Włodzimierz Domagalski-Łabędzki (ur. 1957, Łódź) - w latach 1980-81 był studentem historii i działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Łódzkim. Po wprowadzeniu stanu wojennego odbył służbę wojskową na Pomorzu. W lecie 1985 wstąpił do Solidarności Walczącej, był współzałożycielem i organizatorem oddziału łódzkiego SW oraz sieci hurtowego kolportażu niezależnych wydawnictw. W latach 1987-89 był aktywistą Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Elżbiety Węgierskiej w Łodzi przy ul. Spornej oraz redaktorem „Informatora" tego Duszpasterstwa.
[00:00:12] Przystąpienie do Solidarności Walczącej (SW). Po wprowadzeniu stanu wojennego SW w podziemiu: Regionalny Komitet Strajkowy na Dolnym Śląsku. Konflikt między Władysławem Frasyniukiem, szefem RKS a Kornelem Morawieckim. W połowie maja rozejście się, pierwszy numer pisma „SW” ukazał się ok. 12 czerwca [1982]. Ugodowa wobec WRON postawa Kościoła katolickiego. Tymczasowa Komisja Koordynacyjna (TKK) kierowała podziemnymi strukturami „S” w całym kraju. Niejasność celów i strategii.
[00:03:38] Działalność KPN od 1976 r., po 13 grudnia [1981] całkowicie rozbita, dokładnie rozpracowana przez bezpiekę. W Łodzi aresztowanie wszystkich najaktywniejszych działaczy, trafiło do więzień 16 osób. Struktura SW: fraktalna, „zachowuje się jak glon – rozwija się tylko w sprzyjających warunkach”, trudna do rozbicia przez SB. Trzy oddziały SW w Warszawie nie wiedziały o sobie, brak przywództwa z wyjątkiem Morawieckiego, struktura rozproszona.
[00:08:30] Przywództwo Morawieckiego, autorytet, twórca programu, autonomia działania. Program SW: kluczowe odzyskanie niepodległości. Charakterystyka członków, skuteczność działania.
[00:10:05] Program SW opublikowany na początku 1986 r. – solidaryzm i nadrzędny cel: niepodległość. Podział NSZZ „S” – grupa „neoliberalna” Wałęsy i grupa związkowa. Przewidywanie upadku komunizmu w Polsce i ZSRR.
[00:14:28] Wspieranie przez SW działań niepodległościowych w innych krajach bloku sowieckiego. Pod koniec lat 80. powstanie wydziału wschodniego SW (Jadwiga Chmielowska i Piotr Chlebowicz). Obszar działania: Ukraina, Gruzja, Czeczenia, Armenia, republiki bałtyckie, Rosja. Pomoc: dostarczanie sprzętu poligraficznego, szkolenia, środki łączności.
[00:17:02] W Wrocławiu gros członków SW stanowili pracownicy naukowi Politechniki Wrocławskiej. Proste techniki druku („Solidarność drukująca” – największy wydawca podziemny w kraju), szkolenia drukarskie, własna ogólnopolska sieć kolportażu, radio podziemne w całym kraju (600 audycji we Wrocławiu) – bez żadnej wpadki.
[00:20:30] Audycja nadana ze szczytu Gubałówki w Zakopanem, we Lwowie. Organizacja demonstracji ulicznych: 13 czerwca 1982 we Wrocławiu (RKS Frasyniuka nie organizował). 31 sierpnia 1982 największa w Polsce manifestacja organizowania przez SW – zamieszki do rana. Film pokazujący opozycjonistę rozjeżdżanego przez ciężarówkę podczas demonstracji – Jarosław Hyk. Relacje przez Radio SW dla demonstrantów oraz dla zomowców - nadawane w paśmie milicyjnym.
