Kamola Bogusław cz. 2
Bogusław Kamola ps. „Hipek” (ur. 1930, Warszawa) w czasie okupacji należał do Szarych Szeregów, w sierpniu 1944 roku walczył na Żoliborzu w Zgrupowaniu Żyrafa II, w plutonie BS227, w drużynie 400. Był „szczurem kanałowym” i dowódcą granatnika. Po kapitulacji powstania znalazł się w Stalagu XIA, skąd został wywieziony do pracy w fabryce w Magdeburgu. Gdy zbliżał się front, razem z kilkoma kolegami uciekł. Do Polski wrócił w sierpniu 1946 roku. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz wydział handlowy w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Pracował w Centrali Handlu Zagranicznego Metal-Export, przez wiele lat na placówkach zagranicznych. Po wojnie był również aresztowany przez UB.
more...
less
[00:00:07] Autoprezentacja boh., który brał udział w Powstaniu Warszawskim jako żołnierz plutonu 227 Bojowych Szkół Szarych Szeregów.
[00:00:30] Boh. zdał maturę w 1949 r. i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Spotkali się tam ludzie z różnych pokoleń i środowisk. Przedwojenni studenci, którzy chcieli skończyć studia, studenci z konspiracji, młodzież z powojennego naboru. Ojciec prowadził zakład mechaniczny na Żoliborzu i dobrze zarabiał. Boh. miał stypendium ufundowane przez „Czytelnika” dla najmłodszych uczestników powstania, które otrzymał jeszcze jako uczeń gimnazjum. Powstawały organizacje młodzieżowe, które umacniały władzę ludową. Boh. zajmował się sportem, był w sekcji motorowej i nie należał do żadnej organizacji. Często na uczelnię przyjeżdżał na motocyklu, co było szokiem. Atmosfera na UW. Po studiach dostał przydział pracy do Urzędu Rady Ministrów.
[00:04:30] Podejrzliwość władzy ludowej w stosunku do obywateli. Ubecy penetrowali różne środowiska. Boh. wraz z grupą kolegów z Żoliborza był niechętny władzy. Pewnego dnia dostał wezwanie do Wydziału Wojskowego Rady Narodowej przy ul. Niegolewskiego. Zanim tam poszedł, powiadomił o tym ojca, który jako rusznikarz miał bliskie kontakty z bezpieką i znał wszystkich żoliborskich funkcjonariuszy. Ubecy mający problemy z bronią przychodzili do jego warsztatu. W wydziale wojskowym skierowano go do pokoju, w którym miał czekać – okoliczności aresztowania, groźba zastrzelenia w przypadku próby ucieczki. Boh. przewieziono do Pałacu Mostowskich. W trakcie przesłuchania zarzucano mu, że na Uniwersytecie namawia kolegów do sprzeciwu wobec władzy ludowej i opowiada antypaństwowe dowcipy. [+]
[00:09:30] Boh. wezwano do Rady Narodowej – okoliczności aresztowania, przebieg przesłuchania. Boh. nie wrócił do domu i ojciec zaczął go szukać. Poszedł do Rady Narodowej i tam dowiedział się, że syna aresztowało UB. Dzięki działaniom ojca i jego kontaktom w UB boh. nagle zwolniono i odwieziono do domu. Potem już go nie zaczepiano. Spreparowane zarzuty wobec boh. [+]
[00:14:00] Jeden z kolegów, Tadeusz Sułkowski, był w partyzantce i miał broń. Aresztowano go i siedem lat spędził w więzieniu. Dwaj koledzy wracali późno do domu z partii brydża. Na postoju taksówek wsiedli do taksówki, pijany ubek stojący za nimi w kolejce kazał im wysiąść, a gdy nie chcieli tego zrobić, wyjął broń i strzelił koledze w twarz raniąc go. Kolega został oskarżony o napaść na funkcjonariusza i z trudem się wybronił. [+]
[00:15:50] Różne formy zastraszania studentów. Podejrzana była osoba, która przyszła na uczelnię w białej koszuli. Dwie koleżanki kupiły na Bazarze Różyckiego pantofle na obcasach i przyszły w nich na zajęcia, wyrzucono je za to ze studiów. Gdy boh. przyjechał motocyklem kolega, działacz młodzieżowy, zainteresował się tym – udzielona odpowiedź.
