Aleksandra Jasińska-Kania (ur. 1932, Moskwa), córka działaczki komunistycznej i społeczniczki Małgorzaty Fornalskiej oraz Bolesława Bieruta. Pochodzi z rodziny zaangażowanej w międzynarodową działalność komunistyczną, nielegalną w międzywojennej Polsce. Oboje rodzice byli wielokrotnie aresztowani i więzieni. Wychowywała ją babcia Marcjanna Fornalska. Aleksandra Jasińska-Kania opowiada historię swojego imienia i nazwiska, losy rodziny matki ukształtowane przez wiejską biedę po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i niezgodę na nią. Opisuje swoje życie w przedwojennej Moskwie, nieliczne momenty spędzone z rodzicami, dwa pobyty w Międzynarodowym Domu Dziecka w Iwanowie. Wspomina wychowanków, dzieci komunistów z całego świata. Opowiada o pobycie z matką i babcią w Białymstoku, z którego musiały pośpiesznie uciekać w dniu inwazji Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 r. Wspomina powrót do Polski w sierpniu 1944, krótki pobyt w Lublinie, gdzie rozpoczęła naukę w polskiej szkole, przeprowadzkę do odbudowującej się Warszawy i edukację w liceum im. Reytana. Po maturze, za namową ojca, rozpoczęła studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim.
more...
less
[00:00:07] Niedawna reforma szkolnictwa wyższego przekształciła Instytut Socjologii w wydział podzielony na katedry. Zakład Socjologii Ogólnej, w którym pracowała boh., nie przetrwał. Został włączony w Katedrę Socjologii Polityki. Pracuje tam kilku profesorów, byłych doktorantów boh. Zaproszono ją na pierwsze zebranie katedry. Odsłonięto portrety Juliana Hochfelda, Zygmunta Baumana, Jerzego Wiatra oraz boh. Pracownicy katedry głosowali za kandydatami na portrety i wyboru dokonano jednogłośnie.
[00:03:08] Rozwój znajomość z Zygmuntem Baumanem związany był z doktorantami boh. Zaczęła zastanawiać się, co Bauman do niej czuje podczas uroczystości nadania mu w 2010 r. medalu Gloria Artis przez Ministra Kultury. Bauman przyjechał z córkami i ich rodzinami. Przed uroczystością Paweł Kuczyński kręcił film „Lawnswood Gardens” i nagrał jej wspomnienia związane z Baumanem. W tamtym czasie boh. prowadziła seminaria na temat teorii ponowoczesności Baumana. Kuczyński nagrał jedne zajęcia. W czasie uroczystości pokazano fragment filmu, w tym krótką wypowiedź boh. Po uroczystości Zygmunt Bauman zaprosił ją na obiad wydany przez Ministra Kultury. Rodzina Baumana zainteresowała się nią. Bauman był potem przez kilka dni w Polsce, miał wykład w kawiarni „Nowy Świat”, wtedy mieścił się tam klub Krytyki Politycznej. Boh. często tam bywała i poszła na spotkanie z Baumanem. Powitano go dużym bukietem kwiatów, które jej przekazał.
[00:11:00] Boh. dostawała potem maile od Baumana, który także do niej dzwonił. Gdy przyjechał na wykład, zaprosił ją do kawiarni – rozmowy o stracie bliskich osób pogłębiły wzajemne zrozumienie. Latem 2011 w London School of Economics zorganizowano konferencję, jednym z tematów były rytuały żałoby. Było to niedługo po katastrofie w Smoleńsku. Boh. i Adam Ostolski zostali zaproszeni do Londynu i napisali referat o przeżywaniu katastrofy i o tym, jak przerodziło się to w konflikt. Przyjechano wcześniej i pojechano do Leeds do Baumana. Referat został dobrze przyjęty, boh. zaproponowano udział w sesji podsumowującej konferencję.
