Miotke Jerzy cz. 1
Jerzy Miotke (ur. 1951, Wielki Kack) pochodzi z wielodzietnej rodziny kaszubskiej. Jego dziadek, Leon Miotke, leśniczy w pobliskim Leśnictwie Gołębiewo, w 1939 roku został aresztowany i zamordowany w Lesie Piaśnickim. Pan Jerzy spędził dzieciństwo w Gdyni, dokąd rodzina sprowadziła się w 1958 roku. W wieku 10 lat stracił ojca. Ukończył Zespół Szkół Budowy Okrętów (specjalizacja: elektromonter), a następnie studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. W sierpniu 1968 rozpoczął pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej. Przepracował w niej kolejne 40 lat, przechodząc szczeble kariery od elektromontera, technologa, projektanta, rzecznika patentowego do kierownika Wydziału Elektrycznego. W końcówce lat 90. utworzył wraz ze wspólnikami firmę AN-ELEC – po likwidacji stoczni w 2008 roku znalazło w niej zatrudnienie ponad 80 stoczniowców. W grudniu 1970 pan Jerzy był uczestnikiem protestów robotniczych przeciwko podwyżkom cen, a także świadkiem ataku milicji i wojska na zdążających do pracy stoczniowców. Pod wpływem tych wydarzeń zaangażował się w działalność opozycyjną w gdyńskiej stoczni. Brał udział w strajku w sierpniu 1980, był członkiem Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Stoczni im. Komuny Paryskiej, a po wprowadzeniu stanu wojennego działał w strukturach podziemnej Solidarności, za co w 1988 roku został pozbawiony pracy. W latach 90. zaangażował się w tworzenie Gdyńskiego Komitetu Obywatelskiego. Od 1998 roku związany z samorządem, przez 16 lat aktywnie pracował na rzecz miasta jako radny, wiceprzewodniczący Rady Miasta oraz wiceprezydent Gdyni. W 2000 roku został członkiem gdyńskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Za swoją działalność wyróżniony został wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz kaszubskim wyróżnieniem Ormuzdowa Skra. Od 2018 na emeryturze, mieszka w Gdyni.
more...
less
[00:00:10] Boh. ur. 1951 r. w Gdyni, rodzina wywodzi się z rodów kaszubskich powiatu wejherowskiego, z okolicy Wielkiego Kacka – obecnie dzielnica Gdyni. Kaszubska kultura: wyjątkowy stosunek do wiary chrześcijańskiej, pracowitość, rzetelność, ufność wobec innych grup społecznych do momentu pierwszego zawodu.
[00:01:41] Boh. urodzony w 1951 r. w Gdyni. Całe życie związany z miastem, w szczególności ze Stocznią im. Komuny Paryskiej (SKP).
[00:02:14] Wykształcenie: szkoła podstawowa, Zespół Szkół Budowy Okrętów w Gdyni. Szkoła zawodowa kształciła przyszłych robotników, techników w przemyśle okrętowym. Uzyskanie uprawnień elektromontera okrętowego. 1 sierpnia 1968 r. rozpoczęcie pracy w Stoczni im. Komuny Paryskiej.
[00:03:10] Rodzina kaszubska w kontekście religii chrześcijańskiej. Ojciec zmarł, gdy boh. miał 10 lat – matka została z pięciorgiem dzieci. Ksiądz Hilary Jastak, proboszcz w kościele Najświętszego Serca Jezusa w Gdyni, miał wielki wpływ na rozwój poglądów boh. Ksiądz wywodził się z rodów kaszubskich – urodzony w Kościerzynie na początku XX w. Od 1946 r. był związany z odziałem Caritas – oddział Gdynia, opis działania organizacji.
[00:04:30] Gdynia po II wojnie światowej – 4,5 tys. półsierot. Organizowanie przez ks. Jastaka ośrodków szkolno-wychowawczych w Białogórze.
