Romuald Bućko (ur. 1936, Wasilków) opowiada o swojej rodzinie, wybuchu wojny oraz latach okupacji sowieckiej i niemieckiej. Wspomina tajne nauczanie, prowadzone w jego domu rodzinnym. Mówi o stosunkach polsko-żydowskich oraz o działaniach wojennych na terenie Wasilkowa i okolicy.
[00:00:00] w rodzinie czworo dzieci, ojciec był palaczem w fabryce, potem ekspedientem w sklepie. Mama pochodziła z rodziny rolniczej.
[00:02:00] prawie wszyscy z rodziny ojca brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. (brat legionista, drugi brat ochotnik, ojciec powołany do policji, dwaj inni bracia ojca – żołnierze).
[00:03:00] przed wojną w domu boh. był sklep spożywczy, który prowadził ojciec. Autobus do Białegostoku zatrzymywał się pod domem.
[00:04:00] połowę mieszkańców Wasilkowa stanowili Żydzi, handlarze, ojciec miał z nimi przyjazne stosunki. Boh. bywał w żydowskim domu.
[00:05:00] w okolicznych fabrykach pracowano tylko wtedy, gdy były zamówienia. Ludzie brali „na krechę” – boh. pamięta pogryzmolone zeszyty. Ludzie oddawali te długi nawet po wojnie. Niektórzy oddawali podczas okupacji, np. dawali mleko. Oprócz żywności ojciec sprzedawał naftę. Po wybuchu wojny ludzie wykupili wszystko ze sklepu – w czasie I wojny światowej w Wasilkowie panował głód – mieszkańcy uciekli („bieżeńcy”) ze strachu przed Niemcami w 1915 r.
[00:10:00] ciocia boh. była nauczycielką. W Wilnie była fabryka aparatów radiowych – boh. posiada odbiornik lampowy, którego słuchano w czasie okupacji niemieckiej. Radio Londyn. W zamkniętym sklepie powstała szkoła – tajne komplety, które prowadziła ciocia Józefa Fiedorowicz. Było kilka roczników uczniów – boh. ukończył dwie klasy. Wierszyk o ułanach i Rydzu Śmigłym.
[00:15:00] Wuj Józef Suchowierski, przedwojenny policjant, ukrywał się. Rosjanie chcieli zamieszkać u nich w domu – zagrożenie.
[00:16:00] brat ojca Antoni Bućko, legionista, zmienił nazwisko na „Bućkowski” i został dyrektorem szkoły. Działał też w ruchu oporu, był dowódcą, prowadził tajne nauczanie w domu boh. W 1943 r. cała rodzina została aresztowana i rozstrzelana w Grabówce przez Niemców.
[00:18:00] rodzina ojca została uratowana przed wywózką na Syberię dzięki miejscowym Żydom. Wywózki Żydów do getta w Białystoku.
[00:20:00] getto w Wasilkowie. Rzeźnia miejska – jatki żydowskie. Rzeźnicy z naszytymi gwiazdami Dawida szli środkiem jezdni – nie bali się.
[00:21:00] Wasilków: na prowincji mieszkało więcej prawosławnych, w miasteczku było więcej Żydów, trzymali się razem. W 1939 r. witali bramami powitalnymi Rosjan.
[00:25:00] w Wasilkowie był młyn wodny, tartaki, spławiano rzeką Supraśl drzewo z Supraśla. Nad rzeką w czasie okupacji urządzano potańcówki i zabawy. Młodzież urządziła spływ kajakowy, zabrano nawet patefon. Ojciec pracował w tartaku, tam pracował też dziadek i wuj.
[00:27:00] początek wojny: oklejone szyby, w sklepie wszystko wykupiono. Lisia Góra – strącenie przez Niemców polskiego samolotu typu „Karaś”.
[00:28:00] w 1944 r. Rosjanie zbombardowali Wasilków, powodując niewielkie straty. W czasie okupacji niemieckiej w fabryce naprawiano działa – rusznikarnia. Jeńcy radzieccy na służbie niemieckiej: Sasza, Kola, Pietrow.
[00:32:00] zima 1944, front zatrzymał się. W Wasilkowie pojazdy zmechanizowane – żołnierze w domach. U boh., w domu dziadka, mieszkało czterech żołnierzy – boh. opowiadała im historie z Biblii.
[00:35:00] w 1944 r. rozpoczął się rok szkolny – zajęcia w prywatnych domach, bo w szkole był szpital. Wódka była środkiem płatniczym. Rosjanie oczekiwali wdzięczności za wyzwolenie.
[00:37:00] ruch oporu. Antoni Bućko był pierwszym dowódcą organizującego się ruchu oporu.
