Jerzy Gadziński (ur. 1944, Psary Polskie, zm. 2021) – radioamator i krótkofalowiec. Naukę rozpoczął w szkole w Psarach Polskich, a ukończył we Wrześni, gdzie ojciec, pracujący na kolei, otrzymał mieszkanie. Jerzy Gadziński po ślubie zamieszkał w Miłosławiu i pracował w Gminnej Spółdzielni, jednocześnie jeździł do Wrześni na zajęcia w klubie krótkofalarskim działającym przy zakładach „Tonsil”. Na początku lat 70. przeprowadził się do Środy Wielkopolskiej. Należał do Polskiego Związku Krótkofalowców. W 2013 roku nawiązał łączność z Franciszkiem Linokiem, krótkofalowcem z Krasnodolska w Kazachstanie, w 2018 roku pomagał mu po jego repatriacji do Polski i zamieszkaniu w Środzie Wielkopolskiej. Jerzy Gadziński zmarł 14 lutego 2021 roku.
[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1944 r. w Psarach Polskich koło Wrześni.
[00:00:20] Ojciec był murarzem, a matka prowadziła dom. Boh. poszedł do szkoły w rodzinnej wsi. Ojciec podjął pracę w PKP, dostał mieszkanie we Wrześni i rodzina tam się przeprowadziła.
[00:01:55] We Wrześni były zakłady Tonsil, w których produkowano głośniki, ale osoby postronne nie mogły tam wchodzić. W czasie pochodów 1 Maja boh. widział platformy Ligi Obrony Kraju z radiostacjami RBM. W domu było radio Telefunken. W szkole byli koledzy, którzy znali się na odbiornikach kryształkowych. Boh. zbierał części radiowe i zmontował wzmacniacz.
[00:05:08] Po ślubie boh. zamieszkał w Miłosławiu, gdzie był sklep GS-u z częściami radiowo-telewizyjnymi. Boh. naprawiał radioodbiorniki sąsiadom. Wstąpił do klubu krótkofalowców działającego przy zakładach Tonsil – dojazdy motocyklem na zajęcia. Od szefa klubu boh. dostał odbiornik, który przerobił – zdanie egzaminu i otrzymanie licencji. Na początku lat 70. przeprowadził się do Środy Wielkopolskiej. Latem 1974 otrzymał licencję i rozpoczął nadawanie. Początkowo używał sprzętu z demobilu, potem zbudował nadajnik.
[00:09:15] W Domu Kultury był radio-klub, a w piwnicach warsztat, w którym można było montować urządzenia, na górze była radiostacja. Boh. podpatrywał kolegę radiotelegrafistę. Młodsi klubowicze mogli korzystać z radiostacji pod nadzorem starszych kolegów. W Domu Kultury było kino, pewnego dnia włączono nadajnik w czasie seansu i w sali kinowej było słychać sygnał wywołania. [+]
[00:13:20] Na egzaminie pytano o przepisy, bhp i radiotechnikę. W tamtych czasach trzeba było rygorystycznie przestrzegać zakresu przyznanej częstotliwości, zbliżenie się do końca pasma powodowało reakcję służb kontrolnych.
[00:15:02] Wspomnienie pierwszej łączności. Boh. dorabiał grając w zespole na zabawach i weselach. Licencję otrzymał w dniu, w którym miał grać na imprezie i przed wyjściem z domu połączył się ze stacją w Jarocinie.
[00:17:25] Boh. nie znał języków obcych i nie mógł się łączyć z krótkofalowcami w innych krajach – nauka angielskiego. Nie miał też sprzętu do łączności z odległymi miejscami. Sprawa odpowiednich anten. Dyrektor zakładu, w którym boh. pracował, pozwolił na rozciągnięcie anten – stopniowe doskonalenie sprzętu. Hobby a życie codzienne boh.
[00:20:55] W soboty i niedziele boh. grał z zespołem na różnych imprezach – z tego powodu nie brał udziały w zawodach, które zazwyczaj odbywały się w weekendy. Powody zajmowania się krótkofalarstwem. W czasach PRL nie rozmawiano przez radio o polityce ani o gospodarce – rozmowy o sprawach technicznych, bariera językowa. Boh. należał do Polskiego Związku Krótkofalowców.
[00:24:52] Jednym z rozmówców był kolega Arseniusz [Tomczak], który powiedział boh. o łączności z Franciszkiem [Linokiem] z Kazachstanu. Boh. też słuchał Franciszka i w 2013 r. nawiązał z nim łączność. Ze względu na warunki techniczne Franciszek mógł codziennie rozmawiać z niektórymi krótkofalowcami. Boh. miał dziennik z zapisem pierwszej łączności.
[00:29:02] Boh. wiedział z mediów o przyjazdach Polaków z Kazachstanu, ale nie wiedział o tym, że Franciszek zamieszka w Środzie Wielkopolskiej. Po przyjeździe w czerwcu 2018 r. Franciszek poszedł do domu boh., ale go nie zastał. Boh. zobaczył w telewizji reportaż o przyjeździe grupy repatriantów do Środy, którzy zamieszkali w hotelu jego dawnego zakładu pracy. Boh. udał się tam – spotkanie z Franciszkiem, pokazanie miasta. Pomoc w instalacji anteny, znalezienie tłumaczki, która pomogła Franciszkowi przetłumaczyć dokumenty.
[00:36:38] Wspólnota krótkofalowców – pomoc w zdobywaniu leków za granicą. Wspomnienie wyprawy polskich krótkofalowców do Kanady, w czasie której zginął jeden z uczestników.
[00:38:40] Boh. kupił działkę niedaleko Środy z myślą o tym, że tam postawi sprzęt krótkofalarski i zamontuje anteny. Wpływ postępu technicznego na krótkofalarstwo. Lepsza jakość sygnału na wsi – zakłócenia w mieście generowane przez zakłady pracy. Boh. ma stałych rozmówców.
[00:42:32] Krótkofalarstwem interesują się harcerze – stacje na obozach harcerskich. Dawniej po znaku krótkofalowca można się było zorientować o jego stażu, teraz nie jest to możliwe. Boh. ze względu na wiek coraz mniej zajmuje się krótkofalarstwem, współczesne technologie.
[00:46:30] [Rozmowa ekipy o planowanej scenie z udziałem boh. – odtworzenie pierwszego spotkania z Franciszkiem]. Boh. prowadzi dziennik, w którym zapisał spotkania z Franciszkiem. Kolega krótkofalowiec Arseniusz także pomagał Franciszkowi, ich wspólną pasją było rolnictwo. Boh. nie wyobrażał sobie wcześniej Franciszka – pierwsze wrażenia, wygląd kolegi, początkowe trudności językowe.
[00:53:38] Zgubienie telefonu przez Franciszka – okoliczności jego znalezienia w samochodzie kierowniczki ośrodka. Krótkofalowiec z Poznania zaprosił Franka, który gdzieś zostawił teczkę z dokumentami – jej poszukiwanie i odnalezienie.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..