[00:05:18] W 1961 r., po śmierci ojca, ks. Jastak wspierał rodzinę finansowo, aż do śmierci w 2000 r. Gdynia w okresie międzywojennym stała się alternatywą dla portu w Wolnym Mieście Gdańsk. Relacje polsko-niemieckie. Decyzja o budowie portu w Gdyni (Eugeniusz Kwiatkowski) – środki ze skarbu państwa i z kredytów szwedzkich i norweskich -– warunki handlowo-gospodarcze. [+]
[00:08:16] Wybudowanie portu w Gdyni było wielkim sukcesem, pierwsze statki handlowe w latach 20. i 30., potrzeba wybudowania magistrali kolejowej. Do 1934 r. podstawowym eksportowanym surowcem było drewno. Po przejęciu Górnego Śląska eksport węgla za granicę. Magistrala kolejowa rozpoczynała się na Górnym Śląsku i kończyła w porcie gdyńskim. Szlaki kolejowe są odnawiane od 2019 r. [+]
[00:10:48] Charakterystyka Gdyni jako miasta biznesowego. Otwarcie się II Rzeczypospolitej na wpływy zza granicy. Szkoły.
[00:12:55] W 1956 r. [1952?] sfingowany proces oficerów Marynarki Wojennej, którzy sprzeciwiali się obsadzaniu stanowisk przez Armię Czerwoną. Siedem wyroków śmierci, cztery wykonane. Relacje mieszkańców miasta z oficerami radzieckimi. Dowództwo Marynarki Wojennej na Oksywiu.
[00:16:05] Millenium Chrztu Polski w 1966 r. Prymas Polski przygotowywał boh. do złożenia ślubów jasnogórskich. Opór władz wobec uroczystości, utrudnienia.
[00:17:38] Rozpoczęcie pracy w sierpniu 1968 r. jako elektromonter na akord – 4,5 zł/godz., system podatkowy (podatek bykowy). Ceny podstawowych produktów spożywczych – słabe zarobki. Większość pracowników (kilkanaście tys. osób) stoczni nie pochodziła z Gdyni. [+]
[00:20:19] Warunki życia boh. podczas pracy w stoczni – boh. pomagał finansowo matce i rodzeństwu. Matka po śmierci ojca postanowiła zmienić pracę – z handlowca została dozorczynią przy ul. Abrahama. W 1958 r. rodzina przeniosła się z Wielkiego Kacka do centrum Gdyni, mieszkanie komunalne. Zabawy w dzieciństwie, życie na plaży. Warunki wodne w Gdyni, wpływ infrastruktury stoczni na zanieczyszczenia wody w morzu.
[00:23:15] Bliskie relacje koleżeńskie z dzieciństwa boh. – wpływ przyjaźni na wydarzenia z 1970 r.
[00:24:09] 13 grudnia 1970 r. wprowadzenie podwyżki cen. Wyczekiwanie cytrusów na Boże Narodzenie. 14 grudnia – rozpoczęcie strajku w stoczni gdańskiej, stocznia gdyńska zaprotestowała marszem pod budynek dyrekcji 15 grudnia. Dyrekcja bez wpływu na rozwój sytuacji. Opis strajkujących.
[00:27:55] Przemarsz do miasta (ul. Polska, Dalmor, stocznia remontowa Nauta) jako próba zachęcenia innych zakładów do strajku. Dyscyplina maszerujących. Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Gdyni Jan Mariański (ul. Czołgistów) zaproponował dialog – wytypowanie przedstawicieli strajkujących. [++]
[00:31:15] Organizacje podziemne podczas okupacji niemieckiej: Gryf Pomorski, Szare Szeregi. Działalność konspiracyjna podczas okupacji.
[00:32:42] Rozmowy przedstawicieli strajkujących (stocznia Komuny Paryskiej, stocznia Nauta, zarząd portu, Dalmor) w siedzibie Miejskiej Rady Narodowej. Podpisanie pierwszego w PRL porozumienia społecznego – 10 postulatów. Komitet protestujących przedstawił ustalenia – przygotowania do publikacji ustaleń. Dom kultury u zbiegu z Marchlewskiego z Czechosłowacką. [+]
[00:35:10] Pomoc Jana Mariańskiego w upowszechnianiu ulotek – maszyny drukarskie. Wieczorem pacyfikacja prowadzona przez milicję i ZOMO. Strajkujący wywiezieni do aresztu w Wejherowie. 16 grudnia nikt nie pracował w zakładach pracy, dyskusje, brak aresztowanych liderów.
[00:38:35] Sytuacja na ulicach miasta, nie działała komunikacja miejska, pojazdy wojskowe na skrzyżowaniach.
