Irena Citko z d. Juszkiewicz (ur. 1931, Dalny Las), córka Aleksandra Juszkiewicza, zamordowanego w czasie Obławy Augustowskiej. Jej rodzice prowadzili gospodarstwo rolne w Dalnym Lasie w Puszczy Augustowskiej. W czasie wojny rodzina zajmowała się gospodarką, ojciec był członkiem Armii Krajowej (ps. „Olcha”), miał także kontakty z partyzantką sowiecką. W maju 1945 r. Irena Citko brała udział w uroczystościach odpustowych w Sanktuarium w Studzienniczej, podczas których NKDW aresztowało kilkadziesiąt osób. 17 lipca 1945 r. NKWD zabrało jej ojca Aleksandra Juszkiewicza - miał pomóc w kopaniu okopów i wrócić wieczorem. Nie wrócił nigdy. Po wojnie Irena Citko ukończyła szkołę podstawową i wyszła za mąż za swojego nauczyciela Bolesława Citko. W 1952 r. zamieszkali w Krasnem koło Lipska nad Biebrzą, w 1964 r. przenieśli się do Jeziorek, a w 1984 r. do Augustowa – w tych miejscach jako nauczyciel pracował mąż p. Ireny. Ona zajmowała się domem i trójką dzieci (Mieczysławem, Edwardem i Danutą).
mehr...
weniger
[00:00:07] Autoprezentacja boh. urodzonej w 1931 r. w Dalnym Lesie.
[00:00:25] Rodzice byli rolnikami, boh. miała dwójkę młodszego rodzeństwa: Stanisławę i Czesława. W okolicy działali radzieccy partyzanci, matka dawała im jeść. Z powodu zbliżającego się frontu, który zatrzymał się nad jeziorem Serwy, Niemcy wysiedlili rodzinę do wsi Gatne – warunki bytowe. Stan domu po przejściu frontu, w pobliskim bunkrach znajdowano granaty, w lesie deski, które ojciec przywiózł, by dokonać napraw w domu. Gdy front się przesunął, mieszkańcy Gatnego przenieśli się do Dalnego Lasu – wspólne Boże Narodzenie.
[00:09:18] Ojciec służył przed wojną w wojsku, podczas okupacji działał w partyzantce, ale przy dzieciach o tym nie mówiono. Po wojnie ojciec i wuj Józef przygotowali budynek szkoły, znaleźli nauczycielkę i boh. rozpoczęła naukę.
[00:11:55] Boh. była na pierwszym po wojnie odpuście w Studzienicznej. Ksiądz rozpoczął kazanie, gdy podjechały samochody i usłyszano strzały – ucieczka wiernych do kościoła. Weszło tam dwóch sowieckich żołnierzy, którzy stanęli koło ołtarza – reakcja ludzi. Niektórzy z okolicznych mieszkańców uciekli do lasu w obawie przed represjami. Rosjanie odwiedzali nauczycielkę Janinę Wasilewską, która mieszkała w domu boh., potem mówiono, że była w UB. [+]
[00:16:30] Ojciec chciał wyjechać na Ziemie Odzyskane, ale dziadkowie nie chcieli się przeprowadzać. 17 lipca [1945] wczesnym rankiem przyszli dwaj radzieccy żołnierze, którzy powiedzieli, że zabierają ojca do pracy przy okopach. Z sowietami był stryj, który był sołtysem we wsi. Boh. widziała przez okno żołnierzy na podwórku, a potem ojca i sąsiadów: Puczyłowskiego i Makarewicza. Widziała też samochód stojący koło domu stryja i wsiadających mężczyzn. Matka szukała ojca, ale niczego się nie dowiedziała. Rosjanin, który odwiedzał nauczycielkę powiedział jej, że ojciec nie wróci. Jeden z aresztowanych został wypuszczony i mówił, że przetrzymywano ich w Płocicznie. Ojcu zarzucono przynależność do partyzantki. [+]