[00:18:05] W czasie przesłuchania chciano się dowiedzieć, kto na uniwersytecie działa przeciwko Polsce. Boh. miał szczęście, że akcję przerwano.
[00:19:10] Boh. z przyjacielem Alkiem Piotrowskim zastanawiali się co robić, gdy skończył im się przydział pracy. Pomimo odwilży czasów gomułkowskich chcieli uciekać z kraju. Boh. był już na Zachodzie i wiedział, że to inny świat. Pewnego dnia spotkali kolegę, Żyda uratowanego z getta. Kolega powiedział, że pracuje w handlu zagranicznym i poczęstował ich zagranicznymi papierosami. Zaproponował, by zgłosili się do „Metalexportu”, gdzie potrzebowano pracowników znających języki obce – podjęcie pracy. Dyrektorem „Metalexportu” był pan Rakowicz, znajomy ojca. W „Metalexporcie”, który był oknem na świat, pracowali różni ludzie. Dzięki pracy można było wyjeżdżać za granicę. W Centrali pracowali także agenci bezpieki, z tego powodu praca była ryzykowna.
[00:23:54] Nakręcono film pt. „Szpiedzy polscy”, w jednym odcinku występuje boh. Kolega z sekcji obrabiarek, Leszek Chróst, wyjechał z żoną do biura radcy handlowego w Bangkoku [1964 r.]. Tam namierzyły go służby amerykańskie i zaproponowano mu współpracę. Kolega się zgodził. Po powrocie do Polskie awansował w strukturach firmy oraz partii, wyjeżdżał na różne placówki pracując dla wywiadu amerykańskiego.
[00:28:25] Po powrocie z Kolumbii boh. zaproponowano stanowisko wicedyrektora Departamentu Eksportu w Ministerstwie Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych. Boh. zmienił pracę, ale nie podobały mu się stosunki panujące w Ministerstwie. Wiceminister Bruzda przeklinał i wyzywał dyrektorów Zjednoczenia. Boh. chciał wrócić do „Metalexportu”, po roku zadzwonił do niego dyrektor Jung i powiedział o tworzeniu spółki polsko-brytyjskiej. Anglicy mieli się zajmować eksportem polskich obrabiarek, a w Polsce miano sprzedawać maszyny angielskie, głównie dla przemysłu obronnego. W powstałej spółce zaproponowano boh. stanowisko dyrektora oddziału polskiego. Boh. pracował tam dziesięć lat, jego samochód miał specjalne tablice rejestracyjne, dostawał pensję angielską. Polski oddział musiał na siebie zarobić i to w dewizach. Boh. zatrudniał dwunastu inżynierów, specjalistów od angielskich maszyn.
[00:34:10] Minister Przemysłu Ciężkiego przychylił się do prośby boh. o zwolnienie z ministerstwa, ale pod warunkiem, że da kogoś na swoje miejsce. Boh. dowiedział się, że Leszek Chróst wraca z placówki w Finlandii. Skontaktował się z nim i zaproponował mu pracę w Ministerstwie. Minister zaakceptował zmianę i Chrósta zatrudniono na jego miejsce. Boh. dziwił się, że kolega potem nie odezwał się do niego. Po roku Leszka Chrósta aresztowano [22.06.1979]. W tym czasie aresztowano w USA Mariana Zacharskiego, który także był kolegą z „Metalexportu”. Rozprawa Chrósta odbyła się w Sądzie Wojskowym, boh. i dyrektor naczelny „Metalexportu” byli świadkami. Chrósta skazano na karę śmierci. Boh. był na rozprawie, ponieważ zaproponował koledze pracę, idealną dla szpiega. Chróst miał wgląd w dane na temat przemysłu zbrojeniowego, okrętowego. Wizytując jedną z fabryk zbrojeniowych zauważył usprawnienia jakichś elementów, w dokumentach widniała stopka firmy amerykańskiej zajmującej się rakietami. Powiadomił o tym amerykański wywiad i dzięki temu złapano Zacharskiego. Leszek Chróst był szpiegiem od czasu pobytu w Bangkoku. Na sali sądowej powiedział, że nie brał pieniędzy od Amerykanów. Boh. uratowało to, że kolega w pewnym momencie zerwał z nim kontakty – obawy przed aresztowaniem. Zarówno Zacharski, jak i Chróst zostali skazani na karę śmierci, ale [w 1985 r.] dokonano wymiany szpiegów na jednym z berlińskich mostów. [+]
[00:43:40] Gdy Chrósta skazano na karę śmierci, jego żona odmówiła wystąpienia o ułaskawienie i rozstała się z nim. O ułaskawienie wystąpił syn i karę śmierci zamieniono na 25 lat więzienia. Potem nastąpiła wymiana szpiegów. Leszek Chróst mieszka w USA. Kontaktowali się z nim filmowcy kręcący film o polskich szpiegach.