[00:40:10] 16 grudnia [1970 r]. wystąpienie wicepremiera Kociołka i premiera Cyrankiewicza – krytyka strajku, nawoływania do zaprzestania. Narada sztabu kryzysowego u admirała Janczyszyna – decyzja o wstrzymaniu pracy i uniemożliwieniu dostępu do stoczni robotnikom, utrudnienia w ruchu miejskim. Ogłoszenia z megafonów. [+]
[00:44:05] Niezrozumienie sytuacji przez robotników. 17 grudnia o godz. 6.05 idący do stoczni usłyszeli wystrzały „z armaty” i dalsze z broni. Atak na robotników. [++]
[00:47:20] Wojsko nie oddawało strzałów bezpośrednio w stronę idących – pociski raniły rykoszetem. Karetki i samochody prywatne wywoziły rannych i zabitych. [++]
[00:48:20] Około 8:20 boh. wraz z kolegami postanowił wycofać się do Dworca Głównego w Gdyni i dostać się domu, widział ciało Zbigniewa Godlewskiego, które później zostało przeniesione przez protestujących z ul. Czerwonych Kosynierów – pochód w stronę dworca, dołączyli się okoliczni mieszkańcy, boh. też. Położenie ciała na drzwiach, pojawiły się flagi. [++]
[00:51:50] 19 osób zostało zabitych na ulicach Gdyni. Boh. przyłączył się do pochodu, w którym niesiono ciało Zbigniewa Godlewskiego, wsparcie ludzi po drodze. Fotograf Pepliński sfotografował pochód, boh. rozpoznał na zdjęciu twarze kolegów z wydziału: Jerzego Uszpika i Jerzego Wieczorka. Zbigniew Godlewski był symbolicznie nazywany „Jankiem Wiśniewskim”. Wojsko zablokowało ul. 10 lutego – pochód zmuszony do zmiany trasy ul. Świętojańską.
[00:55:05] Wyniesienie krzyża z kościoła Najświętszej Marii Panny – procesja, modlitwa księdza. Ciało Zbigniewa Godlewskiego okryte zostało flagą. [++]
[00:56:10] Dzieci nie zostały poinformowane, że zajęcia szkolne odwołano. Młodsze rodzeństwo poszło do szkół (podstawowa, liceum, zawodówka). Matka poprosiła boh., by odszukał rodzeństwo – miała świadomość zagrożenia na ulicy.
[00:58:03] Kordon milicji uniemożliwił dalsze przemieszczanie się procesji. Ciało Zbigniewa Godlewskiego zostawiono na ulicy Świętojańskiej przy sklepie warzywnym „Reneta”, na wysokości ul. Traugutta. Interwencja służb – gazy łzawiące, pałki. Odnalezienie siostry Krystyny w szkole. Siostra Maria w VI LO. Rodzeństwo było obecne w szkole - opis sytuacji.
[01:00:30] Rozproszony tłum protestujących zaczął gromadzić się przy budynku Miejskiej Rady Narodowej. Otoczenie stacji CPN przez milicję, przygotowywanie „koktajli Mołotowa“. Patrole milicji legitymowały wszystkich obecnych. Protestujący uzbrojeni w kamienie z nasypu kolejowego do ataku przy niespodziewanej interwencji. Spisanie przez MO, pobicie pałką. [+]
[01:03:00] Rozmowa z żołnierzem – opis poszukiwania rodzeństwa i kontaktu z mieszkającą nieopodal ciotką Stefanią Fudalewską. Młodszy brat podejrzewany o udział w proteście (ur. 1955, pracował w Stoczni Marynarki Wojennej). [+]
[01:05:19] Wojsko pozwoliło boh. wejść do domu ciotki, powrót do domu po półgodzinie, rodzeństwo już było. [+]
[01:07:00] Obserwowanie sytuacji z okien domu. Protestujący przygotowywali „koktajle Mołotowa”, interwencje milicji. Ok. godz. 15 żołnierze strzelali z helikopterów z broni maszynowej. Sytuacja na mieście, gazy łzawiące, okrzyki, petardy. Kumulacja złości tłumu. Rozmowy z sąsiadami. Wprowadzenie godziny milicyjnej w całym kraju. Obraz wydarzeń w oficjalnej telewizji. [++]
[01:13:35] W niedzielę 20 grudnia 1970 ks. Hilary Jastak odprawił mszę żałobną za zamordowanych. Miejsca, gdzie protestujący byli przetrzymywani i okoliczności ich zatrzymania (szpital miejski przy pl. Kaszubskim i szpital w Redłowie) – ponad 1300 rannych. Kasyno pracownicze Miejskiej Rady Narodowej zamienione w miejsce kaźni, gdzie złapani poddani torturom, poturbowany nastolatek Krzysztof, opis tortur. [+]
[01:16:39] Praca w stoczniach została wstrzymana 18 grudnia. Smutne Boże Narodzenie. Prawna, finansowa i rzeczowa pomoc parafii ks. Hilarego Jastaka dla rodzin poszkodowanych. Zbiórka podczas kolędowania.
