Kazimierz Kuligowski (ur. 1928, Płońsk) podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej. W trakcie powstania warszawskiego walczył w szeregach Batalionu „Gozdawa” na Starym Mieście. Za przekazanie meldunku do oblężonego przez Niemców dowództwa batalionu na Stawkach został awansowany na stopień kaprala. Podczas walk powstańczych został kontuzjowany. Po wojnie służył w lotnictwie jako mechanik pokładowy, przez wiele lat pracował w Polskich Liniach Lotniczych LOT oraz w lotnictwie morskim Wojsk Ochrony Pogranicza. Za udział w powstaniu warszawskim był wielokrotnie przesłuchiwany i szykanowany przez Informację Wojskową. Obecnie mimo całkowitej utraty wzroku pełni funkcję prezesa Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Darłowie.
[00:00:10] Boh. urodził się 8 listopada 1928 r. w Płońsku.
[00:00:23] Rodzina mieszkała w Płońsku do 1936 r. Boh. poszedł tu do 1 klasy szkoły powszechnej. Tata był stolarzem i cieślą, robił meble i budował domy. Rodzina miała dom w Płońsku, mieszkał z nimi dziadek, który przeniósł się z Warszawy.
[00:02:18] W Warszawie przy ul. Łuckiej mieszkał najstarszy syn dziadka Józef. Dziadek przeniósł się do Płońska z żoną i trzema synami. Wszyscy pobudowali się przy ul. Dworcowej. Po śmierci dziadka w 1933, tata postanowił wrócić do Warszawy. Przeprowadzka do stolicy w 1936. Boh. skończył pierwszą klasę w Płońsku, a do drugiej poszedł w Warszawie.
[00:04:54] Wakacje w Dzierzążni koło Płońska u kuzynki, która wróciła z USA i kupiła tam gospodarstwo. Wyjazdy na lato z mamą i siostrą. Tata pracował w Ursusie w fabryce kabli i miedzi. Właściciel dawał dzieciom pracowników paczki na święta.
[00:06:32] Pierwszy przyjazd do Warszawy – łuny nad miastem widoczne z odległości kilkunastu kilometrów. Rodzina wprowadziła się do mieszkania wynajętego przez tatę na Starówce przy ulicy Nowe Miasto 25.
[00:08:00] Edukacja: szkoła powszechna nr 4 przy ul. Starej, szkoła 110 przy Miodowej 25, przeniesienie szkoły do nowego budynku przy Barokowej, mieściła się w nim szkoła polska i żydowska. Boh. należał do zuchów i harcerstwa – zdobywanie sprawności, znajomość topografii miasta przydała się podczas powstania.
[00:10:55] Po wybuchu Powstania Warszawskiego boh. był w zgrupowaniu na ulicy Płockiej. 1 sierpnia wyszedł z domu mówiąc mamie, że jedzie do ciotki na Wolę. Spotkanie z kolegami z pododdziału, przejście z ul. Płockiej na Wolską. Uzbrojenie powstańców, boh. był za młody, by mieć broń.