[00:24:12] We wsi aresztowano Jana Makarewicza, Franciszka Puczyłowskiego, Aleksandra Juszkiewicza (ojciec), Józefa Juszkiewicza (stryj) i Jana Chmielewskiego. Boh. nazywano potem „córką bandyty”. Partyzanci z podziemia antykomunistycznego urządzali zabawy we wsi. Rodziny poszukiwały zaginionych bliskich, pisano do Bieruta, Stalina i do Czerwonego Krzyża. [+]
[00:28:00] Boh. wyszła za mąż mając 18 lat, mąż był nauczycielem w Krasnem. W 1952 r. w okolicy działało podziemie antykomunistyczne, a wieś zwano „bandycką wioską”. Podczas wyborów boh. ugotowała obiad i zaprosiła milicjantów, jeden z nich powiedział, że dom był pod obserwacją. Pewnego dnia mąż późno wrócił z Augustowa, ponieważ milicja robiła obławę i zatrzymała autobus. Partyzantów stopniowo wyłapano, najdłużej ukrywał się Skok z Krasnego, inni to Makarewicz i Krysiuk – okoliczności jego aresztowania. Po latach boh. spotkała Krysiuka na cmentarzu.
[00:37:05] Sytuacja po zabraniu ojca – ciężka praca w gospodarstwie. Druga nauczycielka, która podjęła pracę we wsi, pisała podania ludziom poszukującym bliskich. Pierwszą nauczycielkę widywano w UB. Ojciec kupił mundur oficerski o czym wiedział sąsiad, który pracował w UB – zabranie munduru po aresztowaniu ojca. [+]
[00:42:05] Podczas obławy zginęli także brat matki oraz Zygmunt Jaworowski, brat cioteczny Marian Ambrosiewicz z Krasnopola – losy pięciu braci Ambrosiewiczów.
[00:44:35] Na listy z pytaniem o ojca nie odpowiadano albo pisano, że nie ma o nim wiadomości. Symboliczny grób ojca w Studzienicznej.
[00:47:50] Wspomnienie pierwszych świąt bez ojca. Rodzina nigdy nie dostała pomocy z UNRRA. Kilka osób z Krasnego także zginęło podczas obławy. Współczesna pamięć o Obławie Augustowskiej, rola Danuty Kaszlej.
[00:51:50] Po ojca przyszli radzieccy żołnierze. Wspomnienie funkcjonariusza UB Jana Szostaka. Boh. miała złe przeczucia, gdy ojca zabierano z domu. Ojca uznano za zmarłego wiele lat po obławie. Po kilkudziesięciu latach rodzina dostała odszkodowanie. Aresztowanych mężczyzn wywieziono ciężarówką.
[00:59:20] Boh. nazywano „bandyckim dzieckiem”. Wspomnienie ojca. Przyszły mąż był nauczycielem w Dalnym Lesie i znał historię rodziny. Ojciec działając w partyzantce czasem prosił boh. o przekazanie wiadomości fryzjerowi Rywińskiemu, nosiła też jedzenie do lasu. Boh. poszła do Puczyłowskich, by zawołać ojca do domu i trafiła na partyzancką naradę.
[01:05:44] Boh. jechała z mężem na mszę za partyzantów – komentarz znajomego. Pamięć o ojcu. Boh. opowiadała dzieciom i wnukom o dziadku.
[01:09:20] Podczas okupacji niemieckiej ojciec był w partyzantce, po wyzwoleniu już nie. Ojciec nie był zadowolony, gdy przychodzili kuzyni Stefanowscy, partyzanci.
[01:11:10] Po wybuchu wojny rodzice zgromadzili zapasy soli. W szkole było radio i mieszkańcy wsi słuchali przemówienia Rydza-Śmigłego. Polskie tabory zostały ostrzelane przez niemieckie samoloty. Gajowy uciekł z rodziną do lasu i niemal zginął.
