Kazimierz Musur (ur. 1930, Kolonia Edwardówka) w kwietniu 1940 wraz z matką, siostrą i młodszym bratem został deportowany do łagpunktu 17 w miejscowości Suchobiezwodnoje w obłasti gorkowskiej w ZSRR. W 1942 roku udało mu się dostać wraz z siostrą do formowanej Armii Polskiej. Matka i młodszy brat prawdopodobnie zmarli w Kermine – nigdy nie udało się wyjaśnić ich losów. Po ewakuacji z Krasnowodzka do Pahlevi Kazimierz Musur został wraz z innymi polskimi dziećmi przerzucony do Isfahanu, Ahwazu, a następnie do Outshoorn w Republice Południowej Afryki. Uczęszczał do szkoły zawodowej w Cape Town, pracował w fabryce kapeluszy w Johannesburgu. W 1948 roku wrócił do Polski, gdzie spotkał się z ojcem i starszym bratem, którym udało się uniknąć wywózki w 1940 roku. Pracował jako ślusarz w przedsiębiorstwie Polskie Budownictwo Energetyczne. W 1955 roku rozpoczął pracę na kolei, najpierw jako pomocnik maszynisty, a w 1959 roku – jako maszynista parowozu. W 1990 roku przeszedł na emeryturę. Mieszka w Domu Pomocy Społecznej „Pogodna Jesień” w Jeleniej Górze.
mehr...
weniger
[00:00:10] Droga z Isfahanu do Ahwazu – rejs na pokładzie statku „Londonderry” przez Ocean Indyjski – zagrożenie ze strony łodzi podwodnych. Tylko pan Kotowski znał język angielski – gra w karty na guziki. Z Durbanu po tygodniowej kwarantannie przewieziono uchodźców do Oudtshoorn – zakwaterowanie w koszarach wojskowych.
[00:05:53] Gdy obóz po kilku latach rozwiązywano, boh. był uczniem gimnazjum. Wspomnienie wizyty w polskim obozie przyszłej królowej Elżbiety II, która rozmawiała z komendantem obozu. Boh. uczył się w szkole zawodowej w Cape Town, potem wysłano go do Johannesburga, gdzie pracował w fabryce kapeluszy zarabiając 2 funty tygodniowo – tyle samo płacił za mieszkanie i wyżywienie. Praca w budownictwie.
[00:14:38] Nawiązanie kontaktu z ojcem, który zamieszkał z bratem Ignacym Musurem i jego rodziną w Warszawie przy ul. Ludnej 6. Boh. przyjechał do Warszawy. Ojciec i stryj pracowali w stolarni u Nazalewicza. Stryjenka zapisała boh. do szkoły. W Afryce przedmiotów technicznych uczył inżynier de Malherbe, budujący w czasach carskich mosty na Wołdze. Według jego projektu miała być budowana szkoła polska w Oudtshoorn. Dyscyplina w warsztacie.
[00:20:50] Polskich chłopaków zatrudniono w kopani złota. Boh. nie został przyjęty z powodu stanu zdrowia. Okoliczności zamieszkania w Johannesburgu na stancji u pani Samuels, która prowadziła pensjonat. Po nawiązaniu kontaktu z ojcem boh. wyjechał do Polski.
[00:24:43] Droga do Polski – szczepienie przed wyjazdem, oczekiwanie na statek w Mombasie. Efekt wejścia na palmę. Trasa rejsu do Europy – w Genui boh. wsiadł do pociągu. Przekroczenie granicy w Międzylesiu. Boh. zamieszkał w Warszawie przy ul. Ludnej wraz z ojcem i stryjem. Ojciec przeprowadził się na ul. Langiewicza do sutereny w willi inżyniera Duchniewskiego i zajmował się remontem budynku. Na pierwszym piętrze mieszkał Barczak, dyrektor Monopolu Spirytusowego. Na górze mieszkała nauczycielka angielskiego, która poprawiała wymowę boh.
[00:34:56] Ojciec po wojnie ożenił się. Siostra trafiła do Anglii, tam wyszła za Stanisława Lechowicza z Częstochowy – losy rodziny, córka Krystyna Lechowicz ukończyła studia wyższe. Wizyty siostry w Polsce.
[00:41:36] Ojciec ożenił się z Franciszką, gospodynią inżyniera. Ojciec, weteran I wojny, podczas okupacji ukrywał się we Lwowie. Zmarł w 1953 r.
[00:43:25] Po przyjeździe do Warszawy boh. ukończył Gimnazjum Fabryk Przemysłu Metalowego i wyjechał do Bielska-Białej na praktykę w fabryce motopomp. Potem pojechał do Wrocławia, zamieszkał u wuja Ludwika Barana i podjął pracę w zakładzie mechanicznym – remont silosów – powody zwolnienia. Boh. pojechał do brata mieszkającego w Oleśnicy – uszycie garnituru. Boh. pracował w Jasieniu w przedsiębiorstwie budującym linie elektryczne, podczas wyjazdów w teren z ekipą jeździła kucharka pani Srokowa. Podczas gry w oczko boh. przegrał wszystkie pieniądze i postawił garnitur – wygranie całej puli. Skierowanie do Bolesławca, gdzie boh. pracował w kuźni. Majster Herter był lwowiakiem.
[00:53:30] Prace przy budowie kopalni miedzi koło Bolesławca, boh. pracował przy budowie flotacji. Wielu robotników było autochtonami, byli też Niemcy – dywersja na budowie, śledztwo UB i aresztowania po znalezieniu materiałów wybuchowych. Boh. dostał pracę i mieszkanie w Jeleniej Górze, potem zamieszkał u kuzynki i podjął pracę na kolei – badanie lekarskie przed przyjęciem do pracy. Leczenie psim smalcem. Skierowanie na parowóz – boh. pracował na kolei 35 lat.
[01:04:25] Podjęcie pracy na kolei 1 września 1955 r. – awans na pomocnika maszynisty. Konsekwencje awarii na trasie do Karpacza. Wspomnienie maszynistów: Stanisława i Czesława Wasilewskich i tras na Dolnym Śląsku. Wyjazd do Marciszowa ze Stanisławem Wasilewskim – wypadek podczas szlakowania pieca. Dyscyplina na kolei.
[01:12:15] W 1959 r. boh. wyjechał na kurs maszynistów do Wrocławia, który odbywał się na Dworcu Świebodzkim. Szefem kursu był inż. Saganowski – ocena na zakończenie pięciomiesięcznego szkolenia. Kolega z krótszym stażem, Jerzy Bogusławski, zaczął jeździć jako maszynista, a inni kursanci dalej byli tylko pomocnikami. Boh. napisał do dyrektora i uzyskał zmianę zaszeregowania dla siebie i kolegów. Nagrody za jazdę bez wypadków.
[01:21:25] Przenosząc się do Domu Opieki boh. zabrał tylko kolejarską czapkę i odznaczenia. Odejście na emeryturę w 1990 r. Kłopoty ze zdrowiem – leczenie we wrocławskim szpitalu.
[01:25:25] W lutym 1962 r. boh., pracując w parowozowni, podjął decyzję o rzuceniu palenia papierosów.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..