[00:13:21] Sposoby zdobywania broni. Kupowanie amunicji i broni od Niemców na Dworcu Wschodnim, transport rikszą w Aleje Ujazdowskie – boh. jeździł rikszą w osłonie tych transportów. [+]
[00:14:55] 1 sierpnia grupa, do której należał boh., miała zdobyć komisariat granatowej policji i niemieckiej żandarmerii przy ul. Krochmalnej róg Ciepłej. Walki o posterunek – boh. był w rezerwie, ale donosił amunicję, gdy pomocnik strzelca obsługującego ckm został ranny. Przebieg walk – przyjazd niemieckiego wsparcia. Zdobycie budynku wejściem od ul. Krochmalnej. Wycofanie się Niemców. Pomoc ludności cywilnej. Rano dowódca zarządził przejście do Śródmieścia. [+]
[00:17:30] Spotkanie kolegi Lucjana Jaźwińskiego, którego rodzina miała sklep rzeźniczy w domu, w którym mieszkał boh. Rodzina Jaźwińskich przeprowadziła się z Pragi. Lucjan namówił boh. do powrotu na Starówkę. Radość rodziny po powrocie syna. Dowódca por. Tyszczyński ps. „Tytan” mieszkał w tej samej kamienicy i przekonał rodziców, by pozwolili synowi zostać łącznikiem. [+]
[00:21:15] Teren działania: ulica Rybaki. W budynku szkoły był niemiecki zakład, w którym prano, przerabiano, naprawiano odzież, mundury odsyłane z frontu. Wokół budynku były rozstawione zapory. Opuszczenie budynku przez Niemców, wejście chłopaków do szkoły, przekazywanie mundurów powstańcom. Najbliższy powstańczy oddział był na ulicy Freta i tak mundury trafiły do żołnierzy Armii Ludowej, za co boh. został potem zrugany. [+]
[00:24:30] Dzięki Feliksowi Tyszczyńskiemu boh. trafił do oddziału Gozdawy, którego sztab zajmował I piętro budynku przy ul. Długiej 15 – rozmieszczenie pokoi. „Gozdawa” [kpt. Lucjan Giżyński] pochodził z okolic Płońska. Pokój, w którym przebywał boh., był za pokojem dowództwa, sen na stołach dawnej szwalni. Przysięga i defilada na ul. Długiej przed kościołem garnizonowym. Poczucie bycia w prawdziwym wojsku, kadra oficerska. Zadania łącznika, pełna gotowość całą dobę – sen w ubraniu. [+]
[00:28:55] Zmiany w dowództwie – mjr „Sosna” [Gustaw Billewicz] dowódcą obrony Starówki. Opinia boh. na temat tarć w dowództwie. Stanowisko niemieckiego strzelca wyborowego na wieży kościoła garnizonowego, ostrzał okolicy, bombardowania. Wybuch goliata na ul. Kilińskiego – boh. w tym czasie wracał ze Stawek. Dowództwo mjr „Sosny” mieściło się na ul. Barokowej – ostrzał rakietowy (szafy, krowy), zachowanie podczas ostrzału. Zmiany haseł i odzewów o godz. 18, zawiadomienie powstańczych placówek. Przemieszczanie się piwnicami, korytarzami. [+]
[00:34:45] Wymordowanie przez Niemców oddziału powstańczego na ul. Długiej (okolice dzisiejszej stacji metra), wycofanie chłopców z łączności. Boh. został, ponieważ bardzo dobrze znał okolicę. Wpływ przeżyć na Starówce na psychikę. Natężenie ostrzału Starego Miasta. Straty w oddziale „Gozdawy”, uratowanie dokumentów przez dowódcę. Powojenny dokument poświadczający udział boh. w Powstaniu. Przeniesienie „Gozdawy” do budynku więzienia przy ul. Daniłowiczowskiej. Dobra łączność podczas walk powstańczych. Przeniesienie dowództwa, po zbombardowaniu więzienia, na ul. Hipoteczną. Poruszanie się po Starówce – przejścia wewnętrzne do budynku Banku Narodowego [Polskiego] przy ul. Bielańskiej. Boh. był w łączności, ale zajmował się też zaopatrzeniem. Arkusze banknotów emisyjnych, umundurowanie i obuwie w magazynie. Wzrost liczby obowiązków. [+]
[00:41:00] Eksplozja goliata na ul. Kilińskiego (dygresja – wymordowanie rannych w szpitalu) – boh. był na rogu Freta i Długiej, gdy usłyszał silny wybuch. Opis ulicy Kilińskiego po eksplozji, widok rannych – makabryczne sceny. [+]