[01:19:21] Wszystkie przepustki dla pracowników stoczni zostały unieważnione. Komitet Centralny powołał nowego I Sekretarza – Edwarda Gierka i premiera Jaroszewicza po Cyrankiewiczu. Deklaracje nowych władz, brak porozumienia z obywatelami. Tajemne, pospieszne pogrzeby zamordowanych – zaniedbanie ceremonii, brak informacji dla rodzin, pogrzeby nocą, nieznane miejsca pochówku, przypadkowe cmentarze. [++]
[01:23:10] Niektórzy z pracowników dostali propozycje powrotu do pracy w stoczni. Komisja weryfikująca, kto może wrócić do pracy. Komisja wiedziała, że boh. brał udział w protestach – rozmowa weryfikująca po miesiącu. Sekretarz POP PZPR, przedstawiciel ZMP, nieobecność brygadzisty.
[01:25:45] Od 1968 boh. uczył się w przyzakładowym wieczorowym Technikum Budowy Okrętów w Gdyni. W 1969 i 1970 roku przeszedł weryfikację zawodową (egzamin kwalifikacyjny) i dostał podwyżkę. [+]
[01:27:30] Opinia brygadzisty Bolesława Fujaka o umiejętnościach i rozwoju boh. 24 stycznia 1971 r. boh. ponownie rozpoczął pracę w stoczni. Wzrost aktywności związków zawodowych z CRZZ na terenie stoczni – każdy należał do związku metalowców. [+]
[01:28:50] Nie wszyscy członkowie komitetu strajkowego zostali uwolnieni z aresztu, zwolniono ich z pracy. Rozbieżność deklaracji nowego rządu z rzeczywistością w pracy. Rozgoryczenie, dyskusje. Ostatni rok nauki boh. w technikum, praca dyplomowa. [+]
[01:30:25] Boh. dostał dwie propozycje pracy: w biurze projektowym i biurze technologicznym. Decyzja o rozpoczęciu studiów wieczorowych na politechnice – 10 semestrów.
[01:32:34] Praca w biurze projektowym w dziale technologii – opis procedur organizacji produkcji. Trudność pracy na akord. Po trzech latach (1975/76) przeniesienie do działu wynalazczości – ochrona patentowa (grupa B 65), projekty racjonalizatorskie. Analiza zdolności patentowej. [+]
[01:37:50] W 1978/79 r. boh. spotykał się z intelektualną elitą inżynierów stoczni – patenty, realizacje projektów. Właścicielem rozwiązań (wynalazków, projektów racjonalizatorskich, wzorów użytkowych) był zakład pracy. [+]
[01:41:35] Budowa suchych doków w stoczni – do budowy kadłubów statków. Budowa połówkowa, łączenie na pontonie. [+] Rozwój osobisty. Nauka języków obcych dzięki pracy w biurze projektowym.
[01:44:55] Ślub w 1977 r., córki urodzone w 1978 i 1979 r. Zetknięcie się na studiach ze środowiskiem opozycyjnym. Pismo „Robotnik Wybrzeża” założone przez braci Wyszkowskich i [Andrzeja] Gwiazdę - budowanie relacji ze studentami z innych wydziałów, tworzenie strategii opozycyjnej.
[01:46:22] Rodzina: starsza córka zainfekowana gronkowcem, leczenie, walka o życie. Odpowiednie karmienie, dieta kukurydziana, bez glutenu i laktozy. Mleko Humana. Problemy żony z utrzymaniem ciąży (leki hormonalne Turinal, Gestanon). Młodsza córka urodziła się z wadą serca. [++]
[01:49:20] Opis schorzenia młodszej córki. Boh. działał w Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”, reprezentował dział wynalazczości. Zainteresowanie prawną stroną funkcjonowania zakładu pracy – zwiększeniem niezależności i samowystarczalności (rubel transferowy, kontrakty Certromoru, planowanie centralne), opis nowych obowiązków.