[00:15:50] Boh. w Warszawie prowadziła razem z Adamem Ostolskim seminarium o koncepcji teoretycznej Zygmunta Baumana. Pewnego dnia zatelefonował prof. Edmund Wnuk-Lipiński, dyrektor Collegium Civitas mówiąc, że Collegium chce zorganizować podyplomową szkołę socjologiczną Zygmunta Baumana. Pomysłodawcą był Jacek Żakowski. Collegium prowadziło już szkołę podyplomową dla filozofów. Uczestnicy traktowali ją jak przygotowanie do ubiegania się o studia doktoranckie. Zygmunt Bauman zgodził się prowadzić szkołę pod warunkiem, że boh. ją zorganizuje – zaufanie do niej. Boh. zatrudniła swoich doktorantów: Ostolskiego, Gdulę, Nijakowskiego i Renatę Włoch do prowadzenia zajęć, które odbywały się w weekendy. Zygmunt Bauman przyjeżdżał raz w miesiącu na wykład – podział na sekcje. Zajęcia prowadziły także inne osoby, w tym Edward Wnuk-Lipiński. Kurs był płatny, zgłosiło się na niego ok. 30 osób. Wspólnie opracowywano program zajęć, dobór lektur i to także zbliżyło boh. i Zygmunta Baumana.
[00:21:12] W 2011 r. miało miejsce otwarcie ośrodka w Krasnogrudzie w domu Miłosza [Międzynarodowe Centrum Dialogu]. Boh. była na uroczystości, która odbyła się z udziałem Zygmunta Baumana i prezydenta Komorowskiego – agora polityków i agora filozofów. Prof. Cezary Wodziński zawiózł boh. i Baumana do Krasnogrudy. Na uroczystości przyjechało wielu przyjaciół i współpracowników Miłosza – obostrzenia ze względu na obecność prezydenta. Boh. spotkała się Baumanem, gdy prezydent wyjechał z Krasnogrudy.
[00:25:26] Gdy wrócono do Warszawy, w kinie Muranów miał miejsce pokaz filmu Kuczyńskiego „Lawnswood Gardens”. Boh. zaprosiła przyjaciół na pokaz. Bauman był w kinie, ale wyszedł pod koniec projekcji. Nie był zachwycony filmem. Wg boh. nieudana była część oparta na wspomnieniach Janiny Bauman z czasów okupacji – scena z hitlerowcem i chłopcem grającym na skrzypcach. Opinia boh. na temat filmu.
[00:28:42] Boh. cały czas prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Warszawskim, ale zaczęły się zajęcia w szkole Baumana w Collegium Civitas i przyjęła posadę kierownika kursu. Wcześniej współpracowała z Collegium przyjmując ich studentów na seminarium z teorii socjologicznych – refleksje na temat poziomu na obydwu uczelniach.
[00:30:35] Pracując w Collegium Civitas regularnie spotykała się z Baumanem – fascynacja nim jako socjologiem, wykładowcą. Poczucie, że jest mędrcem, który dzieli się z ludźmi głębokimi przemyśleniami. Wykłady Baumana były bardzo klarowne. Różnice między dobrym wykładem a artykułem czy książką – zasady dobrego wykładu – unikanie przeładowania.
[00:33:50] Opinia boh. na temat Zygmunta Baumana – wzajemne zainteresowanie i rozwój uczuć. Trzy czynniki miłości. Wspomnienie wspólnej podróży do Krasnogrudy. Gdy rozmawiano o miłości i nienawiści Bauman uważał, że opozycją są pasja i obojętność.