[00:43:18] W szpitalu przy ul. Długiej leżał ranny boh., który dostał awans za zaniesienie na ul. Stawki rozkazu wspólnej akcji pododdziałów z Żoliborza i Starówki. Wytwórnia Papierów Wartościowych przy ul. Sanguszki – opis okolicy budynku. Nasilenie niemieckich ataków na Stare Miasto, poruszanie się wewnątrz budynków. Zadaszony bazar na ul. Świętojerskiej, później w piwnicach było więzienie dla jeńców niemieckich. Odmienne traktowanie jeńców niemieckich i ukraińskich. Na bazarze boh. przeżył bombardowanie, dymiące leje po bombach. Ostrzał Placu Krasińskich, boh. zgubił tam pistolet, który wypadł mu do dziury zalanej wodą. Dwa pistolety od ludności cywilnej – trudności w zdobywaniu amunicji. [+]
[00:50:02] Zaopatrzenie w żywność, zdobycie niemieckie magazynów na Dworcu Gdańskim, skąd wywożono transporty na wschód. Trudności z odczytaniem napisów na puszkach – oznaczenia numeryczne. Żywność dla pododdziałów. Braki mięsa, warzyw – kara śmierci za sprzedaż mięsa z padłych koni. Powojenne wędrówki w poszukiwaniu rodzin, znajomych. Punkty pomocy prowadzone przez RGO. [+]
[00:53:23] Ostatni dzień Powstania na Starym Mieście – próba przedostania się do Śródmieścia. Ostatnie walki na ulicy Bielańskiej. Boh. spotkał się ze szwagrem (był w oddziale Prusa) i wydał mu oficerskie buty z magazynu. Oddział Prusa zajmował budynek koło Ratusza [pałac Blanka], w którym wcześniej zginął Kamil Baczyński. Niemożność wycofania się oddziałów do Śródmieścia. Rodzice przenieśli się do domu przy ul. Długiej – wiadomość o zbombardowaniu budynku. Boh. dostał przepustkę do domu. Lokatorzy domów przenieśli się z mieszkań do piwnic, zaopatrzenie w wodę. Nieudana próba przedarcia się powstańców na Żoliborz, przejścia kanałami, ofiary – zmarłych chowano w kościele Najświętszej Marii Panny na Nowym Mieście. [+]
[01:00:40] Powstanie w getcie – na terenie należącym do kościoła NMP był właz kanału burzowego, którym ze Starego Miasta można było się dostać do Wisły. Z kanału korzystali Żydzi uciekający z getta. Pomoc na plebanii kościoła – wyrabianie nowych dokumentów wg spisu zmarłych w księgach parafialnych. Organistą w kościele był ojciec zięcia boh. - Piotrowski. [+]
[01:02:30] Spotkanie z mamą, która ostrzegła boh., że na Starówkę weszli Ukraińcy. Mama ukryła broń i legitymację syna. Zatrzymanie boh. – droga do kościoła na ulicy Wolskiej, nocleg w obozie przejściowym na terenie kościoła. Dalsza droga na Dworzec Zachodni – załadowanie do pociągów – przyjazd do obozu w Pruszkowie. Pobyt rodziny w Dulag 121. [+]
[01:05:50] Tata nie zdążył do swojego pododdziału na Pradze i w czasie Powstania był w oddziale ratowniczym, który pomagał mieszkańcom zburzonych domów na Starówce. Został ranny na Nowym Mieście. Wywiezienie rodziny do Rozprzy n/Pilicą – mężczyźni zostali załadowani do wagonów i wywiezieni do obozów koncentracyjnych. Tata boh. był w czterech obozach, na końcu w Bergen-Belsen – tu został zastrzelony podczas ewakuacji obozu. Śmiertelność w obozie. [+]
[01:10:12] Ucieczka boh. z Pruszkowa [raczej z Rozprzy], kopanie rowów strzeleckich i przeciwczołgowych nad Pilicą. Wejście Rosjan – wyzwolenie. Wojenne szczęście boh.
[01:11:42] W 1945 r. po wyzwoleniu boh. przyjechał z mamą do dziadka mieszkającego w Rypinie. Dziadek był mechanikiem maszyn parowych, przed wojną obsługiwał gatry [maszyny do cięcia drzewa] i współpracował z żydowskimi kupcami drzewnymi. W maju 1945 boh. wyjechał na Ziemie Zachodnie. Zamieszkanie w pałacu i praca w PGR przy zbiorze rzepaku, potem w kuźni – naprawa traktorów. Boh. nie przyznawał się do akowskiej przeszłości i organizował męskie i żeńskie drużyny harcerskie w Karlinie. Działalność społeczna.
