Czarnik Oskar cz. 5

Świadkowie Epoki

IP/DF/SE/1986

21 lutego 2024, Kobyłka

0:07

Oskar Stanisław Czarnik (ur. 1937, Lwów) spędził dzieciństwo we Lwowie, gdzie w 1940 roku jego ojciec został aresztowany przez sowietów i zamordowany na Łubiance w Moskwie. Matka po aresztowaniu męża uciekła ze Lwowa. Gdy wróciła po zajęciu miasta przez Niemców, została aresztowana i wywieziona do obozu w Niemczech. W obozie poznała obywatela Francji, z którym zawarła związek małżeński i na stałe osiadła we Francji. Pan Oskar pozostawał przez okres wojny pod opieką babki i jej siostry. Po śmierci babci i zakończeniu wojny repatriował się z siostrą babci, pod opieką której pozostawał w Polsce. W 1962 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 60. i 70. pracował jako nauczyciel w liceum ogólnokształcącym w Tłuszczu oraz w Technikum Odzieżowym w Warszawie. W latach 1969-72 był zatrudniony w Wydawnictwach Handlu Zagranicznego. W latach 1978-2008 pracował w Bibliotece Narodowej, od 2001 roku jako kierownik Instytutu Książki i Czytelnictwa BN. W 1980 roku został przewodniczącym komisji zakładowej NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany w ośrodkach internowania w Białołęce i Jaworzu, zwolniony w kwietniu 1982. Po 1984 działał w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych w Warszawie oraz Duszpasterstwie Internowanych i Uwięzionych. W latach 1986-1989 należał do Rady Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele św. Klemensa w Warszawie. W latach 1989-1990 był wiceprzewodniczącym Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Kobyłce, a w latach 1990-1994 radnym. W latach 1995-2004 pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Łódzkim, od 2005 roku jest związany z Akademią Świętokrzyską im. Jana Kochanowskiego w Kielcach. Jest autorem wielu książek. W 2005 uhonorowany odznaką Zasłużony Działacz Kultury, a w 2014 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. [Na podstawie: Wikipedia, wywiad własny]
więcej...
mniej

[00:00:10] 17 września 1980 w Klubie Pracowników Stoczni Gdańskiej z wnioskiem o utworzenie Solidarności i rejestrację związku według jednego statutu wystąpił Karol Modzelewski. Obecnie często pomija się to nazwisko. Zachowanie uczestników spotkania, na którym powołano Solidarność.
[00:02:06] W 1985 r. boh. był obiektem zainteresowania SB. Jesienią boh. wybierał się na grzyby, ale zapomniał kosza i żona rzuciła go z balkonu. Boh. biegł na stację, na ścieżce w lesie zobaczył ulotkę podziemnej Solidarności, ale jej nie podniósł – reakcja mężczyzny, który szedł za nim. Żona widziała z balkonu, że szło za nim dwóch mężczyzn. W dokumentach udostępnionych przez IPN jest wiele donosów, ale o tym incydencie nic nie ma. Mogła być to nieudana prowokacja służb. [+]
[00:04:50] 17 września 1980 boh. miał poczucie momentu historycznego. Na spotkaniu byli przedstawiciele Międzyzakładowych Komitetów Strajkowych i Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich z całej Polski. Ludzie z Wybrzeża, w tym Wałęsa, nie byli za utworzeniem jednolitego związku, by nie naśladować Centralnej Rady Związków Zawodowych. Na to nie zgodzili się delegaci z południowej i wschodniej Polski, argumentując, że władze lokalne nie uznają porozumień sierpniowych uznając, że obowiązują tylko na Wybrzeżu. Okrzyk – „Jak nam nie pomożecie, to nas zrolują!”. Po przerwie w obradach wystąpił Karol Modzelewski.
więcej...
mniej

Czerniak Grzegorz

Czerniak Grzegorz

Instytut Pileckiego

Film