[00:37:25] W Pałacu Kultury, gdzie ma siedzibę Collegium Civitas, nie wolno palić. Prof. Wnuk-Lipiński dał klucz do swojego gabinetu i boh. z Baumanem chodzili tam na papierosa. W czasie jednej z przerw Bauman zapytał, czy boh. za niego wyjdzie – jej odpowiedź. Boh. zaproponowała, by zamieszkał u niej – druga młodość. Jesienią 2011 boh. miała 79 lat, a Bauman 86. [+]
[00:40:50] 19 listopada 2011 Bauman miał urodziny. Boh. postanowiła zrobić mu niespodziankę i pojechać do Leeds, ale jego córka wyjaśniła, dlaczego to zły pomysł. Boh. uprzedziła Baumana o przyjeździe – wspólnie spędzony czas. Potem wyjechano w podróż do Włoch – romantyczny pobyt nad jeziorem Como. Sylwestra spędzono w Bellagio. W Nowy Rok boh. dostała pierścionek zaręczynowy. Wspomnienie wspólnego walca. [+]
[00:48:05] W 2015 r. wzięto ślub w Ratuszu. Boh. uważała, że to nie jest do niczego potrzebne i może tylko zdenerwować rodzinę ze względów spadkowych. Bauman zapisał dom córkom – sprawy spadkowe. Jasia Bauman pracowała w bibliotece w Leeds, swoje pobory gromadziła w banku. Po jej śmierci rodzina postanowiła przekazać tę kwotę Instytutowi Baumana. Kwestia majątku królowej angielskiej i renty wykupionej dla żony – zgoda na ślub. Po 50 latach pracy na UW boh. miała emeryturę w wysokości 1300 zł, pracowała na UW jeszcze 10 lat – wysokość emerytury w 2012 r.
[00:56:26] Prowadzono szkołę Baumana, boh. prowadziła także seminaria [na UW] i nie miała czasu na wyjazdy – starania Baumana, by zapraszano ich na konferencje. Wiosną 2012 wyjechano razem na Sycylię na zaproszenie Uniwersytetu w Syrakuzach. Podczas sesji wybuchały awantury między uczestnikami. Tłumaczka z angielskiego na włoski rozwlekle przekładała wykład Baumana, wydłużając go, i zgłoszono protest wskazując lepszą tłumaczkę. Następny wykład miał mieć syn noblisty, poety włoskiego. Z powodu przeciągnięcia wykładu Baumana syn noblisty zaczął się awanturować, wysuwając m.in. argument, że Bauman był komunistą. Widownia nie zgodziła się na skrócenie wykładu. Burza śnieżna przeszkodziła w dotarciu na lotnisko i boh. miała problemy z biletem.
[01:03:30] Boh. przez kilka lat życia z Zygmuntem Baumanem notowała w kalendarzach wspólne wyjazdy. Bauman chętnie przyjmował zaproszenia na wykłady w Polsce, ale nie na Uniwersytet Warszawski – sprawa wznowienia doktoratu. Jeździł do Poznania, Krakowa, Wrocławia. Zajęcia w Collegium Civitas prowadzono do końca roku akademickiego. Potem boh. przeszła na emeryturę, co nie zmniejszyło jej obciążeń. Boh. robiła kalendaria wspólnego życia – aktywność.
[01:06:55] W 2012 r. zaczęła mieszkać z Baumanem w Leeds, ale często była w Polsce. We wrześniu Bauman został zaproszony do wygłoszenia referatu na KUL. Boh. miała sentyment do Lublina, rodzice pochodzili z Lubelszczyzny. Mieszkała tam przez rok po przyjeździe do Polski i tam zaczęła chodzić do szkoły. Przed sesją miało miejsce spotkanie z młodzieżą w Klubie Ostrej Bramy [chodzi o spotkanie w Bramie Grodzkiej]. Po spotkaniu młodzi prosili Baumana o autografy – wspomnienie zejścia po krętych schodach w czasie, gdy nie było prądu. Bauman upadł i złamał rękę. W szpitalu lekarz poprosił, by zdjął obrączkę i Bauman dał ją boh. Prześwietlenie wykazało pęknięcie ramienia, w które był ranny podczas walk o Kołobrzeg. Wtedy odłamek strzaskał mu łopatkę. Gdy nałożono pancerz z gipsu, wrócono do hotelu. Rano Bauman miał mieć referat i poprosił boh. o jego odczytanie, potem sam odpowiadał na pytania z sali.