[01:16:35] Praca w Karlinie w warsztacie ślusarsko-mechanicznym lwowianina pana Żółkiewicza. Remont gorzelni, wyjazdy po zaopatrzenie do Bydgoszczy. Przy okazji pobytu w Bydgoszczy boh. kupował w zakładzie przy ul. Dworcowej umundurowanie harcerskie. Naprawa systemu gorzelni.
[01:18:06] Boh. miał 19 lat, gdy napisał do Ministerstwa Obrony Narodowej, że chce wstąpić ochotniczo do wojska, badania w Bydgoszczy. W 1948 boh. rozpoczął naukę w warszawskiej Wojskowej Szkole Technicznej Wojsk Lotniczych (obecnie WAT). Boh. był w 56 grupie, do której trafił tzw. niepewny element. Po pół roku grupa została rozwiązana, wszystkich zwolniono do cywila. Jesienią 1949 boh. wstąpił do służby czynnej i ukończył kurs mechanika samolotowego w Oficerskiej Szkole Lotniczej nr 5 w Radomiu. Pracował na myśliwcach Jak-9P i samolotach szturmowych Ił-2 i Ił-10. Został szefem kompanii. Skład dowództwa: Rosjanie (Skorochod, oficer techniczny) i Polacy (kpt. Kaseja). Żarty z Rosjan. Zwolnienie z wojska (1948) – boh. musiał zwrócić mundur, a nie miał cywilnego ubrania. [+]
[01:26:12] Szkolenie podchorążych na lotnisku polowym w Izbicku k/Strzelec Opolskich. Urlop za wylatany resurs [przebieg] silnika samolotu. W Izbicku szkolił się m. in. Władysław Hermaszewski [brat Mirosława, później gen.], który po awansach nie poznawał dawnych kolegów. Boh. był w drużynie piłkarskiej jednostki (grał w piłkę z Władysławem Hermaszewskim). Wyjazd na rozgrywki do Elbląga.
[01:29:02] Remont lotniska w Radomiu, wyjazd do Kamienia Śląskiego, boh. miał pod opieką dwa samoloty, w tym samolot szkoleniowy Jak-9. Boh. z powodu przeszłości mógł awansować tylko do stopnia plutonowego.
[01:31:02] Radom – nocne rozmowy z oficerem Informacji, wypytywanie o przeszłość – boh. twierdził, że walczył w Powstaniu w Batalionach Chłopskich, ale Informacja Wojskowa miała dane o jego przeszłości. Pytania o teściów, którzy dostawali czasem paczki od rodziny za granicą. Udział w zajęciach politycznych, boh. podpadł, bo brzydko się wyraził. Jeden z jego kolegów został wyrzucony z wojska za wygłaszanie swoich poglądów. [+]
[01:34:25] Ślub w Wielkanoc 1952. Ciągłe wezwania do Informacji Wojskowej – boh. wyszedł do cywila i wyjechał do Warszawy – praca w fabryce prefabrykatów na Żeraniu, mieszkanie u szwagra w Płudach. Bieda lat powojennych.
[01:36:55] Boh. znalazł w gazecie ogłoszenie LOT-u poszukującego mechaników lotniczych. Praca w silnikowni na Okęciu, system zabezpieczeń – boksy mechaników zabezpieczone ogrodzeniem z drutu. Remontowanie śmigieł, pomp. Boh. był mężem zaufania w związkach zawodowych bazy remontowej, zajmował się też wypłacaniem pensji. Ukończenie kursu mechaników silnikowych i praca jako mechanik pokładowy – przywileje pracy. Boh. mógł latać, ale nie dostał paszportu. [+]
[01:42:21] Zmiana nastawienia czynników decyzyjnych po wydarzeniach w Poznaniu i na Węgrzech w 1956 r. – możliwość lotów zagranicznych, cykl szkolenia. Samoloty LOT-u. Boh. zdał egzamin na mechanika pokładowego i dostał paszport. Poprawa sytuacji materialnej, kuchnia LOT-u przygotowywała wszystkie posiłki dla personelu, wysoka dzienna norma kalorii. [+]
[01:45:40] W 1960 r. boh. rozpoczął służbę w Samodzielnej Eskadrze Lotnictwa Rozpoznawczego WOP w Wicku Morskim, sprowadzenie rodziny.