[00:45:05] Boh. został wytypowany przez „Metalexport” do pracy w Hawanie – zajęcie miasta przez Fidela Castro i ucieczka Batisty 1 stycznia 1960 r. W tamtych czasach w Ameryce Południowej rządzili dyktatorzy. Sytuacja na Kubie – nierówności społeczne. Sytuacja w Hawanie po przejęciu władzy przez Castro. Produkcja cukru na Kubie zwanej „cukiernicą świata”. Gospodarka [przed Castro] opierała się także na turystyce, głównie z USA – ceny na Kubie. Obecnie dawną rolę Hawany przejęło meksykańskie Cancun. Wspomnienie Hemingwaya, który tworzył na Kubie – rejsy dla dziennikarzy, alkoholizm pisarza.
[00:52:34] Boh. pracował w Hawanie w biurze radcy handlowego i zajmował się sprawami inwestycyjnymi, nawiązywał kontakty z nowymi władzami. Początki rządów Castro, który na pierwszym mityngu powiedział, że Kuba nie będzie czerwona, tylko zielona – Kuba na arenie międzynarodowej. Socjalizm w wersji południowoamerykańskiej – upaństwowienie majątków ziemskich, fabryk. Polityka Ameryki wobec Kuby, pomoc ZSRR i Chin. W Hawanie były ambasady demoludów, które stały się sojusznikami Kuby.
[00:56:20] Che Guevara był po rewolucji prezesem Banku Narodowego w Hawanie, a potem ministrem przemysłu – pomysł przekształcenia Kuby z kraju rolniczego w przemysłowy. Boh., reprezentując przemysł polski, bywał często na naradach u Che Guevary, spotykał go oraz Fidela na przyjęciach. Na jedną z narad u Che boh. się spóźnił, ponieważ miał trudności z dojazdem. Początkowo ludziom pozwalano wyjeżdżać z Kuby, np. w akcji łączenia rodzin, ale odbierano wtedy cały dobytek. W mieście parkingi były zastawione odebranymi autami. Guevara dał boh. samochód – wybór auta marki Simca. [+]
[01:00:03] Do Hawany przyjechał Jurij Gagarin i boh. był na spotkaniu z nim. Ambasadorem Polski w Hawanie był [Bolesław] Jeleń, dowódca karabinu maszynowego w czasie rewolucji hiszpańskiej. Boh. był w Hawanie prawie pięć lat, potem wrócił do Polski.
[01:01:08] Na Kubie urządzano pokazowe i propagandowe żniwa trzciny cukrowej, brali w tym udział pracownicy wszystkich ambasad. Wyjeżdżano na pola trzciny, byli tam też przywódcy kubańscy w roboczych ubraniach – wycinanie trzcin maczetą. Była to ciężka praca. Boh. poznał także senatora Allende, później prezydenta Chile, który przyjeżdżał do Fidela.
[01:03:38] Sytuacja na Kubie – obrany kierunek zmian, procesy przeciwników politycznych. Raul Castro, późniejszy prezydent, był zbrodniarzem. Działalność Komitetów Obrony Rewolucji – rozmieszczenie posterunków milicji, informacje na temat mieszkańców. Jednym z efektów rewolucji była likwidacja domów publicznych, panienki zatrudniono w fabrykach. Zlikwidowano kasyna gry. Nowe porządki wprowadzono w brutalny sposób. Jednocześnie walczono z analfabetyzmem, organizowano opiekę zdrowotną. Warunki bytowe ludności poprawiły się, więc lud popierał rewolucję.