[01:16:33] Po konferencji w Lublinie chciano jechać do Kołobrzegu i boh. zarezerwowała miejsca w sanatorium – podróż pociągiem. W Kołobrzegu na dworcu Bauman pokazał, w którym miejscu stało działo, które obsługiwał w 1945 r. Wspomnienie pobytu w sanatorium, w którym przebywali sami Niemcy w podeszłym wieku. Baumana ciekawiło, ilu z pensjonariuszy było jego przeciwnikami w czasie walk o miasto. Ranny Bauman trafił do szpitala wojskowego, gdzie powiedziano mu, że metodą rehabilitacji ramienia jest wiosłowanie. Ramię się wygoiło, pod koniec kwietnia wyszedł ze szpitala i dołączył do swojej jednostki, z którą brał udział w zdobywaniu Berlina. Generał, dowódca Baumana, już po zwycięstwie jechał samochodem i został zastrzelony. Wrażenia z pobytu w Kołobrzegu. Na wypoczynek tam przyjeżdżali m.in. koledzy boh. z domu dziecka – standardy sanatoriów. Bauman przeżywał, że zdobywał miasto, a współcześnie powrócili tam Niemcy. W szpitalu w Kołobrzegu zdjęto Baumanowi gips i założono ortezę, co poprawiło komfort życia.
[01:24:00] Córki Baumana znały wcześniej boh. i cieszyły się z ich związku. Córka boh. nie była zadowolona uważając, że w nowej sytuacji matka będzie ją rzadziej odwiedzać. Po przyjeździe z Kołobrzegu do Warszawy wzięto udział w otwarciu siedziby Krytyki Politycznej przy ul. Foksal. Potem wyjechano do Poznania, gdzie Baumanowi przyznano tytuł doktora honoris causa jednej z uczelni. Boh. miała referat na seminarium prof. Ewy Domańskiej na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. 18 października [2012] poleciano do Rzymu na konferencję. 21 października poleciano na konferencję do Pragi. 24 października pojechano do Krakowa, 28 Bauman wyleciał do Leeds, a boh. pojechała do Warszawy. 4 listopada Bauman i boh. spotkali się w Sofii. Po czterech dniach poleciano do Wiednia na konferencję, stamtąd Bauman wrócił do Leeds, a boh. do Warszawy. Niedługo potem Bauman był w Brukseli i miał wystąpienie w Parlamencie Europejskim. W tym czasie boh. była na konferencji w Lozannie. 21 listopada Bauman przyleciał do Warszawy i razem udano się do Helsinek. 25 listopada Bauman i Żakowski nagrywali program w telewizji. Dwa dni później miała miejsce promocja książki Baumana w PWN. 29 listopada razem poleciano do Leeds, następnego dnia pojechano do Londynu na otwarcie galerii Lidii Bauman, córki Zygmunta. 5 grudnia obydwoje mieli wykłady na Uniwersytecie w Halle, kilka dni później byli w Paryżu, 22 grudnia wyjechali na konferencję do Bolonii, po świętach byli we Florencji 29 grudnia [2012] wrócili do Leeds.
[01:33:30] Rzadko zdarzało się, że tydzień spędzano w jednym miejscu. Często jeżdżono na serię wykładów w kilku miejscach. Boh. i Bauman lubili te podróże – zwiedzanie Europy. Pomimo zaproszeń nie pojechano razem do Tirany ani do Turcji. Chciano pojechać na konferencję do Petersburga, ale organizatorom nie podobał się tytuł wykładu Baumana i chcieli, by go zmienił, więc z wyjazdu zrezygnowano. Po śmierci żony Bauman był w Moskwie i nie był z tego wyjazdu zadowolony. Boh. bywała w Moskwie na spotkaniach wychowanków domu dziecka i wykładach.
