Stanisław Turbakiewicz (ur. 1935, Garbów) był jednym z czołowych działaczy konspiracyjnej organizacji młodzieżowej „Młode Białe Orły”, działającej w latach 50. w Sandomierzu. Aresztowany 22 czerwca 1952, został skazany przez Sąd Wojskowy w Kielcach na cztery lata więzienia. W ramach odbywania kary pracował przymusowo jako górnik na Śląsku. Został zwolniony 22 grudnia 1953 roku na mocy amnestii. Mimo szykan zdał maturę, ale drogę na studia miał zamkniętą. Przejął po ojcu gospodarstwo w Nowym Garbowie i zapisał się na kursy rolnicze. W połowie lat 60. podjął pracę w Związku Kółek Rolniczych – dopiero wtedy zatarł się wyrok i mógł pracować na etat. Jest współtwórcą Stowarzyszenia Zawiszy Czarnego w Garbowie.
[00:00:09] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1935 r. w Garbowie.
[00:00:28] Przedstawienie rodziców: Marianny i Kazimierza. Rodzina miała kilkuhektarowe, dobrze prosperujące gospodarstwo rolne. Boh. chodził do szkoły podczas okupacji, Niemcy rozebrali budynek szkolny budując bunkry, gdy front latem 1944 r. stanął na Wiśle. Po wojnie ukończył szkołę podstawową w Dwikozach i podjął naukę w liceum w Sandomierzu.
[00:04:42] Relacje w szkole – opinia polonistki Stanisławy Krawczyk o uczniach pochodzących ze wsi. Sytuacja rolników – dostawy obowiązkowe. Kolega Staszek Bidas zaproponował boh. wstąpienie do tajnej organizacji „Młode Białe Orły” – poznanie Wiktora Ćmielewskiego, założyciela organizacji, który zajmował się werbunkiem. Wiktor Ćmielewski był synem rolnika ze Słupczy. [+]
[00:12:40] Zimą 1951-52 w lesie w Górach Wysokich, w miejscu stracenia przez Niemców kilkudziesięciu Polaków, odbyła się przysięga. Na przysięgę przyjechał łącznik „Staszek” – sztandar organizacji wykonany przez dziewczyny, które do niej należały. Po przysiędze łącznik poszedł na stację kolejową, a młodzież wróciła do Sandomierza. [+]
[00:17:05] W maju 1952 r. członkowie organizacji zorientowali się, że są śledzeni. Struktura organizacji: grupa dywersyjno-sabotażowa, łączność i sanitariuszki. Boh. interesował się historią i napisał artykuł o zbrodni katyńskiej, który na maszynie przepisała Lidka Przędzakowska. Artykuł kolportowano wśród kolegów, zostawiano na ławce w parku. Nie udało się kupić części do zmontowania nadajnika – słuchanie Wolnej Europy. Boh. skonstruował broń jednostrzałową z rakietnicy i pepeszy – pierwsze strzelanie w wąwozach koło Sandomierza. [przerwanie nagrania] [+]
[00:26:07] W Garbowie przez kilka miesięcy stał front i w okolicy było dużo broni – boh. skonstruował broń jednostrzałową z rakietnicy i pepeszy – pierwsze strzelanie w wąwozach koło Sandomierza. Wiktor Ćmielewski uczył posługiwania się bronią, którą wrzucono do Wisły przed aresztowaniem. [+]
[00:30:15] Urząd Bezpieczeństwa wiedział o działalności organizacji. Staszek Bidas uprzedził kolegów o aresztowaniach – śledzenie członków organizacji. Ustalenie linii zeznań – zatajenie informacji o broni i łączniku, zniszczenie tajnych materiałów. Boh. ukrył w radioodbiorniku rękopis artykułu o Katyniu. Po informacji o aresztowaniu Ćmielewskiego zniknął Staszek Bidas – UB szukało go we Wrocławiu. W latach 90. kolega powiedział, że ksiądz w Dwikozach wystawił mu akt urodzenia na inne nazwisko, co pozwoliło mu ukrywać się, skończyć szkołę i studiować. Aresztowanie członków organizacji, w tym: Marka Pakulskiego, Wiesława Grądzkiego, Marii Szaraniec (obecnie Bęc). [+]
[00:37:20] W drugiej połowie czerwca [1952] po boh. mieszkającego na stacji przyszli ubecy – przesłuchania. Członkowie organizacji znali alfabet Morse’a, co przydało się podczas pobytu w areszcie. W lipcu boh. i Ćmielewski zostali przewiezieni do więzienia w Kielcach, gdzie boh. został rozdzielony z kolegą – towarzystwo w celi, obawa przed szpiclami. Jednym ze współwięźniów był Marian Piwnik, brat Jana Piwnika „Ponurego”, zamykano go prewencyjnie przed uroczystościami państwowymi. [+]
[00:46:30] Proces boh., Wiktora Ćmielewskiego i Lidii Przędzakowskiej odbył się przed sądem wojskowym – zasądzone wyroki. Boh. został przewieziony do Sosnowca, gdzie było więzienie rozdzielcze, i skierowany do kopalni „Wesoła II” w Mysłowicach, gdzie pracował m.in. przy drążeniu chodników. Potem pracował w Jaworznie w zakładzie prefabrykatów budowlanych i, do zwolnienia, w szybie Sobieski w Borach. [+]
[00:51:21] 22 grudnia 1953 r. boh. został zwolniony na mocy amnestii – podróż towarowym wagonem bez zimowego ubrania. Boh. miał trudności z przywróceniem do szkoły – postawa dyrektora Smolnickiego, ostrzeżenie ze strony nauczyciela historii prof. Baczyńskiego. Ojciec, partyzant BCh, skontaktował się z prawnikiem, potem z posłem Frankowskim – pismo z kieleckiego kuratorium.
