Szkutnik Janusz

Świadkowie Epoki

IP/DF/SE/1595

8 marca 2022, Rzeszów

2:02

Janusz Szkutnik (ur. 1955, Jarosław), syn lokalnego sekretarza PZPR. Po ukończeniu szkoły podstawowej w latach 1971-1972 uczył się w przyzakładowej Zasadniczej Szkole Górniczej KWK Makoszowy w Zabrzu. Tam angażował się w liczne protesty i nie ukończył nauki, w 1972 r. został robotnikiem rolnym w PGR Koczała II k. Koszalina. Po kilku miesiącach wrócił do Rzeszowa, gdzie w latach 1973-1976 pracował w Zakładach Graficznych, potem zajmował się pracami dorywczymi. W 1984 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące w Rzeszowie, natomiast w 1996 r. uzyskał dyplom magistra na Wydziale Socjologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. W marcu 1979 r. zaangażował się w kolportaż niezależnego pisma „Robotnik”, był obserwatorem rozpraw sądowych w sprawie przedterminowych zwolnień skazanych w procesach radomskich, współpracował z KSS KOR. Od jesieni 1979 r. współpracował z Komitetem Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej w Łowisku, w styczniu i lutym 1980 r. uczestniczył w procesach Jana Kozłowskiego z ramienia tego komitetu. Od sierpnia 1980 r. był wydawcą i współredaktorem niezależnego pisma „Wieś Rzeszowska”. Zakładał pierwsze koła Solidarności Wiejskiej w województwie rzeszowskim oraz Komitet NSZZ Rolników Solidarność Wiejska w Rzeszowie. W latach 1980–1981 współorganizował strajki chłopskie w Ustrzykach Dolnych i Rzeszowie, które zakończyły się tzw. porozumieniami ustrzycko-rzeszowskimi. 13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, skąd został zwolniony 24 września 1982 r. W latach 1982-1990 pracował dorywczo i cały czas angażował się w działalność antykomunistyczną. Od stycznia 1983 r. współorganizator i członek Solidarności Walczącej Oddział w Rzeszowie, szef Rzeszowskiego Komitetu Oporu Rolników. Wydawał i redagował podziemne pisma „Informator Rzeszowski” oraz „Solidarność Zwycięży”. 28 kwietnia 1983 r. został ponownie aresztowany, wyszedł na wolność 5 września 1983 r. na mocy amnestii. Ponownie zaangażował się w działalność wydawniczą („Galicja”, „Wieś Polska”). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Rzeszowie z sierpnia 1985 r. został skazany na rok i osiem miesięcy pozbawienia wolności, wyszedł na mocy amnestii we wrześniu 1986 r. Od listopada 1986 r. członek kierownictwa OKOR, Konwentu Seniorów Niezależnego Ruchu Ludowego i Tymczasowej Krajowej Rady „S” RI w Warszawie. W 1988 r. współtwórca Niezależnego Ruchu Ludowego „S”. W 1989 r. był zdecydowanym przeciwnikiem porozumień Okrągłego Stołu, współtworzył wówczas PSL „Solidarność”. Następnie (do 1991 r.) był członkiem Zarządu Regionu Rzeszowskiego, wywodzącej się z „Solidarności Walczącej” Partii Wolności. W latach 1991-1996 działał w Partii Chrześcijańskich Demokratów. W późniejszym okresie należał do Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów i jako jego członek kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 2001 r. z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy, która nie osiągnęła progu wyborczego dla koalicji. Od 2005 r. działacz Stronnictwa Ludowego „Ojcowizna”. W latach 1991–1996 pracował jako renowator w Muzeum Etnograficznym w Rzeszowie, od 1996 r. prowadził antykwariat, obecnie na emeryturze. W latach 2005–2007 członek rzeszowskiej grupy Ujawnić Prawdę. [Źródła: Encyklopedia Solidarności, Wikipedia, wywiad własny]
więcej...
mniej

Bolesławski Bartosz

Latusek Adam

Instytut Pileckiego

Film