[01:07:52] Che Guevara nie dogadał się z Castro, potem brał udział w rewolucjach w krajach afrykańskich. Statkami dostarczonymi z Polski przewożono żołnierzy z Kuby, którzy brali udział m.in. w walkach w Angoli. Poza przewrotem wewnętrznym Kubańczycy zaangażowali się w rewolucje w innych krajach. Castro już jako student zorganizował napad na koszary wojskowe Moncada [1952]. Po krwawej walce został złapany, w czasie obrony wygłosił antyrządowe przemówienie. Po amnestii został wygnany z Kuby, w czasie pobytu w Meksyku spotkał Che Guevarę – powrót na Kubę.
[01:10:10] Po powrocie z Afryki Che Guevara zniknął, potem okazało się, że jest w Boliwii. Fidel zorganizował więc, na którym wyjaśniał nieobecność Che. Boh. był tam wtedy. Czytano list Che do Fidela wysłany z Boliwii. Założono, że im biedniejszy kraj, tym łatwiejsza rewolucja, w Boliwii się to nie sprawdziło – sytuacja najbiedniejszych warstw społecznych. Che Guevara chciał podburzyć lud przeciwko właścicielom ziemskim, ale to się nie udało. Boh. planował z Ryszardem Kapuścińskim podróż śladami Che Guevary, ale to się nie udało.
[01:12:30] Po powrocie z Hawany boh. podjął pracę w Centrali „Universal”, po kilku latach wyjechał na placówkę do Kolumbii. Boh. przebywał na Kubie w czasie nieudanej inwazji w Zatoce Świń [kwiecień 1961]. Potem na stadionie odbywały się procesy sądowe, wiele osób rozstrzelano. Tysiące Kubańczyków opuściło kraj. Był też na Kubie podczas blokady, która nie osiągnęła celu, ponieważ Kubie pomagał Związek Radziecki.
[01:15:12] W czasie kryzysu karaibskiego Rosjanie chcieli zastraszyć Amerykanów rakietami rozstawionymi na Kubie. Rakiety sprowadzono z ZSRR. Amerykanie dowiedzieli się o akcji i zrobili zdjęcia rakiet, sprawa stanęła na forum ONZ. Napięta sytuacja mogła doprowadzić do wojny o zasięgu światowym, zmobilizowano siły wojskowe na Kubie. Zamknięto plaże i ustawiono tam stanowiska karabinów maszynowych. Boh. mieszkał nad morzem, pewnego ranka zobaczył okręty amerykańskie blokujące Hawanę. Po alarmie oczekiwano w schronach na atak – obawy boh. Po nieudanej inwazji w Hawanie na stadionie urządzano procesy pokazowe złapanych jeńców, których skazywano na karę śmierci lub wieloletnie więzienie. Niektórych potem wymieniano za lekarstwa i żywność z USA.
[01:19:13] W Kolumbii działa bardzo silna partyzantka. Za przykładem Kuby i Nikaragui chciano zrobić rewolucję. Oprócz partyzantki działały gangi narkotykowe – zabijanie na ulicach. Zła fama na temat Kolumbii. Reakcja na propozycję pracy w Bogocie. Po przyjeździe okazało się, że nie jest tak źle. Zdarzały się przypadki porwań dzieci, więc uważano na córkę. Kolumbia była krajem wielkich nierówności społecznych, co było podłożem do działań rewolucyjnych. Zdarzały się ataki partyzantów na ambasady, ale boh. uniknął udziału w takim zdarzeniu. Kradzieże i strzelaniny na ulicach – porachunki gangów.
[01:22:20] W Kolumbii wydobywano szmaragdy, kopalnie były upaństwowione, niektóre były w rękach prywatnych. Raz na dwa tygodnie na starówce w Bogocie odbywał się handel szmaragdami. Wtedy policja zamykała fragment dzielnicy – zasady handlu kamieniami szlachetnymi. Czasem zdarzały się nieporozumienia i strzelaniny. Pewnego dnia boh. idąc ulicą zauważył przechodnia, który wyjął broń i strzelił do kogoś. Podczas przewozu szmaragdów z firmy do Bogoty kolumna pojazdów została zatrzymana na drodze w Andach przez policję. Okazało się, że to zasadzka, „policjanci” zabili konwojentów i ukradli transport. Boh. śledził aferę w prasie. Rząd kolumbijski uznał, że to niebezpieczny biznes i ogłoszono przetarg na sprzedaż jednej z największych państwowych kopalni. Nikt się nie zgłosił, dopiero na trzecim przetargu, za procent pierwotnej ceny, dokonano sprzedaży.