[00:56:18] Po maturze boh. nie mógł dostać się na studia, więć przejął gospodarstwo od ojca i kończył kursy rolnicze. W lutym 1965 r. boh. podjął pracę w Powiatowym Związku Kółek Rolniczych, szef Jan Kiliański chciał go wysłać na kurs dla lustratorów, ale odmówiono boh. z powodu karalności.
[00:59:50] Boh. pracował społecznie w Garbowie, wraz z Mariuszem Małkiewiczem założył Stowarzyszenie Pamięci Zawiszy Czarnego – budowa pomnika Zawiszy i powstanie izby pamięci urodzonego w Garbowie gen. Dowbora-Muśnickiego.
[01:03:58] Aresztowanie i droga do siedziby Urzędu Bezpieczeństwa. Przebieg przesłuchań – pytania o to samo, przesłuchania w nocy. Boh. nie był bity przez śledczych – prowokacyjne zostawienie broni na biurku. Podsumowanie działalności opozycyjnej, główne dokonania to zrywanie plakatów propagandowych. Organizacja dysponowała jednym jednostrzałowym pistoletem. Różne odcienie „wolności”. [+]
więcej...
mniej
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Warszawie
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Pon. - Pt. 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Wt. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji
W Archiwum Instytutu Pileckiego gromadzimy i udostępniamy dokumenty w wersji cyfrowej. Zapisane są w nich losy obywateli polskich, którzy w XX wieku doświadczyli dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Pozyskujemy kopie cyfrowe dokumentów, których oryginały znajdują się w zbiorach wielu instytucji polskich i zagranicznych, m.in.: Bundesarchiv, United Nations Archives, brytyjskich National Archives i polskich archiwów państwowych. Budujemy w ten sposób centrum wiedzy i ośrodek kompleksowych badań nad II wojną światową i podwójną okupacją w Polsce. Dla naukowców, dziennikarzy, ludzi kultury, rodzin ofiar i świadków zbrodni oraz wszystkich innych zainteresowanych historią.
Portal internetowy archiwum.instytutpileckiego.pl prezentuje pełny katalog naszych zbiorów. Pozwala się po nich poruszać z wykorzystaniem funkcji pełnotekstowego przeszukiwania dokumentów. Zawiera także opisy poszczególnych obiektów. Z treścią dokumentów zapoznać się można tylko w czytelniach Biblioteki Instytutu Pileckiego w Warszawie i w Berlinie, w których nasi pracownicy służą pomocą w przypadku pytań dotyczących zbiorów, pomagają użytkownikom w korzystaniu z naszych katalogów internetowych, umożliwiają wgląd do materiałów objętych ograniczeniami dostępności.
Niektóre dokumenty, np. te pochodzące z kolekcji Bundesarchiv czy Ośrodka Karta, są jednak objęte ograniczeniami dostępności, które wynikają z umów między Instytutem a tymi instytucjami. Po przybyciu do Biblioteki należy wówczas dopełnić formalności, podpisując stosowne oświadczenia, aby uzyskać dostęp do treści dokumentów na miejscu. Informacje dotyczące ograniczeń dostępu są zawarte w regulaminie Biblioteki. Przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z zakresem i strukturą naszych zasobów archiwalnych, bibliotecznych i audiowizualnych, a także z regulaminem[hiperłącze] pobytu i korzystania ze zbiorów.
Wszystkich zainteresowanych skorzystaniem z naszych zbiorów zapraszamy do siedziby Instytutu Pileckiego przy ul. Stawki 2 w Warszawie. Biblioteka jest otwarta od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00. Przed wizytą należy się umówić. Można to zrobić, wysyłając e-mail na adres czytelnia@instytutpileckiego.pl lub dzwoniąc pod numer (+48) 22 182 24 75.
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie znajduje się przy Pariser Platz 4a. Jest otwarta od wtorku do piątku w godzinach 10.30–17.30. Wizytę można odbyć po wcześniejszym umówieniu się, wysyłając e-mail na adres bibliothek@pileckiinstitut.de lub dzwoniąc pod numer (+49) 30 275 78 955.
Prosimy zapoznać się z polityką prywatności. Korzystanie z serwisu internetowego oznacza akceptację jego warunków.