Miotke Jerzy cz. 2
Jerzy Miotke (ur. 1951, Wielki Kack) pochodzi z wielodzietnej rodziny kaszubskiej. Jego dziadek, Leon Miotke, leśniczy w pobliskim Leśnictwie Gołębiewo, w 1939 roku został aresztowany i zamordowany w Lesie Piaśnickim. Pan Jerzy spędził dzieciństwo w Gdyni, dokąd rodzina sprowadziła się w 1958 roku. W wieku 10 lat stracił ojca. Ukończył Zespół Szkół Budowy Okrętów (specjalizacja: elektromonter), a następnie studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. W sierpniu 1968 rozpoczął pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej (SKP). Przepracował w niej kolejne 40 lat, przechodząc szczeble kariery od elektromontera, technologa, projektanta, rzecznika patentowego do kierownika Wydziału Elektrycznego. W końcówce lat 90. utworzył wraz ze wspólnikami firmę AN-ELEC – po likwidacji stoczni w 2008 roku znalazło w niej zatrudnienie ponad 80 stoczniowców. W grudniu 1970 pan Jerzy (wówczas 19-letni) był uczestnikiem protestów robotniczych przeciwko podwyżkom cen, a także świadkiem ataku milicji i wojska na zdążających do pracy stoczniowców. Pod wpływem tych wydarzeń zaangażował się w działalność opozycyjną w gdyńskiej stoczni. Brał udział w strajku w sierpniu 1980, był członkiem Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Stoczni im. Komuny Paryskiej, a po wprowadzeniu stanu wojennego działał w strukturach podziemnej Solidarności, za co w 1988 roku został pozbawiony pracy. W latach 90. zaangażował się w tworzenie Gdyńskiego Komitetu Obywatelskiego. Od 1998 roku związany z samorządem, przez 16 lat aktywnie pracował na rzecz miasta jako radny, wiceprzewodniczący Rady Miasta oraz wiceprezydent Gdyni. W 2000 roku został członkiem gdyńskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Za swoją działalność wyróżniony został wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz kaszubskim wyróżnieniem Ormuzdowa Skra. Od 2018 na emeryturze, mieszka w Gdyni. [biogram na podstawie: http://www.kaszubi.pl/o/gdynia/komunikat?id=3218, dostęp 4 września 2020, godzina 10.47]
more...
less
[00:10:00] Dwie córki: Magda (ur. 1978) i Joanna (ur. 1979). Żona z córkami odwiedziła boh. na strajku sierpniowym tylko raz. Wrodzona wada serca u młodszej córki, zaangażowanie w działalność związkową w stoczni przerwane walką o jej zdrowie pod koniec roku 1980. Konieczność operacji, poszukiwanie szpitala. Po kilku latach – zarzuty od kolegów o małe zaangażowanie w „S” po internowaniach czołowych działaczy.
[00:04:22] Pomoc kard. Stefana Wyszyńskiego – sfinansował operację córki w Monachium. Korespondencja z Wyszyńskim. Pomoc siedmiorgu internowanych uczniów: biuro pomocy prymasowskiej, paczki do więzień, pomoc finansowa dla rodzin.
[00:06:15] Boh. był członkiem komisji koordynacyjnej (drugi skład komisji zakładowej utworzony na wypadek zatrzymania pierwszego). Spotkania u oo. redemptorystów, wykłady prawne, porady, jak zachowywać się w czasie przesłuchań, mały informator konspiratora, unikanie prowokacji. W stoczni działały placówki MO i UB. Kolportaż ulotek, znaczków, nielegalnych książek wymagał ostrożności.
[00:09:22] Niszczenie symboli „S” i religijnych (zdejmowanie krzyży). Po pierwszej amnestii –kolejne aresztowania, rozpracowanie II Krajówki. Czesław Zarzycki, Janusz Gawin, Antoni Furtak, Marian Górski aresztowani, otrzymali kilkuletnie wyroki (większość wyszła po odwołaniu stanu wojennego). Poszukiwania obrońców procesowych, honoraria mecenasów ze zrzutki pracowników i gdynian.
[00:12:51] Drukowanie prasy podziemnej: „Tygodnik Solidarność” – największy nakład i zasięg, do stoczni przywożony przez kurierów pod ubraniem albo w butach, na wózkach akumulatorowych łądowanych poza stocznią. Punkt przerzutowy w przystoczniowej przychodni zdrowia. Biuletyn stoczniowy „Kadłub” (miesięcznik).