[01:27:08] Handel między Polską a Kolumbią dobrze się rozwijał. Boh. we współpracy z miejscowym milionerem otworzył montownię polskich fiatów 125p. Kolumbijczycy sprowadzali samochody marki „Warszawa” i robili z nich taksówki.
[01:28:55] Kolega, przedstawiciel Polskich Linii Oceanicznych w Peru miał pojechać do Santa Marta. Polska sprzedała Kolumbii kilka statków. Kolega po wylądowaniu w Bogocie mówił, że kraj ma złą opinię i bał się wychodzić z domu boh., a po trzech dniach wyjechał. Żona, za zgodą ministerstwa, pracowała w prywatnej klinice lekarskiej, a potem w szpitalu w biednej dzielnicy Bogoty. Kolumbia była krajem rozwijającym się, mającym dużo surowców naturalnych, w tym węgla. Z polecenia ministerstwa boh. był na kongresie górniczym. Problemem górnictwa kolumbijskiego nie było wydobycie, ale transport węgla z kopalni w górach i w dżungli.
[01:34:02] Stosunki w polskiej ambasadzie w Bogocie. Pracując na Kubie boh. latał do Hawany przez Pragę. Na lotnisku poznał dyrektora technicznego rafinerii w Hawanie, który jeździł do Moskwy po części zamienne. Znajomy powiedział, że żona wyjedzie po niego na lotnisko i odwiozą boh. do hotelu. Potem okazało się, że kolega nie jest Kubańczykiem, a Kolumbijczykiem Po jakimś czasie wrócił do Kolumbii i ściągnął żonę, Kubankę i dzieci. Gdy boh. przyjechał do Bogoty, spotkał się z kolegą, który potem był jednym z najbogatszych ludzi w Kolumbii, jego fabryki produkowały kabiny Boeingów.
[01:38:32] Pobyt w Kolumbii był bardzo owocny na gruncie zawodowym – polski eksport. Po powrocie do Polskie pracował w centrali Universalu. Pewnego dnia dostał pytanie z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, czy nie chciałby asystować Allende w czasie jego wizyty w Polsce. Przed wyborami prezydenckimi w Chile Allende odwiedzał kraje socjalistyczne. Boh. dostał samochód z kierowcą i jeździł z Allende po Polsce. Odjeżdżając Allende podarował mu swoje spinki od koszuli i krawata. Allende wiedział, jak ważne są media i chciał uruchomić w Chile fabrykę przenośnych radioodbiorników. W Polsce boh. zwiedzał z nim fabrykę Kasprzaka. Allende zwrócił się do Polski w sprawie fabryki i poprosił o przyjazd boh. do Chile. Uruchomiono linię produkcyjną w fabryce. Allende wygrał wybory i został prezydentem – zaostrzenie sytuacji w kraju. W czasie puczu wojskowego prezydent został zastrzelony.
[01:45:08] Rewolucjoniści, których boh. poznał, byli ideowcami. Marks i Engels poddali piękną ideę, ale jej realizacja się nie powiodła. Rewolucja marksistowska w wydaniu sowieckim pochłonęła miliony ofiar, w wydaniu kambodżańskim była zbrodnią doskonałą – opinia o Jugosławii i Polsce, najweselszym baraku w obozie socjalistycznym. Ruchy rewolucyjne w Afryce. Rozważania na temat socjalizmu w praktyce i udziału warstw najbiedniejszych. Upadek systemu w Polsce a reforma Balcerowicza – problem „wyjęcia” przedsiębiorstw państwowych z siatki zarządzania centralnego, by system się nie zapadł – pomysł funduszy narodowych.
[01:48:42] Boh. wrócił do Polski w drugiej połowie lat 70. Wiedział, że w każdej placówce są ludzie z wywiadu obserwujący pracowników, czy nie zostali zwerbowani przez obcy wywiad. Kontakty z obcokrajowcami były rejestrowane. W Polsce zabroniono Japończykom i Chińczykom fotografowania w odwiedzanych fabrykach – wywiad gospodarczy. W dziedzinie wózków widłowych nawiązano kooperację z firmą brytyjską – różnice w kulturze pracy.
