Igor Kozan (ur. 1954, Samarkanda) – jego ojciec Aleksander Kozan był żołnierzem 1 Armii WP, po zakończeniu wojny wrócił do rodziny mieszkającej w Uzbekistanie. Igor Kozan chodząc do szkoły w Samarkandzie uprawiał gimnastykę sportową. Po ukończeniu X klasy wstąpił do Szkoły Lotniczo-Technicznej w Kirsanowie, w 1975 roku rozpoczął studia zaoczne w Kijowie, ukończył je uzyskując dyplom inżyniera lotnictwa. Przez 45 lat pracował w Porcie Lotniczym w Samarkandzie, m.in. jako szef działu technicznego. Żona, z pochodzenia Uzbeczka, także pracowała na lotnisku. Trójka dzieci od lat mieszka w Polsce. W lutym 2020 roku Igor Kozan przyjechał z żoną do Polski.
[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1954 r. w Samarkandzie. Przedstawienie rodziców: Lilii i Aleksandra Kozanów.
[00:00:35] Rodzice przyjechali do Uzbekistanu, ponieważ mieszkali tam krewni ojca. Partia skierowała ojca, który był mechanikiem, do pracy na wsi. W czasie wojny ojciec służył w zwiadzie piechoty zmotoryzowanej Armii Berlinga. Babcia Kozanowa była lekarką w polskim wojsku. Po wojnie wróciła z synem do Uzbekistanu, ponieważ tam mieszkała rodzina.
[00:02:20] Boh. chodził do szkoły w Samarkandzie, uprawiał gimnastykę sportową. Po ukończeniu X klasy wstąpił do Szkoły Lotniczo-Technicznej w Kirsanowie, potem studiował zaocznie w Instytucie w Kijowie, uzyskując dyplom inżyniera lotnictwa. Przez 45 lat pracował jako inżynier na lotnisku w Samarkandzie – praca na emeryturze. W lutym 2020 r. boh. przyjechał do Polski. Żona, z pochodzenia Uzbeczka, także pracowała na lotnisku. Odnoszenie do ludzi różnych narodowości w Uzbekistanie.
[00:05:15] Rodzice poznali się w Uzbekistanie. Ojciec i babcia bardzo dobrze mówili po polsku, brat babci mieszkał w Gdańsku – korespondencja z członkami rodziny w Polsce. Opowieści ojca o Polsce, powrót po wojnie do Uzbekistanu ze względu na rodzinę. Pradziadek mieszkał w Samarkandzie od 1905 r., w tym czasie w mieście mieszkali przedstawiciele polskiej inteligencji. Pradziadek brał udział w budowie kościoła w Samarkandzie w 1915 r. W czasie rewolucji kościół zamknięto i otwarto dopiero w 1998 r. W czasie renowacji kościoła odnaleziono dokumenty, z których boh. dowiedział się o udziale pradziadka w budowie [+]. Obecnie w kościele jest polski ksiądz. W książce „Polskie echa” są wymienieni polscy mieszkańcy Samarkandy. Obecnie miasto przoduje w turystyce.
[00:09:30] W latach 90. w Samarkandzie mieszkało ok. 50 Polaków – wyjazdy, głównie do Rosji, a nie do Polski, ponieważ niewiele osób miało wpisaną w dowodzie narodowość polską. Babcia była zapisana w dowodzie jako Polka. W 1915 r. ukończyła razem z dziadkiem Instytut Medyczny w Moskwie, w czasie II wojny i po wojnie pracowała jako lekarka. Dziadkowie pochodzili z Irkucka.
[00:11:11] Koledzy w szkole nie interesowali się pochodzeniem boh., w mieście mieszkali ludzie różnych narodowości, w tym Uzbecy, Niemcy, Ormianie, Tadżykowie, Polacy. Boh. miał przyjaciół Uzbeków i Tadżyków.
[00:12:12] W 1948 r. powstało lotnisko w Samarkandzie, pierwsze samoloty wykorzystywano w rolnictwie. Samoloty pasażerskie zaczęły latać w latach 60. – możliwość lotu do Taszkentu i Moskwy, kierunki lotów obecnie. Międzynarodowe lotnisko znajduje się w Taszkencie. Bogactwa naturalne Uzbekistanu.
[00:15:32] Centralizacja zarządzania w czasach ZSRR. Zmiany na lotnisku po rozpadzie Związku Radzieckiego – wymiana samolotów na Boeingi. Rozwój lotnictwa. Boh. był szefem działu technicznego na lotnisku – zakres obowiązków: oddawanie samolotów do remontu i ich odbiór.
[00:19:13] Syn i dwie córki mieszkają od lat w Polsce. Znajomość z pierwszym polskim konsulem w Uzbekistanie, który znał także ojca boh. – w domu odbywały się spotkania uzbeckiej Polonii. Wizyta wnuczki gen. Andersa w Uzbekistanie. Boh. miał w Samarkandzie dom i dobrą emeryturę, ale zdecydował się na wyjazd do Polski, by być bliżej dzieci i wnuków. W Samarkandzie boh. pomagał konsulowi, oprowadzał gości z Polski po mieście. Pomoc przed wyjazdem do Polski.
[00:25:00] Dokumenty repatriacyjne złożone w Ambasadzie RP trafiają do Warszawy i tam są rozpatrywane. Sytuacja boh. przed wyjazdem – repatriacja dzieci, śmierć rodziców. Pomoc Polakom świadczona przez konsulat. Liczba Polaków w Uzbekistanie, w czasach boh. do kościoła w Samarkandzie chodziło pięć osób.
[00:27:42] Wyjazdy na polskie cmentarze w Kitabie i Szachrisabz, gdzie chowano żołnierzy formującej się Armii Andersa oraz osoby cywilne.
[00:29:28] Polska placówka dyplomatyczna obejmująca Uzbekistan i Tadżykistan jest w Taszkencie. Boh. słyszał o ludziach, który sprzedali wszystko przed wyjazdem do Polski i ostatecznie nie zdecydowali się na wyjazd.
[00:30:52] Sytuacja przed wyjazdem – sprzedaż domu i rzeczy. Przyjęcia pożegnalne dla kolegów z pracy oraz kierownictwa portu lotniczego. Limit bagażu podczas wyjazdu. Boh. doleciał do Mińska i stamtąd do Krakowa, gdzie czekały dzieci. Przyjazd do ośrodka w Środzie Wielkopolskiej. Wrażenie po przyjeździe do Polski. Nauka języka polskiego.
[00:36:09] Rozważania na temat kultury Polaków, charakter babci. Rodzina przysyłała z Polski kartki świąteczne i opłatki. Babcia korespondowała z rodziną po polsku, ale w domu rozmawiano po rosyjsku. Nauka uzbeckiego i tadżyckiego w szkole, różnice między językami.
[00:40:42] Odczucia po przyjeździe do Polski. Dzieci oczekiwały na przyjazd rodziców.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..