[01:52:50] Strajki w lipcu i sierpniu 1980 r., przyspawanie pociągu do szyn. Aktywiści partyjni zwiezieni na skwer w centrum Gdyni (akwarium przy Skwerze Kościuszki) protestować przeciwko strajkom „warchołów”. Wyjazd rodziny na wakacje na Kaszuby.
[01:54:30] Pracownicy stoczni mogli co dwa lata wyjechać na wypoczynek zakładowy trwający dwa tygodnie. Informacja o strajku w Stoczni im. Lenina (Borusewicz, bracia Wyszkowscy, Anna Walentynowicz). Dyscyplina pracowników Gdyni, relacje między pracownikami a dyrekcją. Charakter Kaszuba – szacunek do władzy, kalkulacja zysków. Różnice między strategią strajków w Gdyni i Radomiu. [+]
[01:57:15] Charakterystyka pracy w stoczni. Ciężka praca w samotności i niskie zarobki – duża rotacja pracowników. [+]
[02:00:00] Wydział kadłubowy i wydział wynalazczości – porównanie warunków pracy.
[02:01:07] Strajk w Stoczni Gdyńskiej od 15 sierpnia 1980 r. – przybył Andrzej Kołodziej, pracownik Stoczni Gdańskiej, działał w środowisku opozycyjnym od 3 lat, wyrzucony za to pracy i ze szkoły. Bogdan Borusewicz przygotowywał go do zorganizowania strajku w Gdyni. Nikt w stoczni im. Komuny Paryskiej nie wiedział, że Kołodziej został dyscyplinarnie zwolniony z pracy. 15 sierpnia przyszedł do pracy na wydziale K-3 z ulotkami strajkowymi przymocowanymi do ciała. Rozpoczęcie strajku na K-3. [++]
[02:04:00] Boh. obserwował z okien biura początek strajku – pochód ok. 3 tys. robotników na plac przy bramie głównej, zamknięcie bramy. Koledzy Zygmunt Pałasz i p. Rajnold, pracownicy radiowęzła, zaoferowali pomoc techniczną podczas strajku. Kołodziej przedstawił postulaty i strategię strajku: wsparcie stoczni w Gdańsku. Strajk okupacyjny – wnioski wyniesione ze strajków w 1970 r. [+]
[02:06:30] Przedstawienie postulatów: niezależne związki zawodowe, uwolnienie więźniów politycznych, przywrócenie wyrzuconych do pracy. Rezerwa do działaczy KOR-u (Kuroń, Michnik) jako „skażonych ideologią socjalizmu”. Strategia strajkowa, straż robotnicza. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa w stoczni na strajku.
[02:09:05] Dyrektor Stoczni Gdyńskiej Willi Fandrey – dobre relacje boh. z dyrektorem, stosunek dyrektora do strajku.
[02:11:25] Układanie postulatów, głosowanie. Lekceważenie strajkujących przez dyrektora i sekretarzy zakładowych i wydziałowych PZPR. Negocjacje Andrzeja Kołodzieja, odseparowanie dyrektorów i sekretarzy w sali konferencyjnej, bez łączności telefonicznej. Od 17 sierpnia ołtarz na placu, megafony, strajkujący w halach, głosowanie. [+]
[02:14:20] Wybór przedstawicieli komitetu strajkowego Stoczni im. Komuny Paryskiej do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina: m.in. Henryk Mierzejewski, Andrzej Kozicki. Organizacja strajkujących na wypadek interwencji i próby pacyfikacji strajku. [++]
[02:16:30] 16 sierpnia informacja o zakończonym strajku w Stoczni Gdańskiej, rozczarowanie. Dalsza mobilizacja strajkujących przez Kołodzieja.
[02:19:10] 17 sierpnia o godz. 11 odprawiona pierwsza msza podczas strajku – pomoc ks. Hilarego Jastaka. Budowa ołtarza, przygotowania, udział we mszy ok. 6-8 tys. strajkujących i ich rodzin. Samodzielne decyzje Jastaka, w opozycji wobec władzy, homilia przepełniona humanizmem – abolicja, poczucie wspólnoty strajkujących. [+]
[02:22:50] Relacja Andrzeja [Kozickiego] o wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej. Przekonanie Wałęsy przez Walentynowicz, Pieńkowską i Ossowską do wznowienia strajku: walka o postulaty MKZ. Andrzej Kozicki oddelegowany do MKZ. Zastępcą Kołodzieja został Tadeusz Pławiński, inżynier elektronik.