[01:52:20] Boh. nie był członkiem partii. Nie wszystkie awanse zależały od przynależności do partii.
[01:53:18] 10 grudnia [1981] boh. dowiedział się, że 13 grudnia ma odebrać służbowy samochód na granicy polsko-niemieckiej. Postanowił pojechać tam z żoną i kupił bilety na pociąg. Rano okazało się, że wprowadzono stan wojenny, ale zdecydowano się na podróż do Zgorzelca. Boh. odebrał samochód, ale okazało się, że stacja benzynowa jest zamknięta, a w mieście pełno wojska – zezwolenie na zakup benzyny. Droga powrotna do Warszawy – auto miało inną tablicę rejestracyjną, mijani żołnierze się przyglądali, ale bali się boh. zatrzymać. Mijane czołgi sprawiały wrażenie, że front Koniewa przechodzi przez Polskę. [+]
[01:56:16] W stanie wojennym przemysł działał. Brytyjski oddział firmy, w którym boh. pracował, działał pełną parą, zamówienia szły bez przerwy – zakupy fabryk zbrojeniowych. Szefem Rady Nadzorczej był Anglik Paul Henderson, pracownik fabryki zbrojeniowej Matrix&
Churchill, to on przyjął boh. do pracy. Henderson dostarczał maszyny dla przemysłu zbrojeniowego w Iraku i miał na ten temat dużą wiedzę. Gdy wybuchła wojna z Irakiem, samoloty brytyjskie miały podane precyzyjne cele w fabrykach. Dzięki Hendersonowi iracki przemysł zbrojeniowy zniszczono w kilka godzin. Potem Paul Henderson miał proces za nielegalną sprzedaż do Iraku maszyn brytyjskich w czasie obowiązywania embargo – wyrok sądu. Henderson należał do MI6, w Polsce odwiedzał fabryki i także szpiegował. Gdy Henderson siedział w więzieniu, boh. na lotnisku kupił jego biografię – ścieżka kariery.
[02:02:00] Leszek Chróst był wyposażony w nowoczesne urządzenia szpiegowskie – system przekazywania wiadomości. Czasami dostawał pocztę na skrzynki kolegów, którzy byli na zagranicznych placówkach. Gdy pracował w ministerstwie, wykorzystał adres kolegi przebywającego w Hiszpanii, ale do mieszkania przychodziła matka kolegi, która odebrała pocztę i wysłała ją synowi. Kolega w Hiszpanii nie mógł zrozumieć treści jednego z listów i pokazał go rezydentowi polskiego wywiadu w ambasadzie, który zawiadomił Warszawę. Dom został obstawiony i zauważono mężczyznę przychodzącego do skrzynki na listy. Kolega z Hiszpanii go nie rozpoznał, ale wywiad doszedł do Chrósta, którego aresztowano. Chróst przyznał się do bycia szpiegiem z powodów ideologicznych. Do bycia szpiegiem potrzebne są predyspozycje psychiczne – życie w napięciu. [+]
[02:07:50] W jednej z fabryk Chróst zobaczył dokumenty amerykańskiej firmy produkującej rakiety i zawiadomił o tym Amerykanów. Wywiad amerykański dzięki temu namierzył [Mariana] Zacharskiego, który zwerbował do współpracy [Williama] Bella – kulisy werbunku. Zadaniem Zacharskiego było zdobywanie nowych technologii dla Polski. Polski wywiad umieścił go w „Metalexporcie”, który otworzył w Stanach oddział sprzedaży polskich maszyn. Zacharski penetrował amerykański rynek i odwiedzał różne przedsiębiorstwa. Zacharski przesyłał do Polski uzyskane od Bella dokumenty, w tym rysunki techniczne. W Polsce tych technologii nie znano, nie rozumiano angielskich terminów technicznych. Polacy przekazywali materiały Rosjanom. Bell dostarczał bardzo dużo dokumentów – problem z ich przerobieniem, nieostrożność Zacharskiego, który nie usuwał stopek z nazwami firmy na dokumentach. Dzięki Chróstowi Amerykanie złapali Zacharskiego, którego skazano na karę śmierci. Rozważania na temat roli boh. w aferze szpiegowskiej Chrósta i Zacharskiego.
more...
less