Maria Łazarska z d. Wójcik (ur. 1936, Stanisławów) w początkach okupacji straciła w niedużym odstępie czasu najpierw ojca, potem matkę. Dziewczynka była świadkiem śmierci mamy, prawdopodobnie przez kilka dni przebywała ze zmarłą i młodszym rodzeństwem sama w domu. Była w tak ciężkim stanie, że przytomność odzyskała dopiero w sierocińcu. Była poddawana ukrainizacji. Dopiero w 1943-44 jej cioci, wcześniej ukrywającej się, udało się wydostać bratanicę z placówki. W tamtym czasie pani Maria nie mówiła już po polsku. W czerwcu 1945 wraz z ciotką przyjechała do Polski. Zamieszkały w Legnicy. Po śmierci ciotki pani Maria została adoptowana przez rodzinę z Warszawy, którzy do Legnicy trafili po Powstaniu Warszawskim. Na początku lat 60. pani Maria ukończyła historię na Uniwersytecie Wrocławskim, pracowała w Ośrodku Metodycznym w Instytucie Kształcenia Nauczycieli we Wrocławiu.
[00:00:10] Ur. 7 stycznia 1936 r. w Stanisławowie na Kresach, nazwisko rodowe Wójcik, Łazarska nazwisko rodziców adopcyjnych. Irena i Antoni Łazarscy urodzeni w Warszawie. Dom rodzinny na przedmieściu Stanisławowa, śmierć ojca w 1939 r., po kilku miesiącach mama, utrata rodziców i domu.
[00:03:33] Widok „trochę pobitego” ojca w trumnie, mama zmarła od pobicia w nieznanych okolicznościach [++], dwójka młodszego rodzeństwa, kilkumiesięczny braciszek Józio [dalej: Mikołaj].
[00:05:28] Sierociniec ukraiński od ok. 1940 r. do końca wojny, okupacja niemiecka. Rodzeństwo zmarło. Ostatnie wspomnienie mamy – we krwi, utrata świadomości przez boh. na kilka dni.
[00:08:43] Siostra ojca była nauczycielką przed wojną, w czasie okupacji pracowała jako sprzątaczka na kolei. Trudna sytuacja Polaków na Kresach: atakowani przez Niemców i nacjonalistów ukraińskich.
[00:10:19] Wspomnienia z czterech lat pobytu w sierocińcu – świadomość sytuacji. Wynaradawianie, bezwzględna nauka ukraińskiego, system kar i nagród. Wkroczenie Rosjan na Ukrainę – boh. nie umiała mówić po polsku. Starania ciotki Kunegundy o zabranie boh. z sierocińca, płacz boh., przewaga polskich dzieci w sierocińcu.
[00:15:00] Metody stosowane w sierocińcu: wpajanie kultury i tradycji ukraińskiej, legendarna postać Kniazini Olgi, metodyczne zacieranie wspomnień dzieci.
[00:18:06] Łagodne niektóre opiekunki przedszkolne. Kary za używanie polskiego: zabranie ładnej sukienki, odebranie posiłku, przeniesienie do piwnicy, klęczenie na grochu – strach. Tęsknota za miłością dorosłej osoby, samotność.
[00:23:05] Po bitwie pod Stalingradem w lutym 1943 r. przyjazd cioci – pierwsze spotkanie. Niechęć ukraińskich wychowawczyń do Polaków: „śmiert’ Lachom, śmiert’ Rosiji” – hasła na murach. Walka cioci o wyrwanie boh. z sierocińca, opór boh.
[00:25:27] Zmiana układu sił wewnętrznych na Kresach, wkroczenie Rosjan, osłabienie pozycji nacjonalistów ukraińskich. Zabranie boh. przez ciocię [wiosną] 1944 r.
[00:28:31] Fale nadchodzących Rosjan kwaterujących w domu cioci. Wyłapywanie banderowców przez Rosjan, ustawione na stałe szubienice na rynku Stanisławowa, codzienne egzekucje banderowców. Jabłko od wieszanego Ukraińca. [++]
[00:33:20] Przyspieszone dorastanie w czasie wojny. Listy osób przeznaczonych do powieszenia i terminy egzekucji podawane do wiadomości publicznej. Obserwowanie egzekucji z innymi dziećmi.