[02:25:37] Codzienność strajkowa do 30 sierpnia 1980. Pomoc od rzemieśliników, mieszkańców. Zajęcia w ciągu dnia: gry sportowe (siatkówka, piłka ręczna) i planszowe, zawody sportowe, codzienna msza. Andrzej Kołodziej przyciągał ludzi z innych zakładów pracy – Stocznia im. Komuny Paryskiej stała się centralnym ośrodkiem strajkowym Gdyni. Andrzej [Kołodziej] był kluczową postacią strajku, miał ogromną determinację, nie bał się, bo pracował tylko 2 dni. [+]
[02:29:29] Przejęcie stoczniowego radiowęzła i drukarni. Kołodziej sprowadził drukarzy z Gdańska (m.in. bracia Butkiewiczowie) – Wolna Drukarnia Gdynia drukowała większość materiałów podczas strajku. [++]
[02:32:30] Uruchomienie poczty strajkowej, stemple każdego dnia. Kurierzy rozwozili listy od Wejherowa do Sopotu. Radość z podpisanych porozumień. Obawy o przyszłość pracy: zmiana zarządu, potencjalne roszady kadrowe. [+]
[02:35:52] Koniec strajku – rejestracja NSZZ „Solidarność”, zmiany personalne na średnim szczeblu, zwolnienia dyscyplinarne.
[02:37:15] W lutym 1981 r. informacja ze szpitala w Gdyni o konieczności operacji serca młodszej córki.
[02:38:29] Uroczystość w 10. rocznicę Grudnia 1970, budowa pomnika w Stoczni im. Komuny Paryskiej. Obecna była matka zabitego Zbyszka Godlewskiego („matka chrzestna pomnika”). [+]
[02:39:50] Zawieszenie aktywności związkowej na trzy miesiące, by zająć się zdrowiem córki – trudności w znalezieniu pomocy i płuco-serca. Warunki higieniczne w szpitalu. Kardiolog Jan Ereciński, możliwa operacja w klinice w Monachium – koszt 50 tys. marek zachodnich,. Poszukiwanie pomocy: brat w RFN, koledzy marynarze, parafia redemptorystów w Monachium, ks. Jerzy Galiński.
[02:49:48] Prośba do prymasa Wyszyńskiego o kontakt z misją polską. Telegram z Instytutu Prymasowskiego („Ósemki”), charyzmatyczna polonistka Maria Okońska i jej siedem koleżanek, czyli Pomocnice Maryi cały czas towarzyszyły Wyszyńskiemu podczas internowania za zgodą [Julii] Brystygierowej. [++]
[02:53:20] Problem sfinansowania operacji w Monachium. Załatwienie paszportu, wizy i oficjalnych zgód. Strajk generalny w Warszawie, nie działała komunikacja, spóźnienie. Rozmowa z nuncjuszem papieskim bp Orszulikiem. Sfinansowanie operacji przez Episkopat Polski – polscy księża mieli to odpracować w zachodnioniemieckich parafiach.
[02:57:00] Przygotowania do operacji, załamanie zdrowia córki w samolocie, spóźnienie. Operacja 13 maja 1981 r., dzień zamachu na papieża Jana Pawła II. Załamanie żony. Przygotowanie rodziców do sytuacji po operacji. Powikłania po operacji, rozrusznik serca. [++]
[03:06:23] Spotkania z Polonią przy parafii św. Józefa w Monachium i pracownikami RWE udokumentowane na fotografiach SB. Wywiad do radia. Wsparcie finansowe od Polonii. Powodzenie operacji, powrót do domu pociągiem 11 czerwca 1981 r. Powitanie przez 40 osób na peronie.