[00:23:28] Stosowanie „mydelniczek”: zagłuszarek milicji przyczepionych do podwozi – przewaga technologiczna. Kontrwywiad SW przeciwko działaniom SB. SW podsłuchiwała komunikaty SB skanerami, przekazywanie informacji innym strukturom opozycyjnym. [+]
[00:26:56] „Długa wojna”, szyfrowanie komunikatów przez tajniaków, rozszyfrowanie kodu SB [+]. Jan Pawłowski z PWr i rzeźbiarka Ludwika Ogorzelec. [+]
[00:29:28] Finansowanie opozycji z Zachodu – ok. 20-40 mln dolarów, SW otrzymała ok. 200 tys. dolarów (1 proc.). Dostawy sprzętu z Zachodu, części do budowy nadajników radiowych i skanery częstotliwości UKF.[+]
[00:32:39] Współpraca z grupą lewicową Joschki Fischera z Frankfurtu (RAF) – zakup skanerów i urządzeń podsłuchowych za pieniądze z Watykanu. Pomoc wywiadu niemieckiego BND. [++]
[00:35:30] Możliwość walki zbrojnej w przypadku kolejnego stanu wojennego. Podłożenie w 1988 r. przez Romana Zwiercana ładunku wybuchowego w koszu na śmieci przed siedzibą Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni. Grupa Edwarda Frankiewicza ze stoczni w Gdyni wyprodukowała i przetestowała prototypy broni (pistolet, karabinek maszynowy).
[00:38:20] Stworzenie oddziału SW w Łodzi, 1986 r., słabość struktur podziemnych, zmęczenie ludzi, część na emigracji, marazm. Ożywienie dzięki zaangażowaniu młodszego pokolenia. Brak wsparcia dla boh., dwaj współpracownicy Krzysztof Napieralski, Piotr Jaworski – studenci historii, członkowie NZS.
[00:43:00] Silna siatka kolportażu z Wrocławia – dostawy materiałów drukowanych przez SW co 2 tygodnie, poszerzenie siatki o Warszawę i Lublin. Kolportaż numerów „Tygodnika Mazowsze” (2 tys. egzemplarzy) , „Przegląd Wiadomości Agencyjnych” (1200 egzemplarzy) w Łodzi. Dobra organizacja i sprawność działania kolportażu SW. W pierwszej połowie 1989 r. w Łodzi działało ok. 34 zaprzysiężonych członków SW. Łódź była słabym ośrodkiem opozycyjnym.
[00:47:02] Zastrzyk kadrowy: Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna (MKK), z niej przeszło do SW wiele osób. Jaworski odpowiadał za pismo, Napieralski za kolportaż. Ofiarny działacz Marian Juraszczyk, studenci z instytutu historii, NZS (Jacek Reginia-Zacharski), bracia bliźniacy Żurawscy vel Grajewscy, kolekcjonerzy ołowianych żołnierzyków, pasjonaci historii.
[00:51:30] Założenie Stowarzyszenia Trójmorze (m.in. Grzegorz Górny, Jarosław Guzy), portal Trimarium. Międzymorze obejmowało też kraje spoza Unii Europejskiej. Federacja Młodzieży Walczącej aktywna w Łodzi (Sebastian Rybarczyk).
[00:55:23] Upadek komunizmu (Okrągły Stół i wolne wybory). Strajki w 1988 r. organizowane przez SW. Niedosyt [+]. Pod koniec lat 80. bliska współpraca ze Stefanem Niesiołowskim (kolportaż na Uniwersytecie Łódzkim). Wyjazd na Zachód Andrzeja Sowika, nowa maszyna offsetowa. Grzegorz Palka, pierwszy prezydent Łodzi, pożyczenie maszyny. Jerzy Banach – drukarz offsetowy, drukarnia na strychu przy ul. Kopcińskiego, szkolenie Adama Borowskiego, druk pism „Wolność”, „Unia”, „Solidarność Ziemi Łódzkiej”, „Solidarność Uniwersytetu Łódzkiego”. Makiety przygotowywał Wojciech Duda (student socjologii) z Magdaleną (żoną Piotra Jaworskiego).