[01:46:38] Atmosfera w PLL LOT, rywalizacja między pracownikami, donosicielstwo. [+]
[01:47:37] Samoloty używane przez WOP: An-2 i Li-2 (lidki). Patrolowanie wybrzeża, dziesięciogodzinna trasa: do Świnoujścia, 15 mil w morze, potem na wschód do granicy i powrót wybrzeżem do Wicka. [+]
[01:49:32] Boh. zdał maturę w Darłowie. Służbowe awanse: p/o technika klucza, opieka nad 12 samolotami. Kolega Eugeniusz Wysocki wrócił do LOT-u. Boh. nie pozwolono odejść z WOP-u. Stosunki służbowe w wojsku. Refleksje nad upływem czasu.
[koniec samodzielnej narracji, początek wywiadu - świadek odpowiada na pytania]
[01:52:36] Przedstawienie rodziców: Jan i Stanisława. Mama zajmowała się przed wojną domem.
[01:53:18] Relacje polsko-żydowskie: najlepszym kolegą boh. był Żyd z naprzeciwka, którego ojciec miał warsztat szewski. Po wysiedleniu do getta kolega przyszedł w odwiedziny kanałami. Mam uszyła mu specjalny worek, by mógł przenosić jakieś rzeczy, a jednocześnie przeciskać się w kanałach. Tata miał znajomych Żydów, którzy uciekli z płońskiego getta do Warszawy. Przed wybuchem powstania w getcie tata budował schowek w mieszkaniu, by ich tam umieścić: do pomieszczenia miało się wchodzić przez duchówkę w piecu. Plany pokrzyżował wybuch powstania. [+]
[01:57:58] Żydom pomagali księża z kościoła Najświętszej Marii Panny na Nowym Mieście. Ojciec zięcia boh. był organistą w kościele i brał udział w organizowaniu pomocy dla Żydów. Na terenie należącym do kościoła działała bimbrownia. Kolega, który przeszedł z getta, był bardzo wygłodzony. Mama dała mu jedzenie. [+]
[01:59:18] Ojciec kolegi Bohdana Głowandzika był inżynierem i pracował przed wojną w fabryce produkującej polskie Fiaty. Rodzina mieszkała przy ul. Grochowskiej. Bohdan Głowandzik był po wojnie architektem. Sklepy w okolicy domu, w którym mieszkała rodzina boh.: sklep ciotki Głowandzika na Nowym Mieście 27, sklep spożywczy Capały (zginął w obozie koncentracyjnym).
[02:01:18] Inni znajomi i ich losy: powstańczy dowódca mieszkał po wojnie w Gdańsku. W czasie powstania odszedł z oddziału, bo miał psychicznie chorą żonę [chodzi o Feliksa Tyszczyńskiego, w latach 1945-46 funkcjonariusza MO w Gdańsku, zmarłego tamże w 1968]
[02:03:21] Wybuch wojny zastał rodzinę w Płońsku. Mama próbowała wrócić do Warszawy, ale do miasta jechały tylko pociągi z wojskiem. Boh. pamięta ułanów na rynku w Płońsku.