[03:08:50] Boh. był członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” oraz zespołu szkoleniowego „Sieć”. Wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. Lista internowanych obejmowała przedstawicieli prezydium i członków redakcji biuletynu stoczniowego (7 osób). Boh. kontaktował się z dyrekcją z ramienia komisji zakładowej. Dyrektor techniczny Zbigniew Maciejewski zastępował dyrektora głównego stoczni Williego Fandreya. Kontrakt na brazylijskie statki „Isaura” i „Leoncio”. Relacje z dyrektorem. Pomoc Marka Narzyńskiego, Czesława Szwedy, Mariana Tyszki w poszukiwaniu informacji o aresztowanych pracownikach stoczni. Rozmowa z dyrektorem Maciejewskim. [++]
[03:14:45] Spotkanie z pracownikami biura projektowego, relacja z rozmowy z dyrektorem Maciejewskim. 14 grudnia 1981 r. pracownicy nie podjęli pracy. Przyjaciel boh. Tadeusz Pławiński, przewodniczący komisji zakładowej, przypadkiem uniknął aresztowania, ogłosił strajk okupacyjny. Negocjacje z Maciejewskim, oficerem SB, który ostrzegał o konsekwencjach strajku.
[03:17:26] Boh. opuścił zakład 15 grudnia. Rozpoczęcie działalności „Solidarności” w podziemiu, drugi gabinet Komisji Krajowej KK. Internowanie ok. 6 tys. osób. Do stycznia 1982 r. działalność podziemna nie była bardzo sprawna. Tajna Komisja Zakładowa założona pod koniec stycznia. Spotkania i kursy „Sieci” w kościele u redemptorystów. [++]
[03:19:50] Spotkanie z Bogdanem Borusewiczem i Lechem Kaczyńskim - opis przekazanych obowiązków i sieci kontaktów z członkami Tajnej Komisji Zakładowej. Na noworocznej zabawie dla dzieci w budynku YMCA boh. zrekrutował do TKZ „S” Janusza Śniadka.
[03:22:00] Działalność podziemnej „Solidarności” w stanie wojennym (bibuła, prowokacje, „dywersyjki” wobec działaczy partyjnych). Aktywność duszpasterstwa akademickiego i Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Gdyni – ks. Czerwiński. Pielgrzymki (do Wejcherowa, Swarzewa, Częstochowy).
[03:23:37] Dwutygodniki „Układ” i „Stoczniowiec”. Boh. dorabiał jako wykładowca w technikum wieczorowym. Siedmiu uczniów (Kupiturski, Hermanowicz, Demczuk, Szymczak z UB, Tomys, Kłos) przyłączyło się do tajnej sieci. Działania podziemnej „Solidarności”.
[03:25:49] Kilkukrotne rewizje w domu i pracy. W 1984 r. podczas pielgrzymki na Jasną Górę spotkanie kolegów z Solidarności Walczacej. Andrzej Kołodziej po wyjściu z więzienia w Czechosłowacji nawiązał kontakt z Kornelem Morawieckim – był jego zastępcą. Roman Zwiercan, student medycyny, koordynował działalność związku w Gdyni. Zastraszenia SB. Zwiercan zdetonował bombę pod budynkiem komitetu miejskiego PZPR w Gdyni. [+]
[03:28:40] Na terenie stoczni działacze Solidarności Walczącej produkowali broń – przeliczanie wymiarów z cali na mm, boh. za to odpowiadał. Nigdy jej nie użyto. [+]
[03:30:20] W kwietniu 1987 r. boh. przygotował list do premiera i ministra zdrowia, aby zwiększyć odpis budżetu państwa na rzecz służby zdrowia. Zarzuty Służby Bezpieczeństwa – prowokacja, rewizja w pracy i w domu. Kolegium, zwolnienie z pracy. 50 tys. zł w drobnych monetach. [+]
[03:34:07] Propozycja pracy w Pewexie – opis osób zarządzających firmą, szef Marian Zacharski – słynny szpieg w Stanach Zjednoczonych. Założenie NSZZ „Solidarność” zaraz po przystąpieniu do pracy. Cały zarząd Pewexu stanowili ubecy. Działalność sklepów dewizowych. W 1987 r. inflacja, bieda, przekręty finansowe w Pewexie. Sylwetka Mariana Zacharskiego – dystrybuował obrabiarki w Stanach Zjednoczonych. Działalność szpiegowska. Sklepy Pewexu – oazy luksusu. Powrót do pracy w stoczni w 1991 r. [++]
[03:38:45] Działalność w komisji zakładowej – Janusz Śniadek był przewodniczącym, po nim Dariusz Adamski i Roman Kuzimski. Stanowisko kierownika wydziału elektrycznego i automatyki (tam, gdzie w 1965 r. boh. rozpoczął pracę). W 2008 r. likwidacja stoczni, rozliczenie majątku. Boh. założył własną firmę, jako podmiot prywatny zatrudnił ⅓ swoich pracowników. [+]
[03:40:20] W 2009 r. pierwsze zlecenie pracy. Ok. 80 osób pracujących w spółce przeszło z wydziału w SKP. Praca do czasu odejścia na emeryturę w 2018 r. Współorganizator Forów Innowacyjności „Wizja rozwoju” – 100 paneli dyskusyjnych na 100-lecie niepodległości.