[00:15:07] W „S” działała też kadra kierownicza – wielu straciło pracę za działalność. Obawy przed utratą pracy. Naciski przełożonych na powracających do pracy, by zaprzestali działalności związkowej i opozycyjnej. Militaryzacja Stoczni im. Komuny Paryskiej w czasie stanu wojennego – dyrektorzy w mundurach wojskowych – wytworzyła się hierarchia wojskowa w pracy.
[00:18:12] Rozczarowanie niezrealizowaniem oczekiwań i obietnic, utworzenie Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Gdyni, m.in. parafia Andrzeja Boboli na Obłużu, ks. Andrzej Czerwiński. Rozbudowa kościoła w czynie społecznym. Księża opozycyjni, pielgrzymka ludzi pracy w pierwszą sobotę września. Rozwój kontaktów w kraju, Andrzej Kołodziej i Roman Zwiercan nie pracowali w SKP, początki Solidarności Walczącej w stoczni gdyńskiej, drobna dywersja. [+].
[00:24:12] Na pielgrzymce we wrześniu 1987 r. boh. złożył przysięgę jako członek Solidarności Walczącej. Dokumentacja broni amerykańskiej, przeliczenie z cali na system metryczny, zamiar rozpoczęcia „produkcji”.
[00:26:35] Pogorszenie się zdrowia córki Joanny, konieczność [ponownej] operacji. Odmowa prymasa Glempa, brak wsparcia ks. Jankowskiego. Nawiązanie kontaktu z rodziną w Monachium, organizacja zbiórki w „Akcji Joanna”. Przygotowania do operacji, społeczne zaangażowanie w zwiększenie nakładów na służbę zdrowia. Operowanie polskich dzieci w ośrodku w Monachium w zamian za pracę polskich księży w Niemczech.
[00:30:35] Współpraca z Radiem Wolna Europa w Monachium, Jan Nowak Jeziorański. Przewiezienie materiałów, wsparcie Polonii z Monachium. Pobyt ponad 30 dni, koszty pobytu w RFN. Spotkania z Biurem Interwencyjnym RWE w Parku Angielskim, pomoc redemptorysty ks. Jerzy Galińskiego, który uciekł z Polski przez Austrię po 1956 roku ścigany za wspieranie powstania na Węgrzech. Po nim – za zaangażowanie w Ruch Światło-Życie – tą sama drogą uciekał ks. Franciszek Blachnicki. [+]
[00:33:43] Odezwa do rządu o zwiększenie odpisu na służbę zdrowia, druk ulotki, prowokacja UB w stoczni i w domu 22 kwietnia 1988 r., rewizja, aresztowanie, dyscyplinarne zwolnienie z pracy, kolegium, kara 50 tys. zł. Kolega ze stoczni był oskarżycielem. [+]
[00:37:19] Zaniechanie działalności w Solidarności Walczącej, msze za ojczyznę, sporadyczne manifestacje. Przygotowania do Magdalenki i Okrągłego Stołu. Kłopotliwe spotkania poza stocznią – śledzenie przez ubeków. Podjęcie pracy w Pewexie – firmie stworzonej „pod auspicjami UB”, dyrektor szpieg Marian Zacharski, wymieniony na złapanych w Polsce amerykańskich szpiegów. Obaj urodzili się w jednym czasie w tym samym szpitalu, działali jako studenci. Założenie komisji NSZZ „Solidarność” w Pewexie. Zacharski to tolerował. [+]
[00:41:55] Praca w Pewexie do 1991 r., kiedy firmę rozwiązano – powrót do Stoczni im. Komuny Paryskiej, odzyskanie ciągłości pracy i innych uprawnień pracowniczych. Przynależność do „S” do rozwiązania stoczni. 40 lat pracy zawodowej w stoczni (w Peweksie 4 lata).
[00:44:00] Wizyta Jana Pawła II w Gdyni w czerwcu 1988, lotnisko na Babich Dołach, nabożeństwo czerwcowe na Skwerze Kościuszki. 12 czerwca [1988], msza na Zaspie – sztandar duszpasterswta ludzi pracy z parafii Boboli z Obłuża pobłogosławiony przez papieża. Ołtarz autorstwa lokalnego artysty [Mariana] Kołodzieja. Modlitwa pod krzyżami pomnika Poległych Stoczniowców w Gdańsku.
