Arseniusz Tomczak (ur. 1952, Środa Wielkopolska) – radioamator, krótkofalowiec. Pochodzi z rodziny rolniczej, od dziecka pomagał rodzicom w pracach w gospodarstwie. Do szkoły podstawowej chodził w Białym Piątkowie i Miłosławiu. Szkołę zawodową ukończył we Wrześni, zdobywając zawód elektromontera. Był członkiem radio-klubu we Wrześni, którego członkowie zajmowali się m.in. budową radioodbiorników. W 2008 roku nawiązał kontakt krótkofalarski z Franciszkiem Linokiem, który w tym czasie mieszkał w Kazachstanie.
[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1952 r. w Środzie Wielkopolskiej.
[00:00:17] Rodzice prowadzili gospodarstwo w Białym Piątkowie, boh. pomagał im w pracy. Boh. ukończył czteroklasową szkołę w Białym Piątkowie, potem uczył się w Miłosławiu. Do szkoły zawodowej chodził we Wrześni i zdobył zawód elektromontera.
[00:01:10] Bo jako uczeń podstawówki zainteresował się radiem. Kolega zaprowadził go do sklepu radiotechnicznego, gdzie można było kupić części – pierwszy odbiornik detektorowy. Potem na odbiorniku lampowym słuchał rozmów krótkofalowców. Boh. zbudował radio lampowe do odbioru fal krótkich i miniaturowe radio tranzystorowe do fal średnich.
[00:03:06] Jako uczeń szkoły zawodowej boh. należał do radio-klubu we Wrześni, klubowicze mieli dostęp do radiostacji. Kierownik klubu sprowadził części do budowy radioodbiorników tranzystorowych, które w klubie montowano. Zajęcia w klubie odbywały się w piątkowe wieczory. Boh. był członkiem klubu także po ukończeniu szkoły, potem miał przerwę z powodu pracy w gospodarstwie.
[00:06:20] Powrót do dawnych zainteresowań, gdy pojawiły się radia CB. Pierwsze radiotelefony. W drugiej połowie lat 80. boh. wrócił do radio-klubu, kierownik namówił go na zrobienie licencji krótkofalowca – egzamin. Boh. miał policyjną radiostację, do której dorobił antenę. Rozmowy z kolegami-krótkofalowcami.
[00:09:08] Boh. kupił amerykańską radiostację, po jej naprawie zaczął nadawanie na falach krótkich. Boh. rozmawiał z Polakami, ale Franciszek [Linok] mówił po polsku i boh. nawiązał z nim rozmowę – łączność Polska-Kazachstan. Wspólnym tematem było rolnictwo, ponieważ obydwaj panowie mieszkali na wsi. Franciszek pytał, jak w Polsce czyści się ziarno po młóceniu. Boh. nie rozumiał pytania, dopóki nie dowiedział się, że w Kazachstanie nie stosowano oprysków, w zbożu rosły chwasty i ziarno było zanieczyszczone. Dopiero kombajny „John Deere” radziły sobie z czyszczeniem zboża. Gdy Franciszek przyjechał do Polski, boh. zabrał go na poletka doświadczalne Instytutu Ochrony Roślin w Winnej Górze. Z powodu różnicy czasu Franciszek musiał nadawać o 4 rano, dla boh. to była godz. 23. [+]
[00:13:30] Repatriacja Franciszka do Polski – zamieszkanie w Środzie Wielkopolskiej. Boh. wiedział, że kolega stara się o przyjazd do Polski. Warunki życia w Kazachstanie – śnieżne zimy. Dzięki Franciszkowi boh. zainteresował się Kazachstanem – wiadomości o kraju czerpane z internetu. Boh. wybierał się do Kazachstanu, ale wycieczki były bardzo drogie.
[00:17:45] Spotkanie z Franciszkiem w Środzie Wielkopolskiej – obecnie boh. rozmawia z kolegą przez telefon. Boh. dowiedział się o losie Polaków przesiedlonych w kazachskie stepy w 1936 r. W internecie znalazł zdjęcia z Krasnodolska i okolic.
[00:21:40] Boh. rozmawiał z Franciszkiem przez kilka lat, znalazł jego zdjęcie i wiedział jak kolega wygląda. Obecne zajęcia boh. – fotografia i fotowoltaika. Boh. poznał żonę kolegi, Bronisławę, po ich przyjeździe do Polski. W czasie rozmów Franciszek był zainteresowany maszynami używanymi w polskim rolnictwie. Sam budował wiatraki z części od kombajnów. Zainteresowanie boh. Kazachstanem. Pierwsze rozmowy z Franciszkiem.
więcej...
mniej
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Warszawie
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Pon. - Pt. 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Wt. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji
W Archiwum Instytutu Pileckiego gromadzimy i udostępniamy dokumenty w wersji cyfrowej. Zapisane są w nich losy obywateli polskich, którzy w XX wieku doświadczyli dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Pozyskujemy kopie cyfrowe dokumentów, których oryginały znajdują się w zbiorach wielu instytucji polskich i zagranicznych, m.in.: Bundesarchiv, United Nations Archives, brytyjskich National Archives i polskich archiwów państwowych. Budujemy w ten sposób centrum wiedzy i ośrodek kompleksowych badań nad II wojną światową i podwójną okupacją w Polsce. Dla naukowców, dziennikarzy, ludzi kultury, rodzin ofiar i świadków zbrodni oraz wszystkich innych zainteresowanych historią.
Portal internetowy archiwum.instytutpileckiego.pl prezentuje pełny katalog naszych zbiorów. Pozwala się po nich poruszać z wykorzystaniem funkcji pełnotekstowego przeszukiwania dokumentów. Zawiera także opisy poszczególnych obiektów. Z treścią dokumentów zapoznać się można tylko w czytelniach Biblioteki Instytutu Pileckiego w Warszawie i w Berlinie, w których nasi pracownicy służą pomocą w przypadku pytań dotyczących zbiorów, pomagają użytkownikom w korzystaniu z naszych katalogów internetowych, umożliwiają wgląd do materiałów objętych ograniczeniami dostępności.
Niektóre dokumenty, np. te pochodzące z kolekcji Bundesarchiv czy Ośrodka Karta, są jednak objęte ograniczeniami dostępności, które wynikają z umów między Instytutem a tymi instytucjami. Po przybyciu do Biblioteki należy wówczas dopełnić formalności, podpisując stosowne oświadczenia, aby uzyskać dostęp do treści dokumentów na miejscu. Informacje dotyczące ograniczeń dostępu są zawarte w regulaminie Biblioteki. Przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z zakresem i strukturą naszych zasobów archiwalnych, bibliotecznych i audiowizualnych, a także z regulaminem[hiperłącze] pobytu i korzystania ze zbiorów.
Wszystkich zainteresowanych skorzystaniem z naszych zbiorów zapraszamy do siedziby Instytutu Pileckiego przy ul. Stawki 2 w Warszawie. Biblioteka jest otwarta od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00. Przed wizytą należy się umówić. Można to zrobić, wysyłając e-mail na adres czytelnia@instytutpileckiego.pl lub dzwoniąc pod numer (+48) 22 182 24 75.
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie znajduje się przy Pariser Platz 4a. Jest otwarta od wtorku do piątku w godzinach 10.30–17.30. Wizytę można odbyć po wcześniejszym umówieniu się, wysyłając e-mail na adres bibliothek@pileckiinstitut.de lub dzwoniąc pod numer (+49) 30 275 78 955.
Prosimy zapoznać się z polityką prywatności. Korzystanie z serwisu internetowego oznacza akceptację jego warunków.