[00:35:35] Początkowo trudne relacje z ciocią. Dobre przygotowanie dydaktyczne cioci, odświeżanie wspomnień o domu i rodzicach, przypominanie języka polskiego. Rozpoczęcie nauki w szkole polskiej w Stanisławowie. Losy rodzeństwa boh.: śmierć braciszka Mikołaja [wcześniej Józio] i 2-letniej siostry. [++]
[00:39:50] Ukrywanie się cioci podczas okupacji niemieckiej, zatajenie profesji nauczycielskiej, zatrudnienie przy sprzątaniu wagonów. Nienawiść banderowców do Polaków.
[00:42:10] Willa cioci przy podmiejskiej ulicy Kasprówka, niebezpieczne bandy banderowców w lasach, mordowanie Polaków. Szykany wobec boh. w szkole, nakaz wyjazdu cioci przed końcem roku szkolnego, wypędzenie boh. przez ukraińskie dzieci ze szkoły, obrzucenie kamieniami. [+]
[00:45:17] Przygotowania do wyjazdu do Polski, przygnębienie cioci i wuja z powodu porzucenia rodzinnego majątku w Stanisławowie, pięknego ogrodu. Restrykcje majątkowe. Cztery rodziny w wagonie. Przygotowywanie posiłków w drodze. [+]
[00:48:11] Tragedia dla ewakuowanych rodzin, 2 tygodnie koczowania na torach w Bytomiu, dojazd do Legnicy w połowie sierpnia 1945. Wychudzenie – boh. porwana przez wiatr. [+]
[00:52:06] Przyjazd do Legnicy ok. 500 tys. ludzi. Adres w pobliżu dworca, dobra infrastruktura mieszkaniowa, nowoczesność (gaz, elektryczność, bieżąca woda). „Doszczętne zniszczenie” Wrocławia, oszczędzenie Legnicy. Sukcesywna ewakuacja Niemców z Legnicy przez trzy lata.
[00:56:38] Zrezygnowanie i uległość pozostałych Niemców, nowe miejsce do życia przybranej rodziny boh., „połowa Legnicy to warszawiacy”.
[00:59:40] Nakaz nauki od 1 września 1945 r., szkoła nr 1 w Legnicy – przyjęcie dzieci z różnych stron kraju, niwelowanie różnic. Dobre warunki życia. Pierwszy dzień szkoły, błogosławieństwo od księdza. Praca cioci jako nauczycielki w szkole.
[01:03:24] Śmierć cioci po urodzeniu dziecka w marcu 1947 r. Po wojnie wyczulenie społeczne na osierocone dzieci, zaopiekowanie się boh. przez warszawską rodzinę Łazarskich. Trudne początki, inna kultura, przedsiębiorczość warszawiaków. Nowy ojciec znany warszawski cukiernik, mama popularna kelnerka Irena.
[01:08:07] Zaprzyjaźniona warszawska rodzina Popławskich. Nowi rodzice „wychowali mnie po warszawsku”. Traumatyczny pobyt w sierocińcu – lęk. Ojciec Łazarski, akowiec, spędził w powstaniu warszawskim 3 tygodnie w kanałach. Choroba alkoholowa. Wielka miłość przybranych rodziców, wzajemne wsparcie. [++]
[01:13:46] Po ukończeniu liceum pedagogicznego w Legnicy nakaz pracy do Wrocławia. Zamożna rodzina, średnia szkoła muzyczna we Wrocławiu. Studia historyczne. Szkolenie metodyczne nauczycieli, Instytut Kształcenia Nauczycieli oddział Wrocław. Doktorat z historii.
[01:17:40] Czasy PRL, powiew wolności po 1956 r., potem w latach 70. „aż za bardzo”.
[01:19:30] Młodzi Wietnamczycy przybyli do Wrocławia w czasie wojny wietnamskiej w celu zdobycia zawodu, ośrodek w Szklarskiej Porębie, zajęcia glottodydaktyczne prowadzone przez boh., błyskawiczna nauka polskiego w nocy. Wysoka kultura żołnierzy wietnamskich. [+]
[01:23:10] Adopcja przez boh. osieroconego chłopca Jarka z domu dziecka, założył rodzinę, miał własne dzieci. Strach przed ludźmi w dzieciństwie, lęk przed założeniem rodziny. [+]
[01:26:19] Hobby turystyczne, zwiedzanie Europy, przekroczenie koła podbiegunowego na pograniczu estońsko-rosyjskim. [+] Prace naukowe na temat ruchu lodowego z okolic Wrocławia. Spotkanie „i pogłaskanie” przez Pabla Picassa podczas kongresu intelektualistów w obronie pokoju w 1948 r. (Pablo Picasso, Pablo Neruda, Jarosław Iwaszkiewicz, Irena Joliot-Curie). Bukiet polnych kwiatów od boh.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Stawki 2 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..