00:01:54] Z wczesnego dzieciństwa boh. pamięta dużo śniegu. Dzieciaki bawiły się w wagonach kolejowych stojących na bocznicy. Na Wielkanoc robiono pisanki. Boh. miała dwie starsze siostry i chodziła z nimi nad wodę. Najpierw do Kazachstanu pojechał ojciec, a potem matka. Ojciec pracował na kolei. Wspomnienie drogi na dworzec, gdy rodzina wyjeżdżała z Kazachstanu. Boh. miała wtedy niecałe sześć lat i niewiele pamięta. Rodzice kupili najpierw stary dom, a potem się pobudowali.
[00:06:08] Rodzice byli Polakami i katolikami, z tego powodu prześladowano ich i wysłano do Kazachstanu. W szkole nauczyciele inaczej się odnosili do boh., Polki z Kazachstanu, niż do innych dzieci – widmo „wroga narodu”. Boh. nie chciała przez to chodzić do szkoły.
[00:08:45] Polacy skupiali się wokół kościoła, był tam stary ksiądz Borysowicz. Matka wysłała dzieci do pierwszej komunii. Ludzie, którzy się nie bali, chodzili do kościoła. Bali się ci, którzy mieli wyższe stanowiska i byli członkami partii. Można było stracić pracę albo zostać usuniętym z kolejki do otrzymania mieszkania. Po śmierci księdza Borysowicza [1966] przez długi czas nie było księdza, ale ludzie i tak chodzili do kościoła, sami się modlili i śpiewali. W kościele w Greczanach był tylko organista [+]. Gdy boh. była w IX klasie, przyjechał ksiądz Budreviczus z Litwy.
[00:11:23] Dyrektor szkoły i jego zastępca stali koło kościoła i patrzyli, czy nie idzie tam jakiś uczeń. Aktywiści zapisywali nazwiska chodzących tam osób. Brat był ministrantem i miał z tego powodu nieprzyjemności. Matka uspokajała dzieci, że nie mają się czego bać. Nie mogą z tego powodu zostać wyrzucone ze szkoły. Na początku lat 70. pojawił się nowy ksiądz. Do kościoła chodziło niewiele młodzieży. Teraz boh. widzi w kościele ludzi, których nie widywała tam wcześniej.
[00:14:20] Kościół w Greczanach został zbudowany przed wojną, nigdy nie został zamknięty. W mieście był duży kościół, chodziła tam matka boh., ale ta widziała go tylko na zdjęciu, ponieważ budynek zniszczono w 1937 r.
więcej...
mniej
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Warszawie
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Pon. - Pt. 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Wt. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji
W Archiwum Instytutu Pileckiego gromadzimy i udostępniamy dokumenty w wersji cyfrowej. Zapisane są w nich losy obywateli polskich, którzy w XX wieku doświadczyli dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Pozyskujemy kopie cyfrowe dokumentów, których oryginały znajdują się w zbiorach wielu instytucji polskich i zagranicznych, m.in.: Bundesarchiv, United Nations Archives, brytyjskich National Archives i polskich archiwów państwowych. Budujemy w ten sposób centrum wiedzy i ośrodek kompleksowych badań nad II wojną światową i podwójną okupacją w Polsce. Dla naukowców, dziennikarzy, ludzi kultury, rodzin ofiar i świadków zbrodni oraz wszystkich innych zainteresowanych historią.
Portal internetowy archiwum.instytutpileckiego.pl prezentuje pełny katalog naszych zbiorów. Pozwala się po nich poruszać z wykorzystaniem funkcji pełnotekstowego przeszukiwania dokumentów. Zawiera także opisy poszczególnych obiektów. Z treścią dokumentów zapoznać się można tylko w czytelniach Biblioteki Instytutu Pileckiego w Warszawie i w Berlinie, w których nasi pracownicy służą pomocą w przypadku pytań dotyczących zbiorów, pomagają użytkownikom w korzystaniu z naszych katalogów internetowych, umożliwiają wgląd do materiałów objętych ograniczeniami dostępności.
Niektóre dokumenty, np. te pochodzące z kolekcji Bundesarchiv czy Ośrodka Karta, są jednak objęte ograniczeniami dostępności, które wynikają z umów między Instytutem a tymi instytucjami. Po przybyciu do Biblioteki należy wówczas dopełnić formalności, podpisując stosowne oświadczenia, aby uzyskać dostęp do treści dokumentów na miejscu. Informacje dotyczące ograniczeń dostępu są zawarte w regulaminie Biblioteki. Przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z zakresem i strukturą naszych zasobów archiwalnych, bibliotecznych i audiowizualnych, a także z regulaminem[hiperłącze] pobytu i korzystania ze zbiorów.
Wszystkich zainteresowanych skorzystaniem z naszych zbiorów zapraszamy do siedziby Instytutu Pileckiego przy ul. Stawki 2 w Warszawie. Biblioteka jest otwarta od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00. Przed wizytą należy się umówić. Można to zrobić, wysyłając e-mail na adres czytelnia@instytutpileckiego.pl lub dzwoniąc pod numer (+48) 22 182 24 75.
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie znajduje się przy Pariser Platz 4a. Jest otwarta od wtorku do piątku w godzinach 10.30–17.30. Wizytę można odbyć po wcześniejszym umówieniu się, wysyłając e-mail na adres bibliothek@pileckiinstitut.de lub dzwoniąc pod numer (+49) 30 275 78 955.
Prosimy zapoznać się z polityką prywatności. Korzystanie z serwisu internetowego oznacza akceptację jego warunków.