[01:39:10] Boh. i Zygmunt Bauman nie rywalizowali ze sobą na polu zawodowym. Ślady takiej rywalizacji odkryła w pamiętnikach Jasi Baumanowej. Boh. dostała zaproszenie na sesję przez jedną z angielskich uczelni, Bauman też był zaproszony, ale zrezygnował z wyjazdu, by mogła być czołową postacią spotkania. W Heidelbergu obydwoje mieli wykłady, do boh. przyszło trochę mniej osób – plakaty w mieście z jej zdjęciem. Boh. uznawała intelektualną wyższość Zygmunta Baumana. Uprawiała socjologię badawczą, robiła analizy statystyczne, a Bauman tego nie lubił, miał odmienny, metaforyczny styl pisania. Dzielił się swoimi przemyśleniami, lubił paradoksy moralne.
[01:45:20] Natłok wyjazdów był męczący, ale Zygmunt Bauman był wulkanem energii. Boh. w porównaniu z nim była powolną osobą – prowadzenie kalendarium. Gdy nie wyjeżdżano, odwiedzało ich wiele osób – wywiady. Na konferencji w Pradze boh. upadła i złamała kręg w kręgosłupie. Odwołano wyjazd na konferencję do Norwegii, ale organizatorzy przyjechali i boh. wygłosiła w domu wykład, który sfilmowano.
[01:48:05] Dwie ważne podróże odbyły się za ocean. Poleciano do Rio de Janeiro i to Bauman uczynił chętnie, a do Stanów początkowo nie chciał lecieć. Najwięcej książek Baumana przetłumaczono na włoski, hiszpański. Wiele książek wydano w Brazylii. Bauman nie lubił USA, odpowiadała mu kultura angielska nacechowana uprzejmym dystansem. W Stanach nie ma takiego poszanowania prywatności. Boh. wyjeżdżając pierwszy raz do Ameryki została uprzedzona, że będzie pytana o najbardziej intymne sprawy. Obserwacje odnośnie zachowania Anglików. Bauman nie chciał lecieć do Stanów i boh. zagroziła, że wróci do Warszawy. Wyjazd nie był zbyt udany. Boh. zależało na tym, by spotkał jej rodzinę. Córka była świadkiem na ślubie, a wnuczki Baumana jej druhnami. Nie wszyscy mogli być na ślubie, więc latem urządzono spotkanie rodzinne.
[01:54:30] Poleciano do Bostonu. Baumanowi ukradziono telefon i zhakowano adres mailowy wysyłając oszukańczy apel, że został porwany przez terrorystów i więziony. Proszono o wpłaty za uwolnienie go. Do boh. pisano z pytaniami, czy to prawda – wyjaśnienie sprawy. Okazało się, ze w bostońskim hotelu nie można palić, więc Bauman wychodził przed budynek i przeziębił się. Na wykład nie przyszło za wiele osób, więc był zawiedziony. Potem poleciano do Waszyngtonu na spotkanie z córką boh., ale nie dopisała pogoda i nie widziano kwitnących wiśni.
[01:58:55] Wiosną 2016 planowano wyjazd do Argentyny, ale odwołano go z powodu choroby boh. i jej męża. Pojechano natomiast do Asyżu i spotkano się z papieżem Franciszkiem. Bauman, autor książki o imigrantach „Obcy u naszych drzwi”, był zauroczony papieżem, ujął go jego stosunek do imigrantów i inne gesty. Ostatnia książką Zygmunta Baumana była napisana w 2016 r. „Retrotopia”. Pisał w niej o odradzającym się poszukiwaniu wzorów w przeszłości, o tym, że „anioł historii leci z głową odwróconą do tyłu”. Rozpatrywał różne wymiary odwoływania się do przeszłości – powrót autorytarnych przywódców rzucających różne hasła. Spośród przywódców międzynarodowych dostrzegał pozytywny wpływ papieża Franciszka.
[02:05:10] Coroczne spotkania Wspólnoty Sant’Egidio. Wspólnota powstała w 1968 r. w kościele włoskim. Był to ruch młodzieżowy, który za siedzibę przyjął porzucony kościół św. Idziego. Postanowiono wrócić do ideałów chrześcijaństwa, pomocy słabym, bezdomnym, cierpiącym – odwołanie do uniwersalności kościoła, ekumenizm. Na konferencjach spotykają się przedstawiciele kilkudziesięciu wyznań, w tym mahometanie, buddyści, przedstawiciele jakiegoś kościoła z Japonii. Spotkania kończy modlitwa o pokój i zapalanie świec w tej intencji.