[01:14:20] Boh. starając się o odszkodowanie zeznawała w sądzie w Suwałkach. Hołubowicz był kolegą ojca, wstąpił do polskiego wojska i uniknął obławy. Potem był świadkiem w procesach o odszkodowania. Mąż zbierał dokumenty dotyczące obławy.
[01:16:38] [w kadrze pojawia się pani prowadząca, przed kamerą przechodzą członkowie ekipy, słychać rozmowy zza kadru] Przeglądanie i czytanie dokumentów, komentarze. Boh. przegląda listę aresztowanych podczas obławy. Pani prowadząca wspomina Mirosława Basiewicza, który był jedną z pierwszych osób zajmujących się sprawą obławy.
[01:23:00] Postawienie krzyża w Gibach – opinia boh. Znalezienie zwłok koło Gib.
[01:25:54] Po wojnie we wsi była zabawa, na którą przyszli partyzanci, którzy się ujawnili, wspomnienie jednej z kobiet, która płakała, ponieważ straciła rodzinę i dom podczas wojny. [+]
[01:28:15] Piotr Hołubowicz opowiedział boh. o ojcu i był świadkiem w sądzie w Suwałkach. Zadania boh. podczas okupacji. Boh. czyta listę kolegów ojca, którzy zginęli w obławie. Ojciec pracował w gminie w Nowince i tam wstąpił do partyzantki. Ksiądz w Monkiniach pomagał partyzantom i Niemcy go zabili.
[01:35:00] Przeglądanie dokumentów dotyczących obławy. Większość z nich zgromadził mąż boh. Kuzyn męża był w partyzantce za Lipskiem, podczas wyprawy do młyna po mąkę przyszli tam inni partyzanci, ale kuzyn myślał, że to Niemcy i popełnił samobójstwo.
[01:40:32] W czerwcu [1944] w Serwach Niemcy dokonali egzekucji grupy Polaków, ojciec w tym czasie wyjechał z domu, a matka ukrywała się dziećmi na bagnie. Kuzynka została zabrana przez Niemców i rozbierała trupy, nie poznała przy tym swojego znajomego. Mężczyźni zostali powieszeni, dwie kobiety zastrzelono. Zwłoki ofiar egzekucji ekshumowano [w 2013] i przeniesiono na cmentarz w Studzienicznej. [+]
[01:44:10] Boh. słyszała opowieści o pacyfikacji wsi Jasionowo dokonanej przez Niemców, jeden z gospodarzy, Sztukowski, ukrył się na strychu, gdzie zobaczył go Niemiec, który go nie wydał. Mąż boh. brał udział w rozbiórce domów w Jasionowie, nakazanej przez Niemców.
[01:47:20] Mąż był nauczycielem w Dalnym Lesie, potem w Krasnem kierownikiem szkoły. Pracował też w szkole w Jeziorkach. Wspomnienie rodziny z Krasnopola.
[01:50:22] Ojciec urodził się Dalnym Lesie, dziadkowie byli rolnikami. Traktowanie boh. po wojnie – udział w czynach społecznych, podczas których oczyszczano las z powojennych pozostałości.
[01:52:55] W kilka godzin po zabraniu ojca boh. widziała żołnierzy idących tyralierą przez pole. Przez jakiś czas nie można było chodzić do lasu.
[01:56:15] Po wojnie pewnego dnia do wsi przyszedł oddział partyzancki, który zajął kwatery we wsi. Jeden z partyzantów był chory, ale nauczycielka dała mu leki i poczuł się lepiej. W sąsiednich Macharcach zatrzymało się w tym czasie UB.