[01:07:03] Współpraca z Banachem, podrobienie klucza do magazynu dubletów książek – bezpieczne przetrzymywanie wydruków. Wiesław Maciejewski miał drukarnię niedaleko. Krzysztof Grafiński, szef działu gospodarczego [+]. Roman Psyk przygotowywał blachy do wydruku.
[01:11:32] „Konspiracja doskonała” – dwaj byli żołnierze NSZ wydawali wspólnie w Łodzi pismo podziemne. Boh. odpowiadał za poligrafię, przygotowanie do wydawania książek. Współpraca z drukarnią centrum komputerowego ZETO – druk wspomnień Czapskiego – ok. 500 egzemplarzy, żmudne ręczne składanie i oprawa. [+]
więcej...
mniej
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Warszawie
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Pon. - Pt. 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Wt. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji
W Archiwum Instytutu Pileckiego gromadzimy i udostępniamy dokumenty w wersji cyfrowej. Zapisane są w nich losy obywateli polskich, którzy w XX wieku doświadczyli dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego. Pozyskujemy kopie cyfrowe dokumentów, których oryginały znajdują się w zbiorach wielu instytucji polskich i zagranicznych, m.in.: Bundesarchiv, United Nations Archives, brytyjskich National Archives i polskich archiwów państwowych. Budujemy w ten sposób centrum wiedzy i ośrodek kompleksowych badań nad II wojną światową i podwójną okupacją w Polsce. Dla naukowców, dziennikarzy, ludzi kultury, rodzin ofiar i świadków zbrodni oraz wszystkich innych zainteresowanych historią.
Portal internetowy archiwum.instytutpileckiego.pl prezentuje pełny katalog naszych zbiorów. Pozwala się po nich poruszać z wykorzystaniem funkcji pełnotekstowego przeszukiwania dokumentów. Zawiera także opisy poszczególnych obiektów. Z treścią dokumentów zapoznać się można tylko w czytelniach Biblioteki Instytutu Pileckiego w Warszawie i w Berlinie, w których nasi pracownicy służą pomocą w przypadku pytań dotyczących zbiorów, pomagają użytkownikom w korzystaniu z naszych katalogów internetowych, umożliwiają wgląd do materiałów objętych ograniczeniami dostępności.
Niektóre dokumenty, np. te pochodzące z kolekcji Bundesarchiv czy Ośrodka Karta, są jednak objęte ograniczeniami dostępności, które wynikają z umów między Instytutem a tymi instytucjami. Po przybyciu do Biblioteki należy wówczas dopełnić formalności, podpisując stosowne oświadczenia, aby uzyskać dostęp do treści dokumentów na miejscu. Informacje dotyczące ograniczeń dostępu są zawarte w regulaminie Biblioteki. Przed wizytą zachęcamy do zapoznania się z zakresem i strukturą naszych zasobów archiwalnych, bibliotecznych i audiowizualnych, a także z regulaminem[hiperłącze] pobytu i korzystania ze zbiorów.
Wszystkich zainteresowanych skorzystaniem z naszych zbiorów zapraszamy do siedziby Instytutu Pileckiego przy ul. Stawki 2 w Warszawie. Biblioteka jest otwarta od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–15.00. Przed wizytą należy się umówić. Można to zrobić, wysyłając e-mail na adres czytelnia@instytutpileckiego.pl lub dzwoniąc pod numer (+48) 22 182 24 75.
Biblioteka Instytutu Pileckiego w Berlinie znajduje się przy Pariser Platz 4a. Jest otwarta od wtorku do piątku w godzinach 10.30–17.30. Wizytę można odbyć po wcześniejszym umówieniu się, wysyłając e-mail na adres bibliothek@pileckiinstitut.de lub dzwoniąc pod numer (+49) 30 275 78 955.
Prosimy zapoznać się z polityką prywatności. Korzystanie z serwisu internetowego oznacza akceptację jego warunków.