[00:38:00] w 1939 roku mama częstowała uciekających Żydów kawą. Na odchodnym Żyd rzucił błogosławieństwo: „w tym domu nie zabraknie chleba” – i w czasie wojny nigdy nie głodowali. Dostawali czasem chleb od rodziny.
[00:40:00] postrzelony śmiertelnie w Horodniance komisarz niemiecki. Sąsiedzi, rodzina Kraśnickich, wzięci jako zakładnicy (dwoje dorosłych i dwoje dzieci) – rozstrzelani.
[00:43:00] godzina policyjna – Niemcy zatrzymali dzieci bawiące się w parku i zbili po pupach.
[00:45:00] polskie dzieci bawiły się z niemieckimi – np. zarządcy młyna. Bogaty Żyd Litwin – dowiadywał się u Niemców, czy może wyjechać do rodziny w USA.
[00:48:00] wywożenie wykształconych ludzi do ZSRR, żeby pozbawić społeczeństwo rozsądnych osób.
[00:51:00] w niektórych miejscowościach witano Niemców jako oswobodzicieli, Żydzi pracowali w administracji, opiniowali, byli decyzyjni.
[00:52:00] niektórzy Żydzi uważali, że to, co z nimi się dzieje w czasie wojny, jest karą bożą.
[00:56:00] mienie pożydowskie, meble, wyposażenie warsztatów, synagoga – Niemcy to zgromadzili i sprzedawali. Nie było szabru. W okolicy działała partyzantka żydowska.
[00:59:00] koniec wojny: przejeżdżały transporty wojsk radzieckich na wschód – część piechotą, ciągnęli ze sobą znaleziony dobytek, uszyli sobie mundury z amerykańskich materiałów. Dostali zakaz wwiezienia zdobyczy do ZSRR, musieli wszystko odsprzedać.
[01:03:00] Wasilków po wojnie – nie było sowieckich żołnierzy, tylko uzbrojony posterunek milicji do pilnowania i konserwacji kabla telefonicznego. Raz zastrzelili swojego żołnierza – obwinili o to partyzantów.
[01:06:00] rok szkolny zaczął się w Wasilkowie w 1944 r. Po przejściu frontu na zachód w 1945 r. szkoła odzyskała budynek po szpitalu. Pierwszy burmistrz Wasilkowa – socjalista przedwojenny, [Aleksander] Godlewski – został zastrzelony razem z synem przez podziemie na usługach UB – wydawali kontrowersyjne wyroki (np. wuj siostry boh.). Jego pogrzeb był manifestacją polityczną.
[01:08:00] morderstwo burmistrza Godlewskiego: on zarządził ekshumacje na Pietraszach, „porządny obywatel”. Zastrzelono go w domu – nie było procesu ani dochodzenia.
[01:10:00] rodzice boh. ani nikt z rodziny nie działał w organizacji zbrojnej, ale w kuchni był przechowywany karabin z I wojny światowej – stryj Antoni Bućko zbierał broń porzuconą przez żołnierzy. Ojciec w obawie przed Niemcami wyrzucił ten karabin do rzeki.
[01:12:00] Żydzi z Wasilkowa po wojnie wrócili do Wasilkowa, niektórzy odsprzedawali swoje domy. Niektórym udało się przed okupacją niemiecką uciec do ZSRR. Antysemickie hasła „Nie kupuj u Żyda” i „Bij Żyda” długo wisiały.
[01:14:00] Niechęć do Żydów - chrzestna matka boh. zorganizowała protest przeciw fabrykantowi żydowskiemu, bo płacił za pracę nie pieniędzmi, tylko asygnatami, za które można było kupować w jednym żydowskim sklepie. Wygrała, ale zwolniono ją z pracy.
[01:14:00] fabryka Trelinga – produkowali koce wysyłane do Chin.
[01:16:00] przed wojną ojciec pracował w sklepie, mieszkali w mieszkaniu pracowniczym. Kupił gramofon, puszczał żydowskie piosenki – Żydzi lubili stawać i słuchać pod oknem.
[01:17:00] październik 1956
w prasie katolickiej pojawiło się wezwanie księdza, by pisać pamiętniki: „Pisz, bracie kapłanie, bo to, co dziś jest zwyczajne, jutro będzie egzotyczne”. Boh. prezentuje rodzinne pamiątki
samowar, radio, lampa, budzik, tynf z czasów Jana Kazimierza, ewangelia z końca XIX w.
[01:22:00] autoprezentacja bohatera. Ojciec Zygmunt palacz kotłów wysokoprężnych, potem ekspedient w sklepie i młynarz. Mama Regina z rodziny Fiedorowiczów, krawcowa, oboje urodzeni w Wasilkowie.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..