[02:08:48] Na spotkaniu wspólnoty w Asyżu był papież Franciszek – spotkanie z Zygmuntem Baumanem i boh. trwało kilka minut. Wcześniej byli przedstawiciele kościoła wschodniego oraz ewangelicki biskup brytyjski. Spotkanie poprzedzał wspólny obiad i Bauman siedział przy stole dla VIPów.
[02:11:45] W 2016 r. Zygmunt Bauman zaczął źle się czuć, wcześniej lubił chodzić na długie spacery. Stan zdrowia utrudniał podróże. Bauman lubił lotnisko w Amsterdamie, gdzie w sali dla VIP było wydzielone miejsce dla palących.
[02:14:20] Ostatnią podróżą był wyjazd do Florencji. W muzeum była wystawa i konferencja pt. „Koniec świata”. Tam miał miejsce ostatni wykład Zygmunta Baumana. Potem było jeszcze kilka zaproszeń, m.in. na Rodos, boh. wygłosiła tam referat Baumana oraz swój o kryzysie demokracji. W tej podróży boh. miała status VIPa. Ze względu na stan zdrowia nie wygłosił wykładu na uniwersytecie w Leeds.
[02:18:44] Stan zdrowia Zygmunta Baumana pod koniec 2016 r. – udogodnienia w domu. Noc Sylwestrową spędzano z córką Ireną i jej mężem – toast noworoczny. 9 stycznia 2017 r. Zygmunt Bauman zmarł – ostatnie chwile życia. Dwa dni przed śmiercią usiadł przy komputerze i zamówił dla boh. czarne ubrania. Chciał też zobaczyć córki i boh. poprosiła je o przyjazd do domu – zaśpiewanie umierającemu ojcu piosenki z dzieciństwa. Boh. nie chciała przyjąć do wiadomości, że zbliża się koniec życia Zygmunta Baumana, choć widziała agonię kilku bliskich osób. Sprowadzono butle z tlenem, ale ponieważ nie można było przy nich palić papierosów, mąż nie chciał z nich korzystać. Bauman zmarł niedługo po podaniu zastrzyku z morfiny.
[02:28:50] Do boh. nie docierało, że Zygmunt Bauman zmarł – odczucia. W domu wszystko zaczęło się sypać, przestały działać różne sprzęty. Przyleciała córka boh. i inni członkowie rodziny. Dom w Leeds stał blisko cmentarza, więc organizacja uroczystości nie była utrudniona. Bauman chciał mieć skromy pogrzeb. Pożegnanie odbyło się w kaplicy cmentarnej. Nie było przemówień, tylko muzyka którą lubił. Prochy zostały zmieszane z prochami żony Jasi i pochowane w ogrodzie córki. Zygmunt Bauman nie ma mogiły. Boh. kilka dni po pogrzebie wróciła do Warszawy i znów przeżywała okres żałoby.
[02:34:20] Boh. poleciała do Portugalii na spotkanie wychowanków domu dziecka. Mimo upływu czasu nie w pełni odzyskała radość życia. Dzięki Zygmuntowi Baumanowi przeżyła drugą młodość, nowe i ciekawe życie pełne aktywności i przygód. Bauman powiedział jej, że jest kłótliwa, a ona nie słyszała wcześniej takiej opinii o sobie. Gdy zaczęła się przypatrywać ich relacjom, to rzeczywiście kłóciła się z Baumanem, a on mawiał, że boh. walczy o niepodległość. Córki Zygmunta, zwłaszcza Ania uważały, że ich matka Janina Baumanowa została stłamszona przez ojca. Jasia wyżywała się jako pisarka i mąż jej w tym pomagał, choć także ją poganiał. Po śmierci Zygmunta Baumana boh. przestało wychodzić pisanie, choć ma pewne plany pisarskie.
