Madaj Lucyna
Lucyna Madaj z d. Stępniowska (ur. 1923, Poznań) – jej ojciec był artystą rzeźbiarzem, pochodził z okolic Sandomierza. Próbował się dostać na Akademię Sztuk Pięknych do Wiednia, ostatecznie wyjechał do Saratowa w Rosji, gdzie poznał Annę Burzyńską. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamieszkali w Poznaniu, gdzie w 1923 r. urodziła się pani Lucyna. Ojciec, Karol Stępniowski, był szefem dobrze prosperującej firmy rzeźbiarskiej. Po krachu gospodarczym w 1929 r. sytuacja materialna rodziny pogorszyła się. 11 grudnia 1939 r. Stępniowscy zostali przez Niemców wysiedleni do Częstochowy, a ich majątek (m.in. cenne rzeźby ojca) w całości zarekwirowano. Pani Lucyna pracowała w Społem, Fabryce Cukierków i Wyrobów Cukierniczych, spółdzielni Rolnik, a pod koniec wojny w fabryce papieru. Jednocześnie uczęszczała na tajne komplety. Pewnego razu została aresztowana w łapance ulicznej – dzięki znajomości języka niemieckiego i przychylności strażnika udało jej się wrócić do domu. W kwietniu 1945 r. Stępniowscy wrócili do Poznania, niestety już bez ojca p. Lucyny Karola, który zmarł w Częstochowie podczas okupacji. Pani Lucyna pracowała i studiowała polonistykę na Uniwersytecie Poznańskim, udzielała się także w chórze kościelnym. W 1951 r. wyszła za mąż za inżyniera-elektronika, który otrzymał posadę nad Zalewem Zegrzyńskim, zamieszkali więc w Legionowie. Na Uniwersytecie Warszawskim dokończyła studia i rozpoczęła pracę w Polskiej Agencji Prasowej. Potem do emerytury pracowała w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego jako redaktorka pism branżowych.
more...
less