[02:05:05] Okupacja: szmugiel przez zieloną granicę, wyprawy po jedzenie. Brały w tym udział głównie kobiety, bo złapanych mężczyzn wysyłano do obozów. Dojazd pociągiem w okolice Modlina, przeprawa łodziami przez rzekę, zimą po lodzie. Nocne wyprawy: ciotka spała idąc. Po dojściu na miejsce dzień przesypiano w stodole gospodarza. [+]
[02:08:25] Konspiracja przed powstaniem: handel bronią i amunicją na Dworcu Wschodnim, przewóz towarów rikszami. Boh. jeździł rikszą w obstawie transportów, które dojeżdżały w Aleje Ujazdowskie. Wujek boh. uciekł z niemieckiej niewoli i jeździł rikszą. [+]
[02:12:14] Przysięgę w Armii Krajowej boh. składał kilka razy. Przysięga powstańcza i defilada przed kościołem garnizonowym. Wydawanie dokumentów i szkolenia jak postępować w konspiracji: posługiwanie się pseudonimami – porucznik Tytan zamiast Tyszczyński.
[02:14:00] Boh. był łącznikiem u majora Sosny, zmiana hasła i odzewu o godz. 18 – łącznicy wyruszali, by zawiadomić pododdziały. Boh. chodził do szkół na Stawki, bo dobrze znał zniszczoną dzielnicę żydowską. Został ranny podczas ostrzału ul. Barokowej z „szaf”, pomocy udzielono mu w szpitalu na Długiej. Awans, boh. pamięta, jak szyto mu dystynkcje. [+]
[02:19:26] Stanowisko powstańcze w kamienicy koło przejazdu na ul. Bielańskiej – boh. czasem tam chodził i pozwalano mu strzelać z karabinu maszynowego.
[02:20:27] Boh. nie był świadkiem żadnej egzekucji, ale odwiedzał te miejsca i zbierał pamiątki, np. łuski po pociskach i chusteczki umoczone w krwi. Boh. był na Pelcowiźnie i na Lesznie, gdzie powieszono księży. Pamięta budowanie szubienic na Pelcowiźnie. Na Lesznie było wejście do małego getta. Powstanie w getcie, ostrzeliwanie się powstańców z balkonów. Kolega, który przyszedł z getta, był bardzo wygłodzony. Rodzina nie była zamożna przed wojną. Pomoc dla Żydów. [+]
[02:25:28] Boh. nagrywa obecnie epizody z życia na dyktafon.
[02:26:02] Pogrzeby w czasie Powstania: zwłok było tak dużo, że w kościele Najświętszej Marii Panny chowano je poza cmentarzem. Zwłoki Niemców chowano w oddaleniu od Polaków. Zbiorowa mogiła na Nowym Mieście koło kościoła Sakramentek. Sakramentki piekły opłatki i dawały je do jedzenia powstańcom. Zakonnice nie wychodziły za mury, ale można je było zobaczyć, gdy pracowały w ogrodzie. [+]
[02:28:52] Boh. uczestniczył w robieniu zdjęć do filmu „Sprawa pilota Maresza” – film był częściowo oparty na prawdziwej historii próby porwania samolotu. Kolega boh., mechanik Zimoch mówił, że mechanik będący na pokładzie porywanego samolotu dostał potem mieszkanie w Warszawie poza kolejnością. [+]
[02:30:06] Zamykanie sztabą kabiny pilotów, skład załogi w lotach krajowych i zagranicznych. Próba porwania samolotu w Szczecinie, otoczenie lotniska, działania UB. [+]
[02:31:40] Okolice szczecińskiego lotniska.
[02:32:24] Zakończenie wojny – żołnierze Armii Czerwonej chcieli gwałcić kobiety. Po upadku Starówki Ukraińcy gwałcili w Parku Krasińskich kobiety wyprowadzane z dzielnicy. [+]
[02:34:23] Podczas pobytu w Karlinie boh. mieszkał w posiadłości, w której jeszcze przebywała niemiecka rodzina, same kobiety i dzieci. Mąż kobiety walczył w Polsce. Niemki były zadowolone, że boh. z nimi mieszka, bo bały się Rosjan. [+]
[02:35:25] Próba gwałtu dokonana przez Rosjanina, dezertera z Białogardu.
[02:36:02] Rozważania o ludzkiej krzywdzie.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..