Filiński Piotr cz.2
Piotr Filiński (ur. 1926, Zwiahel, obecnie Nowgród Wołyński, Ukraina) skończył przed wojną sześć klas szkoły powszechnej. 10 lutego 1940 jego rodzina została deportowana do osady Powieniec k/Miedwieżjegorska w Karelii, gdzie pracowała przy wyrębie tajgi. Po ataku Niemiec na ZSRR zostali ewakuowani pod Archangielsk. W 1943 roku pan Piotr uciekł z z miejsca zesłania. Na własną rękę próbował odnaleźć polską armię, przemierzając przez kilka miesięcy tereny północnej Syberii. W wagonie z węglem dotarł do Kazania, gdzie zamarznięty niemal na śmierć został znaleziony i przywrócony do życia w trakcie 3-miesięcznego pobytu w szpitalu. W 1944 roku został powołany do Armii Radzieckiej, a potem do formującej się w Żytomierzu i Sumach 2 Armii Wojska Polskiego. Podczas transportu przeżył bombardowanie Darnicy (8 kwietnia 1944). Przydzielony do kompanii kierowców, w Bronicach pod Moskwą przeszedł szkolenie i uzyskał prawo jazdy. We wrześniu 1944 trafił do Lublina, a zimą jako kierowca 6 Samodzielnego Batalionu Samochodowego zaczął służbę liniową, dowożąc amunicję na front, m.in. podczas bitwy pod Budziszynem. Odznaczony brązowym medalem „Zasłużony na Polu Chwały”. Po zakończeniu wojny m.in. woził transporty darów UNRRA z Gdańska. Po demobilizacji pojechał wraz z rodziną do Jeleniej Góry. Pracował jako kierowca i mechanik w Zarządzie Drogowym i Spółdzielni Społem oraz jako kontroler techniczny w Przedsiębiorstwie Transportowym Handlu i Usług. Od 1986 roku na emeryturze. Ma syna i córkę, pięcioro wnucząt i siedmioro prawnucząt. Mieszka w Jeleniej Górze.
more...
less