[00:47:24] Duszpasterstwo ludzi morza u redemptorystów, ks. Edward Pracz – wsparcie dla marynarzy zawijających do portu. Andrzej Kołodziej, Roman Zwiercan – najaktywniejsi członkowie SW w Gdyni. Zwiercan w proteście przeciwko kolejnym aresztowaniom opozycjonistów wspiął się na drugą platformę komina elektrociepłowni stoczniowej, gdzie zawiesił transparent „Uwolnić więźniów politycznych” (ok. 1984 r.). Dyrektor Skowron negocjował z nim na pierwszej platformie, zgromadzenie gapiów.
[00:51:28] Podłożenie przez Zwiercana materiału wybuchowego w siedzibie komitetu powiatowego [miejskiego?] PZPR przy ul. Władysława IV (dziś ZUS). Rewizje UB – konfiskata materiałów elektrycznych. Pielgrzymka jasnogórska, przysięga przynależności do Solidarności Walczącej. SW miała w statucie czynny opór., [00:56:36] Boh. działał tylko w Gdyni (siatka szkół technicznych), zasady konspiracyjne struktury SW według zaleceń Konrela Morawieckiego. Przysięgę przyjmował Edward Frankiewicz na pielgrzymce ludzi pracy w 1987 r., stoczniowcy z SW: Korsak, Pokojski. Rekrutowanie kadr w szkole wieczorowej (broń, rozlepianie plakatów, działalność wydawnicza SW, radio „Solidarność” – Jan Białostocki z Radmoru, nasłuch służb specjalnych, sabotaże).
[01:01:20] Po złożeniu przysięgi – poczucie uporządkowania działań. Podziemna NSZZ „S” działała mało konkretnie, rozpadły się struktury, majątek (sprzęt, lokale, fundusze) został sprywatyzowany, zablokowany. SW była bardziej wyrazista, konkretna, potrzeba przejęcia przywództwa w zakładach pracy, odrodzenia podmiotowości.
[01:07:20] Działalność bez wiedzy żony, córki przyzwyczajone do licznych rewizji. Żal żony o brak zaangażowania w życie rodziny. Stan zdrowia chorej córki. Żona uczyła niemieckiego w szkole, słaba sytuacja materialna rodziny.
[01:11:20] Broń wyprodukowana w stoczni – kilka sztuk, nigdy jej nie użyto. Olek Kozicki przewodniczący oddziału gdyńskiej SW, próby ogniowe na poligonie. Łatwość wyprodukowania broni w stoczni.
[01:13:22] Spotkanie z bezdomnym Józefem, „upadłym” frezerem w SKP, byłym tajnym współpracownikiem SB, który donosił na boh. Jerzy Główczewski (tokarz), Dionizy Mossakowski (ślusarz precyzyjny) – współpracownicy boh. z SW z wydziału obróbki skrawaniem: kolportaż prasy, wytwarzanie znaczków, medali, monet okazjonalnych. [+]
[01:16:59] Janusz Białostocki zainstalował antenę radiostacji na dachu bagażnika samochodu, w którym woził nadajnik. Wytwarzanie prototypów, współpraca działu projektów z wydziałem obróbki skrawaniem.
[01:20:00] Broń wytwarzana dla SW – chęć odwetu na Służbie Bezpieczeństwa za mnożenie utrudnień przy leczeniu córki (ubek o nazwisku Miotke odmówił wydania paszportu). Ks. Orszulik, który pomagał w organizowaniu wyjazdu do Monachium, też był tajnym współpracownikiem, podobnie ks. Czerwiński z duszpasterstwa ludzi pracy. Kłopoty z uzyskaniem paszportu – pomoc p. Jankowskiej.
[01:23:21] Utrudnienia wyjazdu przez lekarza wojewódzkiego. Kłopoty zaopatrzeniowe, drożyzna, ubogie życie – motywacją do działalności w SW była potrzeba rewanżu na władzy poprzez działania sabotażowe i prowokacje.
[01:26:28] Podczas 40-dniowego pobytu w Monachium w 1981 r. poznanie zachodniego świata, środowiska RWE, namowy do pozostania na Zachodzie. Tadeusz Pławiński wyemigrował do Kanady. Boh. trzymało w Polsce przywiązanie do Kaszub oraz obietnica złożona Kardynałowi Wyszyńskiemu i wierność wartościom.
[01:32:20] Pamięć po sfingowanym procesie komandorów, zamordowany w procesie ojciec koleżanki Krzywiec z klasy. W sumie odbyły się cztery operacje córki (za ostatnią boh. musiał sam zapłacić 40 tys.euro). Boh. bał się „brać za broń”, ale wierzył, że nawet małe akty oporu osłabią „zdemoralizowany” system i że „jego kres jest bliski”.
more...
less