Zdzisław Wierzbicki (ur. 1945, Lwów) urodził się w obozie przejściowym przy ul. Pełtewnej we Lwowie, gdzie przebywali jego rodzice, skazani podczas pokazowego procesu członków Delegatury Rządu RP na Kraj na wieloletni pobyt w łagrach. Zdzisław Wierzbicki trafił z obozu pod opiekę babci, po jej śmierci zajęła się nim zaprzyjaźniona rodzina. W grudniu 1955 r. przyjechał z matką do Polski i zamieszkał we Wrocławiu. Po ukończeniu historii na Uniwersytecie Wrocławskim podjął w 1968 r. pracę w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich i pracował tam do emerytury w 2012 r. Mieszka we Wrocławiu.
[00:00:06] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1945 r. we Lwowie w obozie przejściowym przy ul. Pełtewnej.
[00:00:16] Rodzice należeli do Armii Krajowej, mama ps. „Irena” była łączniczką Delegatury Rządu RP, działając w „Żegocie” używała pseudonimu „Genowefa”. Ojciec pod koniec wojny był inspektorem Batalionów Chłopskich w obwodzie samborskim. Rodzice zostali aresztowani po Akcji „Burza” i przebywali w więzieniu przy ul. Łąckiego. Na procesie przedstawicieli lwowskiej Delegatury Rządu ojciec został skazany na 18, mama na 10 lat łagrów. Mama odsiedziała wyrok i była na zesłaniu półtora roku, wracając zabrała boh. do Polski. Ojciec wyszedł z łagru po 15 latach.
[00:02:57] Boh. wychowywała babcia, która odebrała go z obozu przy ul. Pełtewnej, po jej śmierci w 1952 r. opiekowała się nim zaprzyjaźniona rodzina. W grudniu 1955 r. mama zabrała syna do Polski i zamieszkała we Wrocławiu, w 1959 r. do rodziny dołączył ojciec. Boh. ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim i od 1968 r. do emerytury pracował w Ossolineum.
[00:04:48] Mama była łączniczką delegata Adama Ostrowskiego, który po aresztowaniu podjął współpracę z władzami, po wojnie był m. in. ambasadorem w Sztokholmie i domagał się ekstradycji Stefana Korbońskiego.
[00:06:05] Okupacyjna działalność rodziców – gdy wybuchła wojna, ojciec był w zakopiańskim sanatorium, potem działał w konspiracji na Podhalu, organizował tajne nauczanie i przerzuty na Węgry. W 1943 r. został przerzucony do Lwowa – znajomość miasta z czasu studiów weterynaryjnych. Rodzice spotkali się działając w konspiracji, zostali aresztowani po Akcji „Burza”.
[00:08:30] W 1959 r. ojciec został przekazany do Polski jako więzień – wstawiennictwo Aldony Dzierżyńskiej, siostry Feliksa. Po krótkim pobycie w siedleckim więzieniu przyjechał do Wrocławia, gdzie ukończył weterynarię. Potem pracował w laboratorium zakładów mięsnych.
[00:11:20] Repatriacja w grudniu 1955 r., powody zamieszkania we Wrocławiu. Mama pracowała w rektoracie Akademii Medycznej. Ojciec po powrocie do Polski ukończył studia.
[00:13:44] Babcia mogła wyjechać do Polski, ale została we Lwowie, by pomagać rodzicom boh., którzy byli uwięzieni w łagrach. Babcia pracowała w bufecie dawnej biblioteki Ossolineum. Po śmierci babci boh. opiekowała się zaprzyjaźniona rodzina, która także wysyłała paczki rodzicom. Boh. nauczył się rosyjskiego i korespondował z rodzicami, miał ich zdjęcia. Korespondencja z ojcem po przyjeździe z mamą do Polski. Rodzina mamy pochodziła z Borysławia – powody przeprowadzki babci do Lwowa. [+]
[00:17:07] Wizyta we Lwowie w 1991 – boh. odwiedził swoją szkołę i mieszkanie. Zmiany na Kulparkowie.
[00:19:18] Boh. ukończył we Wrocławiu liceum, potem historię na Uniwersytecie Wrocławskim. Wczesne związki z Ossolineum dzięki babci, która pracowała we Lwowie w gmachu dawnej biblioteki. Boh. podjął pracę w Ossolineum w 1968 r.
[00:21:43] Trudności ze znalezieniem pracy przez mamę po przyjeździe do Wrocławia – akta łagierniczki. Wrocławskie ulice upamiętniające Stalina. Reakcja na wiadomość o śmierci Bieruta. Wydarzenia roku 1956 w Polsce i na Węgrzech. Babcia była Węgierką – jej brat był represjonowany po powstaniu węgierskim – jego sylwetka. Spotkanie z wujem w 1965 r. Inny z wujów tłumaczył polską literaturę na węgierski.
[00:28:00] Mama wracając w 1955 r. z zesłania nie miała paszportu dla syna – przejazd bez dokumentów przez granicę, wyrobienie dokumentów w Polsce. Boh. rozpoczął edukację w polskiej szkole we Lwowie. W drugiej połowie lat 50. niektórzy nauczyciele repatriowali się do Polski.
[00:30:35] Zmiany po śmierci Stalina. Mama po wyjściu z łagru została zesłana do Troicko-Pieczorska w Republice Komi – praca na zesłaniu. Podczas podróży z transportem repatriacyjnym mama wysyłała telegramy do Lwowa – boh. wsiadł do pociągu, którym jechała. Celowo krótki postój pociągu we Lwowie. [+]
[00:34:00] Porównanie pociągów radzieckich i polskich.
[00:35:04] Mama miała rodzinę na Węgrzech i przeżywała wydarzenia w 1956 r. – wysyłanie krwi z Polski na Węgry. Podróż na Węgry w 1966 r. – pusty cokół po pomniku Stalina. Represje wobec obywateli, którzy brali udział w rewolucji. Rajd rowerowy na Węgry, przejazd przez komunistyczną Czechosłowację – przydrożna propaganda. Rozmowy z kuzynem o locie w kosmos Hermaszewskiego. Wybór Karola Wojtyły na papieża.
[00:41:53] Pierwsza wizyta papieża Jana Pawła II w Polsce – specyfika telewizyjnej transmisji. Strajki we Wrocławiu w sierpniu 1980. 13 grudnia 1981 – boh. dowiedział się o wprowadzeniu stanu wojennego od sąsiada. Niektórzy pracownicy Ossolineum zostali internowani. Kościół w stanie wojennym, kartki na artykuły żywnościowe oraz obuwie.
[00:45:45] Dostęp do podziemnych wydawnictw – boh. czytał solidarnościową gazetkę „Z Dnia na Dzień” – opinia ojca na temat konspiracji stanu wojennego.
[00:46:46] Boh. utrzymuje kontakty w rodziną Mészáros na Węgrzech – pradziadek przyjechał z Węgier do Galicji, jego córka, babcia boh., wyszła za Dawidowicza w 1916 r. Babcia była kalwinką, dziadek katolikiem. W czasie okupacji babcia pomagała ofiarom represji – wysyłała paczki osobom deportowanym i zawoziła paczki na Majdanek.
[00:50:12] Losy pradziadka, uczestnika powstania styczniowego. Babcia jest pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..