[02:00:15] W Suchej Rzeczce był dom letniskowy, w którym podczas okupacji stacjonowało SS. Niemcy brali konie i furmanki od okolicznych chłopów, konia odprowadzała matka ponieważ ojciec nie chciał się pokazywać Niemcom.
mehr...
weniger
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau
ul. Foksal 17, 00-372 Warszawa
Mo. - Fr. 9:00 - 15:00 Uhr
(+48) 22 182 24 75
Bibliothek des Pilecki-Instituts in Berlin
Pariser Platz 4a, 00-123 Berlin
Pon. - Pt. 10:30 - 17:30
(+49) 30 275 78 955
Diese Seite verwendet Cookies. Mehr Informationen
Das Archiv des Pilecki-Instituts sammelt digitalisierte Dokumente über die Schicksale polnischer Bürger*innen, die im 20. Jahrhundert unter zwei totalitären Regimes – dem deutschen und sowjetischen – gelitten haben. Es ist uns gelungen, Digitalisate von Originaldokumenten aus den Archivbeständen vieler polnischer und ausländischer Einrichtungen (u. a. des Bundesarchivs, der United Nations Archives, der britischen National Archives, der polnischen Staatsarchive) zu akquirieren. Wir bauen auf diese Art und Weise ein Wissenszentrum und gleichzeitig ein Zentrum zur komplexen Erforschung des Zweiten Weltkrieges und der doppelten Besatzung in Polen auf. Wir richten uns an Wissenschaftler*innen, Journalist*innen, Kulturschaffende, Familien der Opfer und Zeugen von Gräueltaten sowie an alle an Geschichte interessierte Personen.
Das Internetportal archiwum.instytutpileckiego.pl präsentiert unseren Bestandskatalog in vollem Umfang. Sie können darin eine Volltextsuche durchführen. Sie finden ebenfalls vollständige Beschreibungen der Objekte. Die Inhalte der einzelnen Dokumente können Sie jedoch nur in den Lesesälen der Bibliothek des Pilecki-Instituts in Warschau und Berlin einsehen. Sollten Sie Fragen zu unseren Archivbeständen und dem Internetkatalog haben, helfen Ihnen gerne unsere Mitarbeiter*innen weiter. Wenden Sie sich auch an sie, wenn Sie Archivgut mit beschränktem Zugang einsehen möchten.
Teilweise ist die Nutzung unserer Bestände, z. B. der Dokumente aus dem Bundesarchiv oder aus der Stiftung Zentrum KARTA, nur beschränkt möglich – dies hängt mit den Verträgen zwischen unserem Institut und der jeweiligen Institution zusammen. Bevor Sie vor Ort Zugang zum Inhalt der gewünschten Dokumente erhalten, erfüllen Sie bitte die erforderlichen Formalitäten in der Bibliothek und unterzeichnen die entsprechenden Erklärungsformulare. Informationen zur Nutzungsbeschränkung sind in der Benutzungsordnung der Bibliothek zu finden. Vor dem Besuch empfehlen wir Ihnen, dass Sie sich mit dem Umfang und Aufbau unserer Archiv-, Bibliotheks- und audiovisuellen Bestände sowie mit der Besucherordnung und den Nutzungsbedingungen der Sammlung vertraut machen.
Alle Personen, die unsere Bestände nutzen möchten, laden wir in den Hauptsitz des Pilecki-Instituts, ul. Foksal 17 in Warschau ein. Die Bibliothek ist von Montag bis Freitag von 9.00 bis 15.00 Uhr geöffnet. Bitte melden sie sich vor Ihrem Besuch per E-Mail: czytelnia@instytutpileckiego.pl oder telefonisch unter der Nummer (+48) 22 182 24 75 an.
In der Berliner Zweigstelle des Pilecki-Instituts befindet sich die Bibliothek am Pariser Platz 4a. Sie ist von Dienstag bis Freitag von 10.30 bis 17.30 Uhr geöffnet. Ihr Besuch ist nach vorheriger Anmeldung möglich, per E-Mail an bibliothek@pileckiinstitut.de oder telefonisch unter der Nummer (+49) 30 275 78 955.
Bitte lesen Sie unsere Datenschutzerklärung. Mit der Nutzung der Website erklären Sie sich mit ihren Bedingungen einverstanden..