[02:38:28] W czasie spotkania z papieżem Franciszkiem Zygmunt Bauman mówił o dążeniu do lepszego świata, powiedział, że Franciszek otworzył tunel prowadzący do sprawiedliwego świata. Po tej przemowie papież zaczął się śmiać z powodu porównania do tunelu. Następnego lata papież w wywiadzie powiedział, że wypoczywając czyta prace filozofów, a w szczególności Zygmunta Baumana. [+]
[02:42:03] Boh. wierzy w postęp – rozważania na temat ludzkości i opanowania przez nią planety. Postęp dokonuje się w zmaganiach i konfliktach – poprawa warunków bytowych ludzi. Boh. już nie jest komunistką, która wierzyła, że może nastąpić skok w królestwo wolności. Zygmunt Bauman pisał o zmaganiu się wolności z bezpieczeństwem. Refleksje na temat wolności i przemocy. Marzeniem nastoletniej boh. był koniec wojen – refleksje na temat sytuacji współczesnej. Opinia na temat sztucznej inteligencji i postępu – możliwość kontaktu z córką mieszkającą w Stanach. Rozważania na temat współczesnego życia – wiara, że świat zmienia się na lepsze. Zagrożenia współczesne – dostęp do broni i strzelaniny w szkołach.
[02:51:28] Bolesław Bierut był ojcem chrzestnym wielu dzieci. Boh. wiedziała, że coś takiego ma miejsce. Ojciec chrzestny dawał dziecku książeczkę oszczędnościową z wkładem. Boh. widziała listy chrześniaków. Kiedyś dostała list od chrześniaka ojca, który był ciekawy, co u niej słychać. Brat powiedział jej, że jeden z synów chrzestnych spotykał się z nim i uważał się za członka rodziny. Boh. uważała, że bycie przez ojca ojcem chrzestnym jest związane z jego funkcją prezydenta.
[02:56:05] Podziękowanie dla ekipy nagrywającej.
more...
less
The library of the Pilecki Institute
ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
Monday to Friday, 9:00 - 15:00
(+48) 22 182 24 75
The library of the Berlin branch of the Pilecki Institute
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
This page uses 'cookies'. More information
Ever since it was established, the Witold Pilecki Institute of Solidarity and Valor has been collecting and sharing documents that present the multiple historical facets of the last century. Many of them were previously split up, lost, or forgotten. Some were held in archives on other continents. To facilitate research, we have created an innovative digital archive that enables easy access to the source material. We are striving to gather as many archives as possible in one place. As a result, it takes little more than a few clicks to learn about the history of Poland and its citizens in the 20th century.
The Institute’s website contains a description of the collections available in the reading room as well as the necessary information to plan a visit. The documents themselves are only available in the Institute’s reading room, a public space where material is available free of charge to researchers and anyone interested in the topics collected there. The reading room also offers a friendly environment for quiet work.
The materials are obtained from institutions, public archives, both domestic and international social organizations, as well as from private individuals. The collections are constantly being expanded. A full-text search engine that searches both the content of the documents and their metadata allows the user to reach the desired source with ease. Another way to navigate the accumulated resources is to search according to the archival institutions from which they originate and which contain hierarchically arranged fonds and files.
Most of the archival materials are in open access on computers in the reading room. Some of our collections, e.g. from the Bundesarchiv, are subject to the restrictions on availability resulting from agreements between the Institute and the institutions which transfer them. An appropriate declaration must be signed upon arrival at the reading room in order to gain immediate access to these documents.
Before your visit, we recommend familiarizing yourself with the scope and structure of our archival, library and audio-visual resources, as well as with the regulations for visiting and using the collections.
All those wishing to access our collections are invited to the Pilecki Institute at ul. Stawki 2 in Warsaw. The reading room is open from 9–15, Monday to Friday. An appointment must be made in advance by emailing czytelnia@instytutpileckiego.pl or calling (+48) 22 182 24 75.
Please read the privacy policy. Using the website is a declaration of an acceptance of its terms.