Owczarek Krzysztof
Krzysztof Owczarek (ur. 1953, Łódź), absolwent Wydziału Radiotechnicznego Politechniki w Odessie, w latach 1978-88 konstruktor w Biurze Konstrukcyjnym Nowotarskich Zakładów Przemysłu Skórzanego „Podhale”. Od 1980 działacz NSZZ Solidarność, przygotowywał i prowadził codzienne audycje w zakładowym radiowęźle, członek kolegium redakcyjnego dwutygodnika „Podhale”. Internowany 14 grudnia 1981, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa. Zwolniony 26 kwietnia 1982. W latach 1982–1989 działacz podziemnej Solidarności w zakładzie i na Podhalu. Uczestnik przerzutów literatury i książek religijnych na Słowację, kolporter podziemnych pism oraz książek, wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez milicję. Od 1985 w Ruchu Domowego Kościoła. W latach 1995-2006 z-ca burmistrza Zakopanego. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). Mieszka w Zakopanem.
more...
less
[00:00:06] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1953 r. Łodzi.
[00:00:15] Brat matki Józef Stolarski był ostatnim komendantem Armii Krajowej w Łodzi. Sytuacja rodziny po wojnie. W 1980 r. boh. razem z kolegami zakładał Solidarność w Nowotarskich Zakładach Przemysłu Skórzanego.
[00:01:40] W czasie okupacji ojciec Leonard Owczarek został wywieziony na roboty do Niemiec. Wuj Józef Stolarski, przedwojenny oficer, działał w Armii Krajowej. Waga wyboru Karola Wojtyły na papieża, wizyta Jana Pawła II w Nowym Targu. W 1978 r. boh. ukończył studia, w 1980 r. zamieszkał z rodziną w Zakopanem. [00:05:25] Boh. jest z wykształcenia elektronikiem – praca w biurze konstrukcyjnym, którego szefem był Władysław Skalski, później szef Solidarności w Nowym Targu – reakcja na wydarzenia na Wybrzeżu. Próba infiltrowania powstającej Solidarności przez SB – podejrzenia co do jednego z pracowników. [+]
[00:08:55] Organizacja Solidarności w zakładzie, który zatrudniał prawie 10 tys. osób – system trójek. Przejęcie gazety zakładowej, dwutygodnika „Podhale”, wydawanie biuletynu informacyjnego dla pracowników. Przejęcie zakładowego radiowęzła. Wybory dyrektora zakładu i samorządu pracowniczego.
[00:14:50] Boh. nie spodziewał się wprowadzenia stanu wojennego. Został internowany 14 grudnia, gdy przyszedł do pracy. Trafił do Ośrodka Odosobnienia dla Internowanych w Załężu k/Rzeszowa. Boh. wiedział, że niektórzy koledzy, w tym Władysław Skalski, zostali aresztowani 13 grudnia.
[00:18:40] W areszcie w Nowym Targu boh. musiał oddać pasek od spodni oraz obrączkę – zachowanie milicjantów. Niepokój podczas jazdy na wschód. W Ośrodku Internowania zabrano ubrania i wydano więzienną odzież. Boh. był w celi z działaczami z Rzeszowa, potem dołączył Stanisław Kurnik z Bochni. Koledzy z Nowego Targu siedzieli w sąsiednich celach – metody porozumiewania się. Niedzielna msza – pierwsze wyjście na korytarz, zorientowanie się w sytuacji. Boh. był na trzecim piętrze, większość internowanych na drugim piętrze pochodziła z Krakowa.
[00:23:40] Nieudana próba wymieszania internowanych z więźniami. Dopiero po jakimś czasie wręczono osadzonym akty internowania. Internowani mogli czytać rzeszowskie „Nowiny”, dziennik PZPR – wyrzucanie gazet z celi. Zachowanie strażników podczas podawania jedzenia. Boh. nie był przesłuchiwany, ale rozmawiano z nim. [+]
[00:28:32] Boh. został wypuszczony 26 kwietnia 1982. Inni koledzy, w tym Jerzy Zacharko, byli internowani dłużej. Boh. wrócił do pracy, za okres internowania nie zapłacono mu pensji. Podstawa późniejszych zatrzymań. Boh. był świadkiem podczas rewizji w domu Mariana Gołczyńskiego, potem został zatrzymany na 48 godzin i wywieziony do aresztu w Rabce.
[00:35:12] Rewizja w domu – odzyskanie rzeczy w 1989 r. Boh. zajmował się kolportażem wydawnictw niezależnych. Współpraca z Barbarą Kojer – jej sylwetka i działalność – organizowanie wypoczynku dla rodzin aresztowanych działaczy.
[00:38:50] Boh. widział swoją teczkę w IPN – wrażenie niepełnej dokumentacji. Rola Władysława Skalskiego w porządkowaniu dokumentów. Milicja miała wielu informatorów. Wspomnienie księdza Drozdka – brak potwierdzenia w dokumentach, że był współpracownikiem SB.
[00:43:35] Życie kulturalne w Zakopanem w czasach stanu wojennego – przyjazdy prelegentów. Wspomnienie Stanisława Żurowskiego i Janiny [Gościej]. Stanisław Żurowski także był internowany. Manifestacja w Nowym Targu w 1981 r. – filmowanie manifestantów, wiele osób ukarano grzywnami.
[00:46:50] W 1981 r. chciano wyjaśnić zdarzenia z 1976 r., kiedy to w nowotarskim kombinacie zorganizowano strajk solidarnościowy z robotnikami Radomia – w efekcie wiele osób wyrzucono z pracy. Otrzymanie dokumentów sprawy z Komitetu Wojewódzkiego w Nowym Sączu.
[00:50:35] W 1989 r. boh. działał w Komitecie Obywatelskim – rozmowy o kandydatach. Wybór Władysława Skalskiego, Stanisława Żurowskiego, Janiny Gościej. W Solidarności byli ludzie o różnych poglądach politycznych, także byli członkowie PZPR.
[00:53:25] Droga zawodowa – w Zakładach Przemysłu Skórzanego boh. pracował do 1988 r., potem pracował w Rejonie Energetycznym Zakopane i Balneoprojekcie w Nowym Targu, gdzie zajmował się projektami dla sanatoriów – zmiany na rynku pracy po przemianach ustrojowych. Dla sanatorium w Rymanowie-Zdroju boh. projektował główną linię zasilającą średniego napięcia – propozycja prowadzenia linii przez teren cmentarza dla Ukraińców.
[00:58:00] Boh. rozpoczął studia na Politechnice Łodzkiej, a skończył na Politechnice w Odessie. Był tłumaczem przysięgłym z rosyjskiego, zajmował się tłumaczeniami technicznymi. Jako radny I kadencji Rady Miasta był przewodniczącym Komisji Gospodarki Komunalnej. Pierwszym burmistrzem był Maciej Krokowski – zmiany w gospodarce komunalnej.
[01:02:13] Organizacja Uniwersjady zimą 1992-93. Pomysł zorganizowania zimowych Igrzysk olimpijskich w Zakopanem. Po wyborach w 1993 r. boh. był w grupie, która powołała Klub im. Władysława Zamoyskiego. Zmiany w mieście po powrocie do pracy w samorządzie. Powołanie TBS. Infrastruktura Zakopanego.
more...
less