[03:43:22] Potrzeba zaangażowania w działalność społeczną. Dziadek boh. był leśniczym w latach 20., należał do Związku Zachodniego, a wcześniej Związku Polaków w Niemczech. Działalność społeczności kaszubskiej. Dziadek służbista.
[03:45:16] Dziadek Leon Miotke urodził się w 1886 r., miał siedmio dzieci. Był ważną osobistością w Wielkim Kacku, zamożny, regulował gospodarkę drewnem w nadleśnictwie Wysoka. Dochodził sprawiedliwości przed sądem Wolnego Miasta Gdańska. W październiku 1939 r. na liście proskrypcyjnej, wezwany przez gestapo na przesłuchanie w Wejherowie – służby nie wypuściły go do domu. Babcia została sama z siedmiorgiem dziećmi. Na początku listopada 1939 r. gestapo rozstrzelało dziadka w Piaśnicy, razem z wieloma przedstawicielami elity gdyńskiej, twórcami miasta – ponad 800 osób. 30 masowych grobów w Piaśnicy. Zacieranie śladów zbrodni przez Niemców w 1945 r. – 11 tys. osób straciło w ten sposób życie. Nauki dziadka. [++]
[03:51:20] Ojciec boh. był z wykształcenia murarzem, w czasie okupacji budował latarnię morską w Nowym Porcie – droga z domu do pracy, kapliczka w Kamiennym Potoku. Matka boh. pochodziła z Tucholi, skierowana do pracy w sklepie w Sopocie, poznanie się rodziców. Ślub w 1948 r., niechęć Kaszubów do mamy. W 1958 r. rodzina przeniosła się z Wielkiego Kacka do Gdyni.
[03:54:30] Działalność samorządowa: boh. kandydował z okręgu wyborczego Gdynia Północ (Obłuże, Oksywie, Babie Doły, Pogórze) w pierwszych wolnych wyborach w 1989 r. – przygotowanie programu wyborczego z Franciszką Cegielską – liderką okręgu. W latach 1998-2002 boh. był wiceprezydentem miasta ds. społecznych – wdrażał reformę oświaty. Tworzenie gimnazjów. Reforma służby zdrowia, Kasy Chorych.
[03:59:55] Reforma samorządowa – wprowadzenie powiatów. Referendum w gminie Kosakowo.
[04:01:29] Przez trzy kadencje wiceprzewodniczący rady miasta, zakres obowiązków, reprezentant ruchu społecznego. Czterokrotnie startował w lokalnych wyborach (z AWS, z RS - Ruch Społeczny Buzka). Do RS mogli przystąpić tylko związkowcy. W 2002 r. powrót do pracy w stoczni. Pielgrzymki Jana Pawła II do Gdyni w czerwcu 1987 r. – msza na Skwerze Kościuszki i na hipodromie w Sopocie [w 1999 r.].
[04:04:30] Koszty działalności, wpływ na relacje rodzine. Kolejne trzy operacje młodszej córki, poszukiwanie źródeł finansowania.
[04:07:10] Zaangażowanie w uroczystości upamiętniające strajki w Stoczni Gdyńskiej. Przygotowanie albumu wspomnień na 40. rocznicę strajków sierpniowych i 50. grudniowych. Wręczanie odznaczeń „Bohater Sierpnia ’80” – 2000 laureatów. Zmiana warunków pracy, bez Kodeksu Pracy – porażka negocjacji unijnych.
[04:10:57] 100 tys. mieszkańców Pomorza budowało obóz koncentracyjny w Stutthofie. Potem na terenie stoczni Kriegsmarine [w Gdyni] budowali torpedy. Torpedownie w Babich Dołach. Niektóre hale stoczni w Gdyni pozostały w takim samym stanie od lat 40. – ze stróżówkami wojskowymi (panoptikonami) w hali – boh. likwidował je w roku 2000.
more...
less