Maćkowiak Tomiła

Świadkowie Epoki

IP/DF/SE/1326

2 października 2020, Luboń

0:58

s. Tomiła Maćkowiak (ur. 1935, Stary Lubosz) pochodzi z rodziny chłopskiej, ukończyła szkołę podstawową w Starym Luboszu. W styczniu 1953 wstąpiła do zakonu Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Pleszewie. Po ukończeniu Studium Katechetycznego przy Seminarium Duchownym w Gnieźnie była katechetką. W sierpniu 1994 rozpoczęła pracę misyjną w Kazachstanie. Przez cztery lata, do 1998 roku, przebywała w Ozjornoje, gdzie pracowała z ówczesnym proboszczem księdzem Tomaszem Petą, obecnym metropolitą w Kazachstanie. Obecnie mieszka w Domu Generalnym Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP w Luboniu.

[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonej w Starym Luboszu pow. Kościan. Rodzice byli rolnikami.
[00:00:23] W 1939 r. po wybuchu wojny matka pokazywała boh. płonące stogi. W czasie ucieczki Niemców w 1945 r. chłopi musieli dawać podwody żołnierzom. Ojciec wyjechał wozem, a gdy zorientował się, że musi jechać dalej na zachód, zostawił konia i wóz w Wolsztynie i pieszo wrócił do domu.
[00:02:20] Po wojnie boh. chodziła do szkoły w Starym Luboszu, potem chciała się uczyć w Liceum Pedagogicznym w Lesznie, tu miała mieszkać w internacie. Gdy dowiedziała się, że uczennice z internatu nie mogą w niedziele chodzić do kościoła, zrezygnowała z nauki i wróciła do domu. W czasie okupacji siostra szarytka zbierała w okolicy zioła, boh. jej pomagała i także chciała zostać zakonnicą. Po powrocie z liceum do domu boh. brała udział w misjach w parafii i wtedy podjęła decyzję o pójściu do klasztoru – pomoc proboszcza, wstąpienie do zakonu Sióstr Służebniczek w Pleszewie w 1953 r. Rola religii w życiu rodziny boh.
[00:07:15] Życie w zgromadzeniu nie było dla boh. trudne – jej postawa. Sytuacja kościoła w 1953 r., modlitwy w intencji uwięzionego prymasa Wyszyńskiego. Razem z prymasem były uwięzione siostry zakonne, które uwolniono wcześniej. Komasacja zgromadzeń zakonnych, zakonnice zajmowały się szyciem.
[00:09:30] Problemy ze zdrowiem. Boh. po ukończeniu studium katechetycznego w Gnieźnie i zdaniu eksternistycznie matury pracowała jako katechetka. Lekcje katechezy odbywały się w parafiach – trudności lokalowe. Dokształcanie katechetów.
[00:12:05] Boh. dowiedziała się od Matki Generalnej, s. Miriam Szyszki, że można się zgłaszać na wyjazd do Kazachstanu. Boh. zgłosiła się w 1993 i rok później wyjechała. Po przyjeździe do Oziornoje ludzie chcieli rozmawiać z nią po polsku. Wyjeżdżając z Polski boh. zabrała krzyż. Cztery zakonnice wsiadły w Poznaniu do pociągu, który jeździł z Berlina do Astany i nie miał w rozkładzie przystanku w Poznaniu. Podróż trwała cztery doby, po siostry wyjechał na stację ks. Tomasz Peta, obecny arcybiskup. Siostry zamieszkały w domu państwa Oleani.
[00:16:50] Odczucia po przyjeździe – nastawienie ludzi. Gdy boh. przyjechała do Oziornoje, wnętrze kościoła nie było wykończone. Budowa klasztoru, który był przybudówką do plebanii – po roku tam się przeprowadzono. Siostry prowadziły katechezy, odwiedzały chorych, zorganizowały przedszkole. [+]
[00:19:30] Ksiądz i siostry mieli 13 placówek, które odwiedzano. Dwie siostry wyjechały do Czkałowa. Boh. zajmowała się przygotowywaniem posiłków. Organizacja rekolekcji. W parafii było pięciu księży, dziekanem był ks. Peta. Pomoc miejscowych mieszkańców.
[00:22:00] Miejscowi modlili się korzystając z przepisywanych modlitewników – opowieści o tajnej posłudze kapłańskiej. Religia a poczucie wspólnoty. [+]
[00:23:50] Ksiądz Peta po przyjeździe do Oziornoje mieszkał u państwa Pietruszków – warunki bytowe. Na początku większość w kościele stanowiły kobiety, w niedziele kołchoźnicy pracowali. Po upadku kołchozu przestało działać centralne ogrzewanie we wsi. Nauczyciele prowadzili lekcje w nieogrzewanej szkole i bez wynagrodzenia. Siostry dawały dzieciom przybory szkolne przysyłane z Polski.
[00:27:55] Działalność księdza Lorenca w Korniejewce. Organizowane pielgrzymki.
[00:29:35] Wyposażenie klasztoru, w którym zamieszkano w 1995 r. Msze święte odprawiano po rosyjsku, ale była też msza po polsku i niemiecku. Modlitwy o przyjazd papieża Jana Pawła II do Kazachstanu i spotkanie z biskupem Janem Pawłem Lengą.
[00:31:45] Młodzież z Kazachstanu wyjeżdżała do szkół w Polsce, potem przyjeżdżały rodziny. Rekolekcje dla młodzieży prowadzone w kościele w Oziornoje. Zainteresowanie zakonnicami w czasie ich podróży do Kazachstanu. Stosunki polsko-kazachskie. Postawienie krzyża na Sopce Wołyńskiej – boh. nosiła kamienie na cokół.
[00:35:47] Dary z Polski. Pielgrzymi z Poznania przywieźli do Oziornoje figurę Matki Boskiej z rybami. Zakonnice po przyjeździe zameldowały się w urzędzie w Kokczetawie – napomnienie, by nie nawracać Kazachów. Boh. przygotowała do pierwszej komunii dwie nauczycielki.
[00:38:16] Obchodzenie świat religijnych – wyjazdy do placówek, pomoc księdza Bronisława – jego choroba.
[00:40:30] Wyjazdy do placówek – praca z dziećmi i dorosłymi, posługa kapłańska. W czasie wyjazdów zimowych wożono szpadel, by móc odkopać samochód. Najdalszym punktem była Dmitrowka oddalona o 80 kilometrów. Specyfika prania zimą. Boh. do Polski jeździła pociągiem, z kraju przywiozła krzyż, figurę Matki Boskiej pobłogosławioną przez papieża, obraz Świętej Rodziny i portret ojca założyciela [Edmunda Bojanowskiego]. [+]
[00:44:50] Refleksje na temat pracy wśród mieszkańców Kazachstanu. Boh. czasie pobytu w Oziornoje prowadziła katechezę i opiekowała się biednymi osobami. W parafii był generator prądu przywieziony z Polski. Biskup Lenga organizował rekolekcje – spotkania zakonnic z różnych zgromadzeń.
[00:47:58] Do nowego kościoła w Kokczetawie przywieziono tabernakulum z Polski. Boh. przywiozła z kraju trzy tabernakula, jedno jest w kaplicy w Oziornoje.
[00:50:34] Boh. rozmawiała i śpiewała z wiernymi po polsku. W czasie wakacji w Polsce boh. miała zawał i już nie wróciła do Kazachstanu, za nią pojechała tam siostra Rafała. Boh. mieszkając i pracując w Kazachstanie nie tęskniła za Polską. Adoracja Najświętszego Sakramentu w kościele w Oziornoje – zaangażowanie sióstr i pomoc Marii Oleani, która po śmierci męża wstąpiła do karmelitanek w Karagandzie. Karmelitanki, które chciały założyć placówkę w Kazachstanie, mieszkały u pani Oleani, a stołowały się u Sióstr Służebniczek – wybór Karagandy na siedzibę zakonu.
[00:56:16] Boh. nie pamięta nazwisk księży. W czasie pobytu boh. w Kazachstanie nie było wymiany sióstr. Założenie placówki w Kellerowce. Pod wpływem pobytu w Kazachstanie boh. zapisała się do wspólnoty modlitwy za misje.
mehr...
weniger

Panto Dymitr

Latusek Adam

Instytut Pileckiego

Film