Emilia Rudnicka (ur. 1960, Jużnoje) – jej dziadków i rodziców przesiedlono w 1936 roku z Ukrainy do Kazachstanu. Emilia Rudnicka chodziła do szkoły w Jużnoje, X klasę ukończyła w Makaszewce. Po skończeniu szkoły pracowała przez dwa lata w klubie w rodzinnej wsi. Po ślubie zamieszkała z mężem w Krasnodolsku. Pracowała w kołchozie, a potem na poczcie i w przedszkolu. Obecnie, po repatriacji do Polski, mieszka z mężem w Środzie Wielkopolskiej.
[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonej w 1960 r. we wsi Jużnoje w Północnym Kazachstanie.
[00:00:21] Prezentacja rodziców: Eugenii i Giennadija Aresztowiczów. Obydwoje rodzice urodzili się w 1933 r. Przed przesiedleniem w 1936 r. do Kazachstanu mieszkali we wsi Ryłowka w chmielnickiej obłasti. Budowa ziemianek, warunki życia. Matka miała 8 lat, gdy wysłano ją do pracy u zamożniejszego gospodarza.
[00:02:35] Matka wyszła za mąż w 1953 r. Budowa nowego domu. Boh. miała sześcioro rodzeństwa.
[00:03:26] Rodziny przesiedlone z Ukrainy były biedne, jedna z sióstr matki zmarła w Kazachstanie z głodu. Dzieci zbierały kłosy na polu.
[00:04:10] Matka została wdową z siedmiorgiem dzieci mając 36 lat. Ojciec zginął w wypadku przy pracy. Matka pracowała na fermie i piekła chleb dla kołchozu – pomoc dzieci.
[00:04:45] Okoliczności wywózki z Ukrainy, dwutygodniowa podróż do Kazachstanu. Wspomnienie starego domu, w którym boh. się wychowała.
[00:05:55] Ojciec był kombajnistą w kołchozie, sam zbudował kabinę kombajnu. W domu był pierwszy telewizor we wsi, który ojciec dostał za wzorową pracę. We wsi mieszkali Polacy, Ukraińcy, Niemcy i Rosjanie. Boh. chodziła do ośmioklasowej szkoły, która mieściła się w nowym budynku. Gdy ojciec zmarł, boh. była w trzeciej klasie, dzieci musiały pomagać matce.
[00:08:56] Obchodzenie świąt państwowych. Do IX i X klasy boh. chodziła w Makaszewce – warunki w internacie. W soboty przyjeżdżała do domu. Po skończeniu szkoły pracowała jako bileterka w klubie i lubiła oglądać indyjskie filmy. Boh. jako uczennica pracowała w kołchozie, by pomóc matce. Zakupy w miejscowym sklepie – wspomnienie czekoladek „Alonuszka” kupowanych za jajka. Rozrywki w Jużnoje – występy w klubie, przyjazdy młodzieży z okolicznych wsi na dyskoteki. Po ślubie boh. przeprowadziła się do Krasnodolska.
[00:13:55] Na wesele, które trwało dwa dni, zapraszano sąsiadów, matka upiekła korowaje. Mięso na przyjęcie dostarczył kołchoz. Krawcowa uszyła suknię ślubną. Obrączki były na talony. Ślub zawarto w klubie w Krasnodolsku, potem młoda para autobusem pojechała do Jużnoje. [+]
[00:16:56] Życie rodzinne boh., dwie córki zostały w Kazachstanie. Obchodzenie tradycyjnych świąt. W Krasnodolsku boh. pracowała w kołchozie przy cielętach, a potem na poczcie. Przewodniczącym kołchozu był Wiktor Bałakin.
[00:20:00] Wspomnienie pierwszego wyjazdu do miasta. Praca listonoszki – pocztę przywożono z Kellerowki dwa razy w tygodniu, latem boh. rozwoziła listy i czasopisma na rowerze. Prenumerowane tytuły pism.
[00:23:16] Pomoc sąsiadów przy remoncie domu, zakup mebli. Koło domu było boisko – zabawy dzieciaków. Od dwóch lat boh. mieszka w Polsce.
[00:26:26] Boh. pracowała na poczcie przez pięć lat. Potem w stołówce w szkole i kołchozie a także w przedszkolu.
[00:28:10] Wyjazdy Niemców z Kazachstanu – radość wyjeżdżających i smutek sąsiadów. Atmosfera po rozpadzie Związku Radzieckiego, wymiana pieniędzy.
[00:30:35] Krewni jechali do Polski i boh. także postanowiła z złożyć dokumenty. Rozterki po śmierci jednej z córek. Wyjazd najstarszej córki, Nadii, dwie córki zostały w Kazachstanie. Trudności ze sprzedażą dobytku przed wyjazdem. Pogorszenie warunków życia w Kazachstanie, brak opieki medycznej w Jużnoje. W Kazachstanie zostały groby bliskich
[00:35:45] Wspomnienie przedszkola, do którego chodziły córki boh. Komunikacja autobusowa w czasach Związku Radzieckiego – staruszki jeździły do kościoła w Tajynszy albo Kellerowce.
[00:36:50] Mroźne i śnieżne zimy w Kazachstanie – tunele wykopane w zaspach do drzwi domów. Klimat latem. Wspomnienie powodzi w Krasnodolsku w 1994 r. – boh. uratowała worki z ziemniakami przed zalaniem.
[00:40:00] Powody przeprowadzki do centrum Krasnodolska. Obchody 1 Maja, nagrody dla dobrych pracowników. Poprawa zaopatrzenia sklepów przed wyborami. Wspomnienie lalki, którą boh. dostała w dzieciństwie.
[00:43:45] Boh. odwiedziła Kazachstan – pogorszenie stanu dróg, opuszczone domy. Pytania o życie w Polsce. Powody przeprowadzek z Jużnoje do Zagradowki.
więcej...
mniej
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Warszawie
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Pon. - Pt. 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Wt. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji
W Archiwum Instytutu Pileckiego gromadzimy i udostępniamy dokumenty w wersji cyfrowej. Zapisane są w nich losy obywateli polskich, którzy w XX wieku doświadczyli dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Pozyskujemy kopie cyfrowe dokumentów, których oryginały znajdują się w zbiorach wielu instytucji polskich i zagranicznych, m.in.: Bundesarchiv, United Nations Archives, brytyjskich National Archives i polskich archiwów państwowych. Budujemy w ten sposób centrum wiedzy i ośrodek kompleksowych badań nad II wojną światową i podwójną okupacją w Polsce. Dla naukowców, dziennikarzy, ludzi kultury, rodzin ofiar i świadków zbrodni oraz wszystkich innych zainteresowanych historią.
Portal internetowy archiwum.instytutpileckiego.pl prezentuje pełny katalog naszych zbiorów. Pozwala się po nich poruszać z wykorzystaniem funkcji pełnotekstowego przeszukiwania dokumentów. Zawiera także opisy poszczególnych obiektów. Z treścią dokumentów zapoznać się można tylko w czytelniach Biblioteki Instytutu Pileckiego w Warszawie i w Berlinie, w których nasi pracownicy służą pomocą w przypadku pytań dotyczących zbiorów, pomagają użytkownikom w korzystaniu z naszych katalogów internetowych, umożliwiają wgląd do materiałów objętych ograniczeniami dostępności.
Niektóre dokumenty, np. te pochodzące z kolekcji Bundesarchiv czy Ośrodka Karta, są jednak objęte ograniczeniami dostępności, które wynikają z umów między Instytutem a tymi instytucjami. Po przybyciu do Biblioteki należy wówczas dopełnić formalności, podpisując stosowne oświadczenia, aby uzyskać dostęp do treści dokumentów na miejscu. Informacje dotyczące ograniczeń dostępu są zawarte w regulaminie Biblioteki. Przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z zakresem i strukturą naszych zasobów archiwalnych, bibliotecznych i audiowizualnych, a także z regulaminem[hiperłącze] pobytu i korzystania ze zbiorów.
Wszystkich zainteresowanych skorzystaniem z naszych zbiorów zapraszamy do siedziby Instytutu Pileckiego przy ul. Stawki 2 w Warszawie. Biblioteka jest otwarta od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00. Przed wizytą należy się umówić. Można to zrobić, wysyłając e-mail na adres czytelnia@instytutpileckiego.pl lub dzwoniąc pod numer (+48) 22 182 24 75.
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie znajduje się przy Pariser Platz 4a. Jest otwarta od wtorku do piątku w godzinach 10.30–17.30. Wizytę można odbyć po wcześniejszym umówieniu się, wysyłając e-mail na adres bibliothek@pileckiinstitut.de lub dzwoniąc pod numer (+49) 30 275 78 955.
Prosimy zapoznać się z polityką prywatności. Korzystanie z serwisu internetowego